به مناسبت سالگرد تولد «پل نیومن»؛
آقای اخلاق
«پل نیومن»: مرد بدون دشمن، مردی بی شخصیت است.
تاريخ : دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۵۲
پل نیومن در ۲۶ ژانویه ۱۹۲۵ در کلیولند اوهایو از مادری مجارتبار و پدری آلمانی متولد شد. پدر صاحب فروشگاه لوازم ورزشی و در زمان جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی متصدی بی‌سیم بود. کمی بعد در «کنیون کالج» زادگاهش و در رشته اقتصاد تحصیل کرد اما خیلی زود فهمید که به تئا‌تر علاقه دارد. پس شروع کرد به همکاری با یک گروه تئاتری. در جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی آمریکا خدمت کرد و آنجا خلبان هواپیمای او به دلیل عفونت و گوش درد پرواز را تاخیر انداخت ولی سایر هواپیما‌ها و گروه آن‌ها در یک حمله به ژاپنی‌ها کشته شدند و به این شکل زنده ماند.
کمی بعد پل جوان عازم مدرسه هنرهای نمایشی دانشگاه «ییل» شد و بعد از پایان تحصیلات به «اکتورز استودیو» رفت. «لی استراسبرگ» که در اکتورز استوديو به نيومن آموزش داده گفته او می توانست به بزرگی مارلون براندو باشد اگر اين همه خوش تيپ نبود. استراسبرگ همچنين نيومن را بسيار باهوش می دانست. «جام نقرهای» اولین اثر سینمایی او بود که در سال ۱۹۵۴ در آن بازی کرد. او ۲ سال بعد در «کسی آن بالا مرا دوست دارد» در نقش راکی گرازیانو بازی کرد. نقش «راکی گرازیانو» ۱۹۵۶ اولین بار برای «جیمز دین» در نظر گرفته شده بود که به دلیل مرگ زود هنگام دین به نیومن رسید. این اتفاق در فیلم «تیرانداز چپ دست (۱۹۵۸)» هم تکرار شد٬ در این فیلم هم قرار بود دین نقش «بیلی د. کید» را بازی کند.
نیومن در ۱۹۵۸ برای بازی در «تابستان گرم طولانی» اثر مارتین ریت نخل طلایی بهترین بازیگر در جشنواره کن شد. در همان سال با فیلم «گربه روی شیروانی داغ» مقابل الیزابت تیلور قرار گرفت، نامزد اسکار شد و حالا دیگر شناخته شده بود. پس از تابستان گرم طولانی با جوئن وودواردِ بازیگر ازدواج و تا آخر عمرش با او زندگی کرد. نیومن و همسرش در ده فیلم همکاری داشته‌اند که با «تابستان داغ طولانی (۱۹۵۸)» آغاز و به «خانم و آقای بریچ (۱۹۹۰)» ختم شد. علاوه بر این‌ها همسرش را هم تقریبا در همه فیلم‌هایش هدایت و کارگردانی هم کرده است.
او طی ۵۰ سال در بیش از ۶۰ فیلم ظاهر شد. «پسر‌ها دور پرچم جمع شوید»٬ «فیلادلفیاییهای جوان»٬ «بیلیاردباز»٬ «نغمه‌های پاریسی»٬ «پرنده شیرین جوانی»٬ «هاد»٬ «نوع تازهای از عشق»٬ «هارپر»٬ «پیروزی»٬ «گاهی پنداری بزرگ»٬ «نیش» و «آسمانخراش جهنمی» از معروف‌ترین فیلمهای دهه ۶۰ و ۷۰ بودند که پل نیومن در آن‌ها بازی کرد. نیومن با کارگردان‌های بزرگی چون «الیا کازان»، «آلفرد هیچکاک»، «مارتین ریت»، «رابرت آلتمن»، «جان هیوستون»، «سیدنی لومت» و «برادران کوئن» همکاری کرده است.
او طی دوران حرفه ای‌اش بارها نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد، از جمله به خاطر بازی در فیلم «لوک خوش دست (۱۹۶۷)» که در آن نقش یک زندانی را بازی می‌کرد، ولی فقط یک بار آن هم برای فیلم «رنگ پول (۱۹۷۸)» این جایزه را بدست آورد. البته آکادمی اسکار جایزه انسان دوستانه (۱۹۸۷) و جایزه اسکار افتخاری (۱۹۸۹) را به او اعطا کرد. او در سال ۱۹۶۲ برای فیلم «بیلیارد باز» برنده جایزه بفتا و در سال ۱۹۹۵ برای فیلم «پیامی در بطری» برنده جایزه خرس نقرهای برلین شد.
نیومن به مسابقه اتومبیل رانی سرعت علاقه داشت چون اینجا هم می توانست آن عصیان درونی خود را بیرون بریزد. نیومن پسر بزرگش را در ۲۸ سالگی به دلیل اعتیاد از دست داد و به همین دلیل به یاد او یک مرکز مبارزه با اعتیاد را بنا کرد. او در هالیوود زندگی نمی‌کرد به وفاداری به همسرش معروف بود. بارها مخالفتش را با جنگ ويتنام و سياست های «ريچارد نيکسون» اعلام کرد و به خاطر حمايت از «يوجين مک کارتی» رقيب نيکسون در انتخابات رياست جمهوری در ليست دشمنان نيکسون قرار داشت. این دلیلی بود که او نقش هری کالاهان را در فيلم «هری کثيف» رد کرد چون فکر می کرد فيلمنامه بيش از حد متمايل به تفکرات جناح راست است. اینجا بود که «کلينت ايستوود» را برای اين نقش پيشنهاد کرد.
و بالاخره این بازیگر بزرگ در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۸ بعد از مدتی مبارزه با بیماری سرطان ریه در ۸۳ سالگی درگذشت.
