به گزارش هنرنیوز، سیاوش صابری- مدیر کل پیشین دفتر حفظ و احیاء بناها و محوطههای تاریخی، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری - در دومین نشست علمی با موضوع «بررسی گذشته و آینده میراث فرهنگی و باستانشناسی» دربارهی رابطهی رسانه با میراث فرهنگی گفت: تصور این بود که رسانه میتواند نقشهای مختلفی را مانند ارتقای سطح آگاهیهای عمومی در حوزهی فرهنگی ایفا کند. بنابراین رسانه این توفیق را داشت تا سطوح مختلف ذهن مخاطبان را تجهیز و سوالاتی را برای آنها ایجاد کند تا توجه مخاطبان بیشتر به این حوزه جلب شود.
او افزود: فرآیند ثبت شدن یک اثر در فهرست آثار ملی یا اتفاقهای مانند دلنگرانیهای عمومی از احداث سد سیوند و آسیب احتمالی آن برای مقبره کوروش را از جملهی این نمونهها دانست.
مدیر کل پیشین دفتر حفظ و احیاء بناها و محوطههای تاریخی اظهار کرد: رسانه در
” ثبت یک اثر در فهرست میراث جهانی لزوما به معنای تضمین آینده خوب برای آن نیست بلکه آغاز رسمیت دادن به یک فضای اداری است و در عرصه جهانی هم همین طور است. “
تعمیق ذهن مخاطب برای باز شدن بستری گستردهتر در حوزهی میراث فرهنگی، نقش بسزایی دارد، چون میتواند به مردم نشان دهد نسبت به عملکرد مسوولان اجرایی باید چگونه بیندیشند. و چگونه خود را به فهم تجهیز کنند.
او اضافه کرد: وقتی رسانه نسبت به قطع درختان ولی عصر حساسیت ایجاد میکند ناخواسته منجر به ایجاد سوال، افزایش آگاهی عمومی و تجهیز فکری مردم میشود بنابراین آنها این قضیه را به سایر درختان و باغها نیز تعمیم میدهند و فرضاً از خود میپرسند با توجه به اهمیت این درختان در موارد مشابه حال باغی مثل باغ فین کاشان هم خوب نیست و الی آخر.
این کارشناس مرمت توضیح داد: حدود هشت سال پیش در سازمان میراث فرهنگی، خبرهای منتشرشدهی به بخشهای مختلف سازمانی فرستاده میشد و از مدیران خواسته میشد دربارهی کارکرد خود جواب دهند.
صابری در عین حال خاطر نشان کرد: اگر یک مدیر جریانهای خبری را دنبال میکرد، توانایی مدیریت ذهن مردم را نیز داشت. توانایی برنامه ریزی و اصلاح اشتباهات را هم در کارنامه خود داشت.
مدیر کل پیشین دفتر حفظ و احیاء بناها و محوطههای تاریخی با اشاره به این که رسانهها در حوزهی میراث فرهنگی بهعنوان یکی از حامیان این حوزه معرفی میشوند، افزود: در توس ما با کمک رسانهها توانستیم جلوی برخی اقدامات را بگیریم.
او تصریح کرد: متأسفانه در چند سال گذشته، رسانهها نتوانستند حق مطلب را دربارهی میراث فرهنگی ادا کنند و خبرهایی را که کیفیت چندان مناسبی نداشتند، منتشر میکردند.
وی بیان کرد: رسانهها
” رییس سازمان میراث فرهنگی باید بتواند ارتباطی مستقیم با بدنهی کارشناسی سازمان برقرار کند. همچنین آسیبشناسی را در اولویت قرار دهد و پس از آن به دنبال راهکار هایی برای احیا و اجرا برود. “
میتوانند به عمقبخشی میراث فرهنگی در ذهن مردم کمک کنند اما در حال حاضر در حق میراث فرهنگی خبری شایسته تولید نمیشود و بنابراین صادرات فکری هم نخواهیم داشت. چون کارشناسان ممنوعالمصاحبه بودند و یا رسانه امکان بازتاب صحیح عقاید را نداشته است.
صابری با بیان این که رسانهها باید مطالبه عمومی در حوزه فرهنگ را به رخ بکشند، یادآور شد: آنها باید از نمایندگان کمسیون فرهنگی سوال کنند در طیف قانونگذار بازتاب دلنگرانی کارشناسان و مردم را ببینند و آنها را نسبت به مدیریت فرهنگی حساس نگه دارند.
این کارشناس مرمت با اشاره به این که میراث فرهنگی در تمام صفحات رسانه جایگاه دارد، تاکید کرد: رسانهها باید کمک کنند تا عمق و محتوای میراث فرهنگی مشخص شود .
صابری درباره ثبت آثار تاریخی نیز توضیح داد: در فرآیند ثبت جهانی آثار تاریخی در ایران طی دهه گذشته اتفاقات خوبی رخ داده است اما ثبت یک اثر در فهرست میراث جهانی لزوما به معنای تضمین آینده خوب برای آن نیست بلکه آغاز رسمیت دادن به یک فضای اداری است و در عرصه جهانی هم همین طور است.
صابری با بیان این که ادغام میراث فرهنگی و گردشگری از ابتدا نامناسب بوده است، یادآور شد: معیارهایی برای رئیس سازمان فرهنگی پیشنهاد میشود اما باید در نظر داشت که حجم مشکلات پیشرو کار را بسیار دشوار کرده است، بنابراین باید این فرد به مسائل حوزه اشراف داشته باشد.
این کارشناس مرمت تصریح کرد: باید بتواند ارتباطی مستقیم با بدنهی کارشناسی سازمان برقرار کند. همچنین آسیبشناسی را در اولویت قرار دهد و پس از آن به دنبال راهکار هایی برای احیا و اجرا برود.
او اضافه کرد: در کنار این موارد، داشتن توان مدیریت و برنامهریزی مناسب، اهمیت زیادی دارد. همچنین این شخص باید تعهدات بینالمللی کشور را بشناسند.