فيلم سینمایی «طبل» به کارگردانی «کیوان کریمی» به نمایندگی از سینمای ایران در هفتاد و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم «ونیز» به نمایش درآمد و مورد استقبال منتقدان سینمای جهان قرار گرفت.
فيلم سینمایی «طبل» Drum نخستین ساخته بلند «کیوان کریمی» در نخستین نمایش بین‌المللی خود به نمایندگی از سینمای ایران و در اکران مطبوعاتی خود در بخش رقابتی «هفته منتقدان» در هفتاد و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «ونیز» Venice در کشور ایتالیا به نمایش درآمد و مورد استقبال خبرنگاران، روزنامه‌نگاران و منتقدان سینمایی جهان قرار گرفت و نقدهای مختلفی در رسانه‌های بین‌المللی از جمله؛ وبسایت روزنامه ایتالیایی مانیفست، نشریه آمریکایی «هافینگتن پست» The Huffington Post، روزنامه ایتالیایی «مانيفستو»، وبسایت اتحادیه ملی منتقدین سینمای ایتالیا SNCCI ، «ژان میشل فرودون» Jean-Michel FRODON منتقد فرانسوی و سردبیر سابق مجله‌ معتبر «کایه دو سینما» Cahiers du Cinéma، «مارکو رامانگا» Marco Romagna در سایت سینمایی «سینه لپسوس» Cine Lapsus و چندین منتقد و نویسنده سینمایی دیگر در مورد آن نوشته شد.
نشریه آمریکایی «هافینگتن پست» در یادداشت مفصلی که به شرح و نقد فیلم‌های جشنواره ونیز می‌پردازد، با اشاره به فیلم «طبل» نوشت: «تصویربرداری فیلم «طبل» سیاه و سفید و با ظرافتی فراتر از داستانش، حالتی الهی (شهودی) دارد. در صداهای محصور کننده، همه چیز، از نوای طبل‌ها در مراسم تشییع جنازه تا حمله مهاجمین به خانه، و حتی میوکردن گربه، بیرون پریدنش از زباله‌ها در سمت راست پرده نمایش، عمیقا سرگرم کننده و خارق العاده است.»
در مقاله دیگری که در وبسایت اتحادیه ملی منتقدین سینمای ایتالیا منتشر شده است، در آن به منحصر به فرد بودن فیلم «طبل» در سینمای درام ایران اشاره شده و در مورد آن نوشته است: «طبل یک فیلم تفصیلی با قدرت بیانی عالی است که واقعیت سیاسی و اجتماعی‌ای را مطرح می‌کند که شاید مشابه آن در سینمای درام ایران تاکنون نشان داده نشده است.»
«ژان میشل فرودُن» از منتقدان باتجربه‌ و آگاه در عرصه سینما در مورد «طبل» نخستین فیلم بلند داستانی کیوان کریمی نوشته است: این فیلم، ترکیبی است از پلان ـ سکانس‌هایی سیاه و سفید و هیپنوتیزم‌واره که تمثیلی است به شکلِ یک داستانِ پلیسی و جالب و غریب، هم اسرارآمیز و هم درخشان. این فیلم، که به آن‌چه از سینمای ایران می‌شناسیم هیچ شباهتی ندارد ــ و اگر دنبال مقایسه باشیم بیشتر با حال و هوای آثارِ «بلا تار» قابل قیاس است ــ در هفته‌ نقد به نمایش درآمد و شاید مهم‌ترین اثر سینمایی حضوریافته در جشنواره‌ امسال ونیز باشد.
«مارکو رامانگا» در سایت سینمایی «سینه لپسوس» در مورد فيلم «طبل» نوشته است: مزیت اصلی فیلم، نیرو محرکه و قلب تپنده آن: تعدی و چشم‌پوشی [فیلم] از فرم‌های انعکاسیِ معمولِ «تار» است که محدود به تقلید و کپی‌برداری کورکورانه نیست، بلکه به عنوان زمینه و بستری از نگاه ویژه‌ای به تاریخ و جغرافیا واقع شده است.
منتقد روزنامه ایتالیایی «مانيفستو» فيلم را با «مرد سوم» شاهكار «كارل ريد» مقايسه كرده و نوشته است: فیلم در ابعاد متافیزیکیِ رویای سفید و سیاهش معلق و مبهم است، فقط شخصیت اصلی نیست که سرگردان است، بلکه دوربین نیز با حرکات آهسته و رام‌نشدنی، گیج، مانند زمانی که از پنجره به بیرون میرود و نوازنده‌های طبل را پیدا می‌کند. در سکانس بعدی صداها بصورت پایدار در پس زمینه فیلم باز تکرار می‌شود، مثل یک پچپچه و زمزمه، نظم موجود در داخل کادر باعث می‌شود این فیلم، یک شعر مدرن شگفت‌انگیز و در عین حال بی‌انتها باشد، یک آپنه، یک اسمز (گذرنده) و در عین یک کلام: سینما».
هفتاد و سومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «ونیز» با آثاری از کارگردانان کشورهای مختلف جهان در چندین بخش رقابتی و غیررقابتی، روز ۱۰ شهریور ماه جاری (۳۱ آگوست ۲۰۱۶) با نمایش فیلم سینمایی «لا لا لند» La La Land به کارگردانی «دامین شازل» و با بازی «رایان گاسلینگ» و «اما استون» در شهر ونیز در ایتالیا آغاز شد و ا مروز شنبه ۲۰ شهریور ماه (۱۰ سپتامبر ۲۰۱۶) با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان خواهد داد.