مجموعه تلویزیونی«مرد نقره ای» به کارگردانی «کاظم معصومی» این روزها و شب ها بعد از پخش از شبکه سراسری «شما» روی آنتن شبکه سوم سیما رفته است. این سریال داستان زندگی تاجر ثروتمندی به نام «هادی رادمنش» با بازی «سعيد نيكپور» است كه در اصفهان مالک يک شركت توليد فرش است. پسراش «شاهرخ» با بازی «نيما شاهرخ‌شاهی» نيز مسئوليت اداره يک مغازه فروش آثار نقره‌ جات را بر عهده دارد. رادمنش با وجود اتفاقی كه در جوانی برايش افتاده، امروز زندگی خوب و آرامی دارد. اين وضع ادامه دارد تا اينكه او تصميم می‌گيرد برای شركت در انتخابات صنفی كانديدا شود. در همين زمان شخص ناشناسی به او تلفن می‌زند و پرده از رازهای زندگی اش بر می دارد.
مجموعه تلویزیونی «مرد نقره‌ای» تلاش می کند مخاطب سخت پسند امروز تلویزیون را با استفاده از نمایش زندگی آدمهایی که در گذشته و حال دچار اشتباهاتی شده اند با خود همراه کند. این سریال در واقع با استفاده از کنایه‌های تلخ تلاشی است نا بتواند پیام‌های انسانی و اخلاقی را به تماشاگر خود منتقل کند. هادی رادمنش مرد میانسالی است که در گذشته خطاهایی داشته و امروز از طریق یک سری اشتباهاتی که داشته توانسته به رفاه کاری و اجتماعی برسد . به نوعی او گذشته خود را از دیدگان همه پنهان کرده و حالا که امروز تبدیل به آدمی مطرح و مورد اعتماد در زندگی شخصی و کاری شده است . با تلفنی که فرد ناشناس به او می زند آرامش زندگی خود را برباد رفته می بیند. به همین دلیل است که حاضر می شود برای مخفی نگه داشتن گذشته سیاه خود میلیون ها تومان پول نقد پرداخت کند. حتی حاضر است که رفاه زندگی کنونی خود را نیز فدا کند تا پسراش از راز گذشته او آگاهی پیدا نکند. ازطرفی آدم های این سریال و به خصوص هادی رادمنش تلاش می کنند که یک سری رفتارهای پراشتباه، خلاف و مغایر با عرف جامعه را موجه و مثبت نشان دهند. چون دوست ندارند ذره ای خدشه به شخصیت اجتماعی و سیاسی اش وارد شود . زیرا می داند بی اعتمادی یعنی برباد رفتن نمايندگی‌ اصناف شهر، چون اکثر طرفدارانش با شنیدن گذشته او صلاحيت اش را تایید نمی کنند و همین عامل یعنی تلفن ناشناس باعث به هم ریختن زندگی‌اش می شود. در اصل می توان گفت از آنجایی که تلویزیون ما با ساخت تله فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی در طول این سال ها مدام تلاش کرده که هر اثری که می سازد برای مخاطب یک یا چندین پیام اصلی داشته باشد و این سریال هم به پیروی از این وظیفه رسانه ملی تلاش کرده که با خلق یک سری کارکترهای مثبت ومنفی در غالب افرادی فقیر وثروتمند به مخاطب یاداوری کند که روزگار بی رحم تراز آن است که به هر انسانی دو بار فرصت اشتباه داشته باشد و انسانی موفق تر است که بتواند بر اشتباهات خود غلبه کند و راه درست را در پیش بگیرد و از گذشته به عنوان چراغ راه آینده زندگی فردی استفاده کند به شرط آنکه گذشته باعث نشود که زمان حال به پوچی و یاس از بین برود و آینده هم در رویا و خیال حاصل از اتلاف زمان حال ، به فنا تبدیل شده و زندگی فرد به مرحله فروپاشی و انهدام گذارد. نکته مهم در این سریال این است که برای اولین بار شاهدیم که شخصيت منفی سریال برخلاف بسیاری از مجموعه های تلویزیونی مناسبتی و غیرمناسبتی که در این سال ها هر کدام تلاش کردند که شخصیت های منفی خود را افرادی زشت، بد ذات، قوی هیکل، مکار و... نشان دهند ، چهره مرتب ، پاکیزه و تمیزی دارد و خبری ازصدای نافرم،‌ صورت زخمی، اعتیاد، اسلحه و لباس غیر ایرانی ندارد و به بهترین شکلی نویسنده و کارگردان اثر توانسته اند این شخصیت را برای فهم درست مخاطب خلق کنند. نکته مهم اینکه شبکه های مختلف تلویزیون در طول این سال ها هر کدام تلاش کردند که با ساخت مجموعه های تلویزیونی متفاومت و جذاب بتوانند مخاطب برای خودشان دست و پا کنند و به همین دلیل هر کدام در طول این سال ها شروع به ساخت تله فیلم و مجموعه های تلویزیونی مستقل کردند. از سویی دیگر با توجه به اینکه سیاست‌های سازمان صدا و سیما در طول این سال ها با اما و اگر‌های فراوانی همراه بوده و مدیران برای مردم و صرفا برای مصلحت خود فیلم سریال ساخته اند و به همین دلیل است که بسیاری از هنرمندان از شنیدن نام تلویزیون می هراسند وvدوست ندارند اعتبار خود را در نزد مردم خدشه دار کنند. ازسویی ساخت این سریال در شهر اصفهان نشان دهنده این نکته مهم است که فیلمسازان ما دوست دارند در شهرهای مختلف ایران هم فیلم بسازند و فقط باید به آنها اعتماد شود تا جواب اعتماد را به خوبی پاسخ دهند. ازطرفی به نظر می رسد که مخاطب امروز از لوکیشن تکراری و کلیشه ای مانند تهران خسته شده و جا دارد که تهیه کنندگان و کارگردان سینما و تلویزیون کمی هم به شهرستانها برای ساخت آثار شان توجه کنند.