امین زندگانی در گفتگو با هنرنیوز؛
برج میلاد پر از افراد غیر مرتبط با رسانه بود!
امین زندگانی گفت: وقتی ما به رسانه‌های خبری و سایر مطبوعات بدون دقت کارت دعوت و حضور در جشنواره را صادر می‌کنیم دقیقاً باید شاهد برخورد‌های غیر حرفه‌ای هم باشیم. چرا که برخی از این دوستان به قول معروف این کاره نیستند و سینما را نمی‌شناسند ولی متاسفانه به عنوان خبرنگار در آنجا حضور پیدا می‌کنند.
تاريخ : سه شنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۷
امین زندگانی در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی هنرنیوز مبنی بر اینکه نظرتان در نوع نشان دادن اعتراض برخی رسانه‌ها به فیلم‌ها در ایام جشنواره که در سالن نمایش حضور داشتند چیست، گفت: بنده هم مانند خیلی از بازیگران فیلمم را در ایام جشنواره با اصحاب رسانه در برج میلاد دیدم. فیلم سینمایی که بنده در آن بازی کرده‌ام به نام «شهابی از جنس نور» به کارگردانی محمدرضا اسلاملو بوده است. خوب مانند برخی فیلم‌های دیگر افرادی که در سالن بوده‌اند یا از بخشی از فیلم خوششان نیامد و اعتراض خود را با ترک سالن و یا دست زدن نشان دادند.
وی در ادامه گفت: ما منکر ایراد‌های فیلم نمی‌شویم قطعاً مشکلاتی داشته است که موجب شده است این عکس العمل‌ها نشان داده شود. اما نکته اینجا است که این نوع اعتراض تقریباً چهار سال است که مد شده است آن هم از فیلم‌هایی شروع شد که دولت بودجه خاصی را برای آن‌ها کنار گذاشته بود و فیلم‌ها به نسبت بودجه‌شان ضعیف ساخته شده بودند. اما این اتفاق و برخورد از آن موقع دیگر سنت شد.
زندگانی درباره نحوه توزیع کارت‌های خبرنگاری در جشنواره گفت: وقتی ما به رسانه‌های خبری و سایر مطبوعات بدون دقت کارت دعوت و حضور در جشنواره را صادر می‌کنیم دقیقاً باید شاهد برخورد‌های غیر حرفه‌ای هم باشیم. چرا که برخی از این دوستان به قول معروف این کاره نیستند و سینما را نمی‌شناسند ولی متاسفانه به عنوان خبرنگار در آنجا حضور پیدا می‌کنند. افرادی که خودشان بازیگر هستند و یا به هر نحوی سالیان دراز است که در این عرصه فعالیت دارند نباید کارت ورود داشته باشند و یا حتی نتوانند همسر خودشان را برای دیدن فیلم‌ها به جشنواره بیاورند.
وی در ادامه افزود: سینما در برج میلاد تقدیم شده بود به اقوام و آشنایان رسانه‌های مختلف که تخصصی در این عرصه ندارند. شما در جمع اهالی رسانه افرادی را می‌دیدید که خبرنگار مثلاً حوزه اقتصاد هستند ولی برای پوشش خبر در جشنواره حضور پیدا کرده‌اند پوشش خبر یک بحث است اما اینکه این فرد بدون شناخت این حرفه شروع به نقد و انتقاد از یک فیلم می‌کند بحثی دیگر است. رسانه‌های غیر تخصصی در آنجا حضور پیدا می‌کنند و عکس العمل‌های غیر حرفه‌ای از خود نشان می‌دهند.
بازیگر فیلم سینمایی «ملک سلیمان» گفت: ما باید بدانیم که پیشکسوتان ما در سینما حقی به گردن این حرفه دارند و ما با فیلم‌های این بزرگان دل بسته سینما و این هنر شده‌ایم با آن‌ها خاطره داریم و دوستان اگر جایگاه این عزیزان را درک می‌کردند حتماً برخورد‌های این چنینی از خود نشان نمی‌دادند. اساتید بزرگی مانند مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی و کیومرث پوراحمد فیلم‌های خاطره انگیزی را برای ما ساخته‌اند که تعدادشان هم کم نیست و خدمات زیادی برای سینمای ایران داشته‌اند حالا ما نباید اگر به این نتیجه برسیم که آثارشان در این چند آن قوت را ندارد برخورد‌هایی نشان دهیم که به دور از ادب و فرهنگ ما است.
وی در ادامه افزود: چه طور می‌شود کسانی که سینما را با فیلم‌های مسعود کیمیایی شناخته‌اند حالا امروز این گونه برخورد می کنند که در شان هیچ پیشکسوتی نیست. نه این اینکه نباید کسی نقد شود منظورم این نیست منظورم رعایت ادب و احترام است و نوع نشان‌دان اعتراض به یک فیلم است. متاسفانه وقتی ورود به این عرصه ورودی غیر تخصصی می‌شود و افراد به درستی رسد نمی‌شوند این اتفاق می‌افتد. برخی که این رفتار‌ها را نشان می‌دهند به این دلیل است که فکر می‌کند که حقشان درسینما خورده شده است و حالا شروع می‌کنند به جریان سازی به نوعی می‌توان گفت که (از ما است که بر ما است) یعنی از طرفی هم ما نمی‌توانیم به نسلی که به عنوان خبرنگار وارد می‌شوند خرده بگیریم چرا که فکر می‌کنند ما آموزه درستی در این حرفه نداشتیم و پیشکسوتان ما زحمتی نکشیده‌اند.
این هنرمند این چنین ادامه داد: برخی که در جشنواره حضور داشته‌اند صاحبان نشریات زرد بوده‌اند و امروز کمی خود را شیک‌تر کرده‌اند. این نشریات زرد افرادی را به عنوان خبرنگار معرفی کردند که‌شناختی به سینما و سایر شاخه‌های آن نداشتند آن هم به دلیل پایین آوردن هزینه‌‌هایشان بوده است خوب این افراد ارزش قلم را نمی‌شناسند و قداست آن را درک نمی‌کنند.
بازیگر مجموعه «طلسم شدگان» درباره خبرنگاری که غیر حرفه‌ای بود و نقد تخصصی در این زمینه می‌نوشت گفت: بنده شخصاً بار‌ها شده است که نقد بانویی که نقد تخصصی در حوزه بازیگری می‌نوشت را می‌خواندم که مثلاً از چراغ قرمزی که پشت سر بازیگر است و نشانه اعتراض وی به دنیای پیرامونش به عنوان توانایی آن بازیگر نام برده بود این دیگر واقعاً خنده دار است خوب افراد این چنینی که در خبر‌ها و نشریات می‌نویسند تعدادشان کم نیست وقتی من خودم این فرد را دیدم متوجه شدم که نهایتاً هجده سال دارد و وقتی از او پرسیدم که چند کتاب در مورد بازیگری خوانده‌ای گفت: مگر برای بازیگری کتابی هم داریم؟ از او می‌پرسم که آخرین رمانی که خوانده است کی بوده؟ و فقط فکر می‌کند و جوابی نمی‌دهد. این اتفاق در حرفه ما هم می‌افتد.
زندگانی در ادامه درباره تغییر افراد که باید سیمرغ بگیرند و هم چنین انتخاب‌های نادرست در دوره‌های پیش گفت: ما برخی رفتار‌هایمان قابل درک نیست در همین جشنواره هم متاسفانه شاهد آن بودیم. یا یک کاری را انجام ندهیم و عنوان نکنیم و یا اگر عنوان کردیم چرا پایش نمی‌ایستیم. مثلاً قرار بود سیمرغ بازیگری به فرد دیگری داده شود به رضا عطاران داده شد. اشتباه نشود رضا عطاران بازیگر محترم و توانمندی است و جایگاه خودش را در سینما و بازیگری دارد من منظورم خود این رفتار است که در نهایت مشکلات دیگری را به وجود می‌آورد و پایین آوردن اعتبار و سطح جشنواره یکی از اوعواقب این رفتار‌ها است. در همین چند سال پیش سیمرغ را هم به یک نابازیگر دادند این اتفاق در مهم‌ترین جشنواره در حوزه سینما رخ داد. جای تعجب ندارد؟
بازیگر فیلم سینمایی «شهابی از جنس نور» گفت: من خودم شخصاً اگر سال آینده کاری در جشنواره داشتم بعید می‌دانم به برج میلاد بیایم گرچه می‌دانم نیامدن بنده لطمه‌ای به جشنواره نمی‌زند اما این گونه آن موج منفی را دریافت نمی‌کنم. این فکر خوبی است که اصحاب رسانه با سینما گران در کنار هم فیلمی را ببینند امات متاسفانه جشنواره دستاویز عده‌ای جریان ساز شد که این ارتباط را کمرنگ و در بین برخی هنرمندان از بین برد. این رفتار‌ها فقط از افراد ناپخته و غیر متخصص سر می‌زد که اهمیت کارت خبرنگاری و این حرفه را درک نکرده‌اند و به راحتی به جشنواره ورود پیدا کرده‌اند.
وی در ادامه گفت: دردناک است که این افراد باید داخل جشنواره باشند وهنرمندان ما که حالا امسال بنا به هر دلیلی در جشنواره کار ندارند باید پشت در‌های بسته بمانند و یا با آشنا بازی وارد جشنواره شوند. آیا نباید فکری می‌شد و برای این عزیزان کارتی صادر می‌شد؟ آیا نمباید این دوستان را شناسایی می‌کردند؟ فکر نمی‌کنم شناسایی هنرمندان ما کار سختی باشد. وقتی وارد برج میلاد شدم تقریباً می‌گویم درصد بالایی فقط عوامل غیر سینمایی را می‌دیدیم حتی این دوستان عوامل پشت صحنه هم نبودند مثلاً چرا باید یک مجله اقتصادی یا هر مجله‌ای که تخصصی در هنر سینما ندارد خبرنگاری در آنجا داشته باشد و از همه شگفت انگیز‌تر اینکه آن خبرنگار نقد تخصصی هم بنویسد.
این هنرمند این چنین ادامه داد: باید نشریه و خبرگذاری‌های تخصصی دعوت بیشتری به عمل می‌آمد تا در کنار منتقدین و پیشکسوتان فیلم‌ها را ببینند. ما از منتقدین و جلسات جدی نقد و بررسی کسی را ندیدیم به جز افرادی که نشست‌ها را برگزار می‌کردند خوب معلوم است سینماگر پیشکسوت و حرفه‌ای با فضای موجود ترجیح می‌دهد که با این افراد بی‌اطلاع و غیر متخصص نشستی نداشته باشد.
زندگانی با اشاره به اینکه اگر فیلمی را دوست نداریم و یا ضعیف است باید صبور باشیم و حق بقیه را ضایع نکنیم گفت: شما فکر کنید از آن تعداد افراد زیادی که در جشنواره فیلم را می‌بینند چند نفر معدود فیلم را دوست داشته باشند آیا با این رفتار حق و حقوق آن افراد ضایع نمی‌شود. مگر می‌شود فیلمی را در لحظه دید و در همان جا نقد هم کرد. باید بگذاریم مدتی از اثر فیلم در ما بگذرد و باکمی فکر و تامل به نقد آن بپردازیم. صرف اینکه موضوعی را دوست نداریم نمی‌توانیم آن را نقد منفی کنیم باید ببینیم که فرد آن موضوع را چگونه پرداخت کرده است.
