این روزها وقتی قدم به سالن طبقه هفتم تالار وحدت می‌گذاریم با گذشت دقایقی کوتاه در زمان سفر می‌کنیم و وارد اتفاقات و جریاناتی می‌شویم که اجداد ما آن‌ها را تجربه کردند و این تجربه، بهایی داشت که هر کدام پرداختند و ما از این تجربه و بهای پرداخت شده تنها در برخی کتب تاریخی چند سطری را خوانده‌ایم و به راحتی از کنار آن‌ها گذر کرده‌ایم.

اما در طبقه هفتم تالار وحدت دیگر مجالی به ذهن داده نمی‌شود تا بی‌درنگ از کنار وقایع بگذرد و چشم بر جان گرفتن تصویر آن وقایع ببندد. وقایعی که بی‌درنگ در هم تنیده می‌شوند و چنان جان می‌گیرند که گویی در مقابل گوی افسانه‌ای ایستاده‌ای که چشم را به خود می‌دوزد تا گردش زمان و وقایع را نمایان کند.

وقایعی که در آن عشق زنی به همسرش نادیده گرفته می‌شود و شاید از دیدگاه ما نادیده انگاشته می‌شود. وقایعی که در آن عشق مردی به سرنوشت خود و دیگران نادیده گرفته می‌شود و شاید از دیدگاه ما و دیگران نادیده انگاشته می‌شود. وقایعی که در آن انسان‌ها زیر بار سنگین امروز، گذشته را ذره ذره مرور می‌کنند.
وقایعی که مردی جوان را به پیری هدایت می‌کند و کنج خلوت را که نه، کنج عزلت را به او نشان می‌دهد. وقایعی که زنی عشق خود را به مرد تا جهانی دیگر به همراه دارد و مرد نیز به دنبال این عشق میان دو جهان در تکاپوست. وقایعی که در آن عشقی به سیاست نزدیک می‌شود و سیاستی که عشق را نمی‌شناسد.

اما به تصویر کشیدن این وقایع خود ماجرایی دارد که این روزها در طبقه هفتم تالار وحدت رقم می‌خورد. جمعی از فعالان تئاتر که بارها و بارها بر صحنه‌های تئاتر، مخاطب را با خود همراه کرده و به هر کوی و برزن و نقطه و جا و مکانی برده‌اند، این بار قصد همراهی کردن مخاطب به تاریخ معاصر ایران را دارند.

در میان چهره‌ این فعالان، چهره هنرمندی به چشم می‌خورد که با تجربیات خود نشان داده دغدغه تاریخ معاصر را داشته و دارد و در این راه قلم می‌زند و اثرات قلم را به تصویر می‌کشد و صحنه را تبدیل به بستری از تاریخ می‌کند. حسین پاکدل پیش از این از "حضرت والا" گفته بود حال از "عشق و عالیجناب" می‌گوید.

این چنین به نظر می‌رسد که هر کدام از هنرمندانی که بخشی از وقایع مدنظر را با شخصیت نمایشی خود به دوش می‌کشند، دغدغه‌ای از تاریخ معاصر دارند و "عشق و عالیجناب" را بستر مناسبی برای بیان این دغدغه دیده‌اند. در کنار بازیگران نام‌آشنا، گروهی از هنرمندان جوان نیز هستند که در شکل‌گیری وقایع حضور دارند.

پاکدل گاه با گروه بازیگران به گفتگو می‌پردازد و گاه نکاتی را به گروه جوان یادآوری می‌کند. خود در حین شکل‌گیری وقایع تاریخی به دقت به صحنه می‌نگرد. مشخص است که در ذهن خود هم جملات و هم وقایع را مرور می‌کند و هم‌پای بازیگران در وقایع مختلف می‌خندد و آه می‌کشد و در میان گذشته و حال سفر می‌کند.نباید این واقعیت را نایده گرفت که زندگی در میان تلاطم وقایع تاریخی سخت است و سخت‌تر از آن این که در برهه‌‌ای دیگر از تاریخ قصد به تصویر کشیدن گذشته را داشته باشی تا بیننده این وقایع برسد به آنچه باید از گذشته درک کند و در حال از آن بهره گیرد.

حسین پاکدل در این راه به همراه هنرمندانی چون سیامک صفری، سهیلا رضوی، بابک حمیدیان، ستاره اسکندری، رحیم نوروزی، محسن حسینی، ایوب آقاخانی، معصومه قاسمی‌پور، مرتضی آقاحسینی و طوفان مهردادیان سعی در به تصویر کشیدن گوشه‌ای از تاریخ معاصر ایران دارد که قرار است تالار وحدت میزبان جان گرفتن این بخش از تاریخ باشد.

عاطفه رضوی که در "حضرت والا" سمبلی از زنان تأثیرگذار تاریخ معاصر ایران بود این بار در مقام مجری طرح و مدیر پروژه حسین پاکدل را همراهی می‌کند.

در این بین نباید نام هنرمندانی چون علیرضا زرین‌دست، عبدالله اسکندری، سیامک احصایی و فردین خلعتبری را نیز نادیده گرفت که در بخش‌های مختلف این اثر نمایشی همکاری می‌کنند