به نظر می‌رسد هنوز پس از یک سال از گذشت مصوبه دولت مبنی بر تخصیص یک دهم درصد از بودجه عمرانی برای خرید آثار هنری هیچ خریدی به شکل مدون و رسمی از آثار هنرمندان صورت نگرفته است. به همین سبب با منصور آذری از مسؤلان دوسالانه مجسمه سازی به گفتگو نشسته ایم. نظر شما در مورد این مصوبه چیست؟ و عوامل بازدارنده از اجرای آن را چه می دانید؟

در واقع شورایی برای شکل دهی مستدل و قانونمند این مصوبه تشکیل نشده است. شورایی توانمند و با حرکتی منطقی وجود ندارد که اندام‌ها را عملی کند. هر وزارت خانه مدیری دارد که از نظر ارتباط با سازمان‌های دیگر، چه از لحاظ ارتباطات فرهنگی و چه از باب ارتباطات دیگر صاحب اختیار است. می‌توان گفت این شخص بر مدیر عامل اثر دارد. در کنار او نماینده روابط عمومی و مسئول امور مالی وجود داشته باشد. اختیار تامی در رابطه با خرید آثار هنری داشته باشد، راهنمایی لازم در این خصوص نیز تیم را نیازمند کارشناسان مورد اعتماد وزارت ارشاد می‌کند. رؤسای انجمن‌های هنرهای تجسمی نیز به در این جریان اثربخش خواهند بود. در واقع انجمن‌ها می‌توانند به شکل دوره‌ای کارشناسان رسمی خود را معرفی کنند و به همین سبب حضور آنها در روند کارشناسی آثار هنری لازم است. این تیم در قیمت‌گذاری درست آثار هنری و همچنین عرضه آنها مؤثر خواهند بود. 

به باور شما اگر به یکباره مهلت نهایی برای خرید آثار هنری تعیین شود. بودجه تخصیص یافته هدر نخواهد رفت؟ قطعاً گاهی اسناد و مدارک ساختگی نیز به وزارت‌خانه‌های مربوطه راه می‌یابد و میزانی از هزینه بی‌پاسخ خواهد ماند. به یقین اگر این حرکت به شکلی نظام‌مند و منطقی اتفاق نیافتد باید چشم انتظار پیامدهای آن بود. دیدگاه شما در این رابطه چیست؟ 

ممکن است حتی بخش غالب هزینه‌ای که برای اثر هنری پیش‌بینی شده صرف خرید آن نشود. در واقع سهم عمده‌ای از بودجه ملی صرف رخدادی شده است که در واقع هرگز به حقیقت نپیوسته است.
در این خرید و فروش‌ها چندان اثر نداشتم اما معتقدم وزارت ارشاد حتی با وجود کارشناسان امین خود باز هم نخواهد توانست این جریان را به تنهایی هدایت کند. باز هم افرادی سودجو پیدا خواهند شد که از این بودجه به نفع خود بهره گیرند. 

به اعتقاد من برای آنکه خرید آثار هنری به شکلی درست و اصولی اتفاق افتد و همچنین آثار نحوی حرفه‌ای و کارشناسانه انتخاب شوند انجمن‌ها باید در تیم داوری آثار هنری حضور داشته باشند. چرا که حرفه‌ای‌ترین

مرجع در رابطه با خرید آثار هنری قطعاً انجمن‌های هنرهای تجسمی هستند. 

انجمن‌ها به عنوان انجیوهای بی‌طرف می‌توانند ناظران خوبی باشند و نظرات آنها برای بهبود وضع فروش آثار تجسمی مفید خواهد بود. اگر مهلت خرید تعیین شود پس از یک سال عملاً هیچ اتفاقی نیافتاده است هیچ شورایی تشکیل نشده و هیچ اثری خریداری نشده است. 

این کمیته باید توسط چه کسی تشکیل شود؟ 

این کمیته باید توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایجاد شود. وزارت ارشاد خود نمی‌تواند اثر را عرضه کند و به شکل مستقیم از این راه کسب درآمد کند. کارشناسانی که در وزارت ارشاد مشغول به فعالیت هستند آثار را انتخاب کنند و سپس وزارت ارشاد اسلامی این آثار را به شکل مستقیم به وزارت‌خانه‌ها بفروشد؟ 

این جا یک سئوال مطرح است و آن این است که کارشناسان هنری وزارت ارشاد مورد قبول انجمن‌ها هستند؟ 

در واقع این مسئله بسیار مهمی است انجمن‌ها انجیوهایی هستند که برای ارتقای سطح هنر در جامعه تلاش می‌کنند اما این حقیقت که اگر قرار باشد که اختیار تام خرید آثار هنری در دست شما هست؟ انجمن‌ها تمام جامعه‌هنری را تشکیل نمی‌دهند مورد قبول انجمن‌ها باشد آیا آنها این خرید را به اعضای انجمن هدایت نمی‌کنند؟
از انجمن‌های دیگر چندان مطلع نیستم اما انجمن مجسمه‌سازی ایران بیش از ۱۰ درصد هنرمندان را در خود جای داده است. یقیناً این اتفاق هم می‌افتد در کنار این امر گالری‌ها هم وجود دارند. دلالان آثار هنری نیز حضور دارند. اما اصولاً طبیعت خرید و فروش اثر هنری در کشورهایی که سیاست غالب در آنها سرمایه‌داری است، وضع به همین منوال است. جایی برای عرضه کالا شکلی از عرضه و تقاضا در این رابطه تعریف می‌شود. 

تأکید من بر انجمن‌ها به این علت است که انجمن‌ها به غیر از اعضای خود هنرمندان دیگر را نیز در فعالیت های هنری دخیل می‌کنند. این موضوع بهتر از شرایطی است که روابط عمومی یک وزارتخانه اثری را خود برای خرید انتخاب کند. 

این شورا مهم است. این امر که من به عنوان مسئول امور مالی یک اداره علاقه به اختیار تام دارم چندان جالب نیست شاید از لحاظ مالی چنین مدیری توان خرید داشته باشد، اما آیا صلاحیت تشخیص اثر هنری را نیز دارد؟ تشخیص و بصیرت شناخت اثر هنری را هم دارند؟ اهمیت وجود کارشناسان هنری وزارت ارشاد همین جا معلوم می‌شود. اما سیستم انجمن حیطه انتخاب را اندکی بازتر می‌کند. در واقع انجمن مکانی برای عرضه هنرمند فراهم می‌کند. در واقع این جامعیت ممکن است تنها در انجمن مجسمه‌سازان رخ دهد اما انجمن‌های دیگر چنین حجمی از هنرمندان را در بر نمی‌گیرد. 

در واقع شاید نتوان شکلی جامع از مجسمه‌سازی یا هر هنر دیگری را در یک جا جمع کرد. با این وجود انجمن‌ها بزرگترین جامعه آماری هنرمندان را در بر می‌گیرد.