به گزارش هنرنیوز به نقل از ایلنا، نادر برهانی مرند سابقه علاقه خود به ایجاد یک کمپانی کوچک خصوصی را مربوط به بیش از یک دهه قبل دانست و گفت: من از جمله افرادی هستم که پانزده سال قبل؛ یعنی وقتی صحبت از تئاتر خصوصی گناه کبیره محسوب می‌شد به ایجاد کمپانی علاقه داشتم. همان زمان که معتقد بودم گروه باید محل تمرین ثابت داشته باشد. دلیل این علاقه هم از آنجا ناشی می‌شود که معتقدم تا وقتی اثر هنری یا گروه از چنبره دولت بیرون نیاید؛ محصول مبتکرانه‌ای شکل نمی‌گیرد.
این هنرمند افزود: تجربه مسیر رسیدن به تئاتر خصوصی هیچ ایردای ندارد و اتفاقی مثبت به‌نظر می‌رسد چون تئاتر دولتی امروز عملا به بن‌بست رسیده و به یک گره کور تبدیل شده است.
کارگردان نمایش «زمستان» با تاکید بر اینکه تنها راه نجات هنرهای نمایشی از وضعیت فعلی رسیدن به ایجاد کمپانی‌ها و تئاتر خصوصی است، خاطرنشان کرد: همان زمان وقتی به چنین مسائلی اشاره می‌کردم پاسخ همکارانم این بود که فلانی غیرکارشناسی صحبت می‌کند.
برهانی مرند گفت: اگر همان سال‌ها که انرژی بیشتری داشتم مثل امروز مجوز ایجاد سالن خصوصی صادر می‌شد، شاید گروه ما در سال ۹۴ وضعیت متفاوتی را پشت‌سر می‌گذاشت. آن دوران مداوم راهکارهای شرایط ایجاد مجوز سالن خصوصی را با آقایان شریف‌خدایی و پارسایی جستجو می‌کردم اما نتیجه چیزی جز رسیدن به بن‌بست نبود.
این نمایش‌نامه‌نویس ایجاد یک سالن خصوصی را آرزوی دیرینه خود توصیف کرد و گفت: البته منظورم راه‌اندازی سالن تئاتر به شکل بورژوایی نیست، اما تاسیس چنین محلی آرزوی قدیمی من است که اگر شرایط فراهم شود از تمام امکاناتم در این مسیر استفاده خواهم کرد.
کارگردان نمایش «پاییز» درباره شرایط موردنظر خود توضیح داد: امروز بیش از آنکه مسائل مالی و هزینه‌های راه‌اندازی چنین محلی مهم باشد؛ ایجاد راهکارهای قانونی و تامین امنیت سرمایه‌گذاری حائز اهمیت است. اگر قوانین مصرح وجود داشته باشد که احساس می‌کنم بعد از صرف هزینه، زمان و انرژی بسیار با مشکل مواجه نخواهم شد؛ درنگ نمی‌کنم.
برهانی مرند در انتها بار دیگر به مقدمات موردنیاز برای راه‌اندازی سالن‌های خصوص اشاره کرد و گفت: امیدوارم این پیش نیازها برطرف شود چون نباید اینطور باشد که هنرمند یا سرمایه‌گذار بعد از تاسیس کار خود را بدون پشتوانه پیش ببرد. نباید نگران باشیم چند سال بعد با تغییر مدیر تمام هزینه‌های مادی و معنوی یک گروه نمایشی دود شود.
افسانه ماهیان، بازیگر و کارگردان هنرهای نمایشی در همین رابطه به شعار‌های مسئولان درباره حرکت گروه‌ها در مسیر تئاتر خصوصی اشاره کرد و گفت: مسائلی مانند تئاتر خصوصی با برگزاری جسله و شعار حل نمی‌شود اما شما می‌بینید مدیران فقط درباره تئاتر خصوصی جلسه برگزار می‌‌کنند. من امروز به راه‌اندازی یک سالن تئاتر خصوصی فکر می‌کنم اما نتیجه تمام این میزگردها و جلسه‌ها برای یک علاقه‌مند چیست؟
او افزود: کدام وام بانکی با بهره پایین برای گروه‌های نمایشی علاقه‌مند به راه‌اندازی سالن خصوصی در نظر گرفته شد؟ یعنی کدام مشوق برای حرکت به این سمت وجود دارد.
کارگردان نمایش «پالتوی پشمی قرمز» اظهار کرد: اگر مدیران برنامه‌ریزی دقیق داشته باشند و قرار باشد با در نظر گرفتن امکاناتی از گروه‌های نمایشی در مسیر تشکیل کمپانی و رسیدن به تئاتر خصوصی حمایت کنند؛ قطعا قدم پیش می‌گذارم.
ماهیان خاطرنشان کرد: باتوجه به کاستی‌های بودجه‌ای که مطرح می‌شود نیاز نیست مدیران دولت به پرداخت پول فکر کنند؛ بلکه می‌توانند از طریق ارتباط‌های خود شرایطی فراهم بیاورند که گروه‌ها حداقل در جذب وام‌های بلندمدت راحت‌تر وارد عمل شوند. فقط کافی‌ست چنین قدمی برداشته شود تا فردی مثل من کفش آهنین به پا کند و در پایتخت به جستجوی محل مناسب برای راه‌اندازی سالن بپردازد.
تشویق گروه‌های نمایشی به گام برداشتن در مسیر تئاتر خصوصی در دوره‌هایی که دولت با کمبود منابع مالی و ارزی مواجه است؛ به میان می‌آید. نکته‌ای که در اظهارات نادر برهانی مرند وجود داشت و قطعا به دلیل اینکه اقتصاد کشور در دهه‌های شصت و هفتاد وضعیت بهتری را تجربه کرد، دولتمردان علاقه‌ای به فعال شدن کمپانی‌های خصوصی نداشتند. اگر امروز قرار است گروه‌های نمایشی در مسیر تشکیل کمپانی و تئاتر خصوصی گام بردارند، مسئولان باید راهکارهایی جدی و اجرایی برای نیل به این منظور تبیین کنند. اگر اتفاقی غیر از این رخ دهد واژه تئاتر خصوصی تنها فرار از مسئولیت معنا خواهد شد نه چیز دیگر. به این ترتیب آزمایش‌های شبه کارشناسی شده با امکانات دولتی (بیت‌المال) نیز هزینه‌ای به مراتب بیش از فایده در پی خواهد داشت.
