این کارگردان ادامه داد: داستان نمایش زندگی دو نفر را نشان می‌دهد که به طور اتفاقی در قطار با هم آشنا می‌شوند، قرار می‌گذارند پس از ۶ ماه دوباره یکدیگر را ببینند، اما این اتفاق نمی‌افتد و پس از ۱۰ سال به شکل ناگهانی همدیگر را ملاقات می‌کنند.
وی می‌افزاید: به نوعی عاشقانه‌ی آرامی را که در میان این دو نفر شکل گرفته است، می‌بینم.
گوران از آن دست کارگردانانی‌ست که همیشه متن نوشته‌ی شده‌ی خودش را اجرا می‌کند و به گفته‌ی او، این اولین بار است که متنی از یک نویسنده‌ی دیگر را بر روی صحنه می‌برد.
او توضیح داد: اجرا نمایشی از یک نویسنده دیگر همان قدر که تجربه خوبی بود، کار سختی هم به حساب می‌آمد برای مثال من در کارهایی که می‌نویسم در هر دیالوگ به بازیگر می‌گویم که چگونه باید آن را اجرا کند اما این بار باید تمام آن لحظات را در متن دیگری می‌ساختم که کار سختی بود.
وی با اشاره به اینکه همیشه با بازیگر‌های باتجربه و فعال در عرصه سینما و تئاتر همکاری می‌کند، ادامه داد: من جنس بازی خاصی را در کارهایم دنبال می‌کنم و در این اجرا «امین زندگانی» و «سحر دولتشاهی» این ویژگی را داشتند.
رضا گوران در پایان به کمک هزینه‌ی کمی که در اختیار داشتند،اشاره کرد و گفت: این مقدار کمتر از نصف برآوردهای نمایش بود و باقی آن باید از گیشه تامین شود.
نمایش «جاده طولانی مارپیچ» به کارگردانی «رضا گوران» و نویسندگی محمد چرمشیر، این روزها در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر در دو سالن ۱۸:۳۰ و ۲۰ با بازی «امین زندگانی» و «سحر دولتشاهی» بر روی صحنه می‌رود.
