رضا کیانیان: پلمپ تئاتر مولوی عبور از چراغ قرمز بود
تاريخ : شنبه ۱۲ تير ۱۳۸۹ ساعت ۱۴:۱۹
رضا کیانیان با اظهار تأسف از وقایع اخیری که برای تالار مولوی رخ داده است، گفت: «وضعیت این تالار یادآور چهارراه‌های شهرهای ایران است که همواره عده‌ای از چراغ قرمزها می‌گذرند.»
به گزارش هنر نیوز به نقل از ایسنا، این بازیگر تئاتر و سینما با بیان این مطلب ادامه داد: «وقتی همه به خودشان اجازه می‌دهند از چراغ قرمز بگذرند و پلیس هم هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد، در سطوح بالاتر هم چنین اتفاقاتی می‌افتد.»
او اظهار امیدواری کرد: «روزی برسد که هیچکس حتی مسئولان نتوانند از چراغ قرمز بگذرند. البته زمانی این آرزو محقق می‌شود که دولتمردان و شهروندان هریک با رعایت قانون، اجرای قانون را به دیگری بیاموزند.»
بازیگر نمایش‌های «پروفسور بوبوس» و «حرفه‌ای‌ها» با اظهار تأسف از اجرا نشدن قوانین، اضافه کرد: «در وضعیتی که چراغ قرمز و چراغ سبز بی‌معناست، هرکس به خودش اجازه می‌دهد، هرکاری را انجام بدهد و هیچکس هم یقه او را نمی‌گیرد، اینچنین است که کسانی هم به خودشان اجازه می‌دهند، بدون هیچ مجوز قانونی هنگام اجرای یک نمایش جلوی آن را بگیرند و تئاتر را تعطیل کنند.»
این بازیگر با تأکید بر ضرورت وجود امنیت شهروندی در هر جامعه افزود:«دوست دارم در کشور ما هم امنیت شهروندی وجود داشته باشد، یعنی چراغ قرمز و سبز معنای واقعی خود را داشته باشد. اگر این قوانین رعایت نشود در این وضعیت مجریان و قانون‌گذاران بیش از شهروندان بی‌آبرو می‌شوند، درحالی‌که آنها باید از پست‌شان دفاع کنند اما ما شهروندان هستیم که باید وظایف‌شان را به آنان گوشزد کنیم.»
بازیگر نمایش‌های «بازی استریندبرگ» و «ازدواج آقای می‌سی‌سی‌پی» با اشاره به سابقه تالار مولوی به عنوان تالاری دانشجویی تأکید کرد:«این تالار باید همچنان سالن تئاتر بماند و مسئولان آن هم باید درک و شعور تئاتری داشته باشند تا بتوانند این سالن را اداره کنند. اگر کسی پیشینه و درک تئاتری ندارد نباید مسئولیت یک سالن تئاتر را بپذیرد.»
کیانیان در پایان گفت:«وقتی کسانی می‌آیند و در سالن تئاتر را می‌بندند و بعد از آن هم قفل‌ها را عوض می‌کنند، همان ماجرای عبور از چراغ قرمز در ذهن ما تداعی می‌شود و جالب اینجاست که هیچکس هم درباره دلایل این اقدام توضیحی نمی‌دهد. زیرا متأسفانه در کشور ما هر زمانی که اتفاقی می‌افتد، وقتی از مسئول آن اتفاق توضیح می‌خواهیم، او آن مشکل را به مسئول رده بالاتر ارجاع می‌دهد و این روند همچنان ادامه پیدا می‌کند و هیچکس پاسخگو نیست، اما با اینکه نمی‌توانیم یقه کسی را بگیریم همچنان اعتراض می‌کنیم. اعتراض ما یادآوری می‌کند که میثاقی همگانی به نام قانون وجود دارد که همه ما باید به آن پایبند باشیم.»
