به نظر شما چرا اوضاع هنرمندانی که شاید تمامی عمر خود را صرف هنر این مرزوبوم کرده‌اند تا به این حد نابسامان است؟ چرا باید هنرمندانی که زحمات بی‌شائبه‌ای را در راه هنر ایران متحمل شده‌اند این‌گونه وضعیت نامطلوبی داشته باشند؟ 

هنرمندان ما آن‌طور که باید، حمایت نمی‌شوند. منصوره حسینی بسیار هنرمند تأثیرگذاری بود و جزء هنرمندان پیشگام ایران بود. هنرمندان باید در تمامی حوزه‌ها و از طرف تمام نهادها حمایت شوند. حتی می‌توان از تجربیات بسیار خوبی که هنرمندان پیشکسوت ما دارند استفاده کرد، جوانان ما می‌توانند از دانسته‌های پیشکوستان ما نهایت استفاده را ببرند. متأسفانه در کشور ما، آن‌گونه که باید، هنر ارزش ندارد دیگر چه برسد به هنرمند. درنهایت هنرمندان عزیز و پیشکسوت ما با احساس به حساب نیامدن و عدم امنیت از پیش ما می‌روند. 

شاید سال‌ها بگذرد ولی هیچ‌کس اطلاعی از وضعیت یک هنرمند نداشته باشد، چرا وقتی که دیگر هیچ خبری از فعالیت یک هنرمند نیست، هیچ‌ نهاد یا مسئولی از حال آنها خبر نمی‌گیرد یا به عبارتی سرنوشت آنها پیگیری نمی‌شود؟ 

ابتدا باید این موضوع را عرض کنم که هنرمند چه وقتی که اثری را خلق کند، و چه آن زمان که اثری را خلق نکند مورد توجه نیستند. حتی در مورد هنرمندی هم که به طور مداوم فعالیت چشمگیری دارد باز هم متوجه می‌شویم که اتفاق خاصی نمی‌افتد و مورد توجه قرار نمی‌گیرد. من اعتقاد به این مسئله ندارم که هنرمند در دورانی از زندگی خود دست از فعالیت برمی‌دارد،

به نظر من تمام هنرمندان تا آخرین لحظه عمر خود، دست به خلق اثر می‌زنند و به فعالیت خود ادامه می‌دهند به دلیل اینکه در وجود همه هنرمندان عطش بی‌پایانی نسبت به فعالیت هنری دیده می‌شود. هنرمندان نیازی به حمایت ندارند و در هر موقعیتی که باشند به فعالیت خود ادامه می‌دهند و بسیار کم اتفاق افتاده است که هنرمندی دست از فعالیت و علاقه خود بردارد. 

در نظر شما، وظیفه همگان برای زنده نگه داشتن نام یک هنرمند چیست؟ ما چگونه می‌توانیم به هنرمندان کشور خود ادای دین کنیم؟ 

حداقل وظیفه هر فردی در قبال هنرمندان کشور این است که به طور مداوم درباره مسیر زندگی و دوره کاری و فعالیت آنها بحث شود و باید توسط ارگان‌ها، صداوسیما، وزارت ارشاد، انجمن هنرمندان، فرهنگستان هنر، آثار هنرمندان نشان داده شود. می‌بایست دوره‌های فعالیت آنها و آثار خلق شده به وسیله آنها توضیح داده شده و مورد تحلیل قرار بگیرند. 

جای بسی تأسف است که ما همیشه بعد از درگذشت یک هنرمند از او یاد می‌کنیم. برای خود من این موضوع جای سوال دارد که چرا در سیمای کشور ما هیچ‌گونه صحبتی از هنرمندان نمی‌شود و یا هرگز بحث هنری گذاشته نمی‌شود و اگر این مسئله هم اتفاق بیفتد بسیار به ندرت است. در کشور ما، هنوز مردم بسیاری از هنرمندان را نمی‌شناسند و اسم بعضی از هنرمندان هرگز به گوش آنها نخورده است در حالی در کشورهای دیگر مردم به شیوه‌های گوناگون با هنرمندان کشور خود آشنایی پیدا می‌کنند. 

می‌توان قاطعانه گفت تلویزیون وسیله ای است که تمام مردم ما در اختیار دارند و حداقل بدین وسیله می‌توان تمام هنرمندان و نوابع کشور را به همه معرفی کرد. ما در تمامی عرصه‌ها و حوزه‌ها، برترین‌ها را داریم ولی متأسفانه به آنها زیاد بها داده نمی‌شود. همچنین باید مراکز هنری ایجاد شود که آثار هنرمندان همیشه و همیشه به روی دیوار باشند تا مردم بیشتر با آنها آشنا شوند ولی می‌بینیم که به ندرت آثار در نمایشگاه‌ها در معرض دید عموم گذاشته می‌شود و پس از مدتی برداشته می‌شود و شاید دیگر هرگز به نمایش گذاشته نشود. ما وظیفه داریم هنرمندان مطرح کشور را زنده نگه داریم. 

ما حتی نمی‌دانیم آثار هنرمندان خود را کجا باید ببینیم، ممکن است دوره کوتاهی برای به نمایش درآوردن آثار پیشکسوتان نمایشگاه‌هایی برگزار شود تا همگان با آثار آنها آشنایی پیدا کنند ولی این دوره، بسیار کوتاه و موقتی است. هنرمندان جزو افتخارات یک کشور هستند. 

بسیاری از هنرمندان تا پایان عمر خود، بضاعت مالی بسیار پایینی دارند و شاید هرگز هم نتوانند آثار خود را به فروش برسانند. این مسئله موجب می‌شود وضع مالی نامساعدی داشته باشند. نظر شما در این‌باره چیست؟ 

در این زمینه می‌بایست انجمن‌های مستقل با وزارت ارشاد هماهنگ شوند زیرا ما در همه شاخه‌های هنری هنرمندانی داریم که وضعیت مالی مساعدی ندارد و البته حمایت نیز نمی‌شوند. همچنین جای خالی که در عرصه هنر به چشم می‌خورد این است که ما منتقد هنری نداریم، با هنرمندان گفتگو نمی‌شود و در نتیجه آنها نیز نمی‌توانند آثارشان را به فروش برسانند که به عقیده من، تمام این مسائل وظیفه وزارت ارشاد است. 

با اینکه هنرمندان ما تمام عمر خود را صرف هنر می‌کنند ولی درآمد ناچیزی دارند و این به دلیل آن است که هنر و خلق اثر هنری شغل دوم آنها محسوب می‌شود و با نهایت تأسف هنرمندان از هیچ کجا حمایت نمی‌شوند. 

شما در مراسم تشییع منصوره حسینی هم حضور داشتید از این هنرمند برای ما بگویید. 

آشنایی من با منصوره حسینی زیاد بود؛ منزل ما به هم بسیار نزدیک بود و گفتگوی زیادی درباره مسائل مختلف می‌کردیم. منصوره حسینی عضو ثابت و فعال فرهنگستان هنر بود ولی متأسفانه از طرف هیچ نهادی حمایت نمی‌شد. حتی در دوره‌ای که قبل از فوت ایشان سه بار در بیمارستان شدند، من به تمام نهادها زنگ می‌زدم و آنها را در جریان امر می‌گذاشتم که منصوره حسینی در بیمارستان بستری است. به طوری‌که حتی ایشان تمام هزینه‌های بیمارستان را خودشان پرداخت کردند. منصوره حسینی از عزیزترین هنرمندان ما بودند که متأسفانه زود از میان ما رفتند. 

در پایان، اگر پیشنهادی دارید و یا نکته‌ای را لازم به ذکر می‌دانید، بیان کنید. 

پیشنهاد من به سازمان‌ها و وزارت ارشاد این است که تا آنجا که ممکن است، هنرمندانی که در قید حیات هستند را حمایت کنند؛ سعی کنند در جریان امور زندگی آنها قرار بگیرند و به طور همه‌جانبه و جدی به حمایت از هنرمندان عزیز و پیشکسوت بپردازند. 

سارا علیپور