رییس ایکوموس ایران:
سکوت کافی است!
حجت خطاب به اعضای ایکوموس تأکید کرد: با تغییرات و شرایط ایجادشده در حوزهی میراث فرهنگی، ایکوموس میتواند دریچهی بزرگتری از این نهاد را به سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باز و به آن سازمان کمک کند. این نهاد نباید مانند سالهای گذشته، در برابر اتفاقها سکوت کند، بلکه باید نظرات خود را بیان کند.
تاريخ : سه شنبه ۲ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۵۵
به گزارش هنرنیوز، رییس ایکوموس ایران در گردهمایی اعضای این شورا به مناسبت سالروز بزرگداشت محوطهها و بناهای تاریخی درباره شعار امسال ایکوموس جهانی با عنوان " میراث یادآوری" گفت:ایکوموس با انتخاب میراث یادآوری تصمیم دارد قابیلت موجود در میراث فرهنگی را به ارزش تبدیل کند. هر کدام از آثار دارای قابلیتهای گوناگونی است اما این قابلیتها دلیل بر ارزشمند بودن نیست. قابلیت یعنی توانایی انجام کاری و هریک از آثار تاریخی بر حسب موقعیت زمانی و مکانی دارای قابلیت است.
قائم مقام سابق سازمان میراث فرهنگی درباره علت مراجعه به این موضوع توسط ایکوموس اظهار داشت: علاوه بر یادآوری فاصله صد ساله ۲۰۱۴ تا ۱۹۱۴ میلادی یعنی زمان اغاز جنگ جهانی اول شاید نگرانی از یک نوع آغاز جنگ و جلوگیری از تکرار دوباره آن دلیل این انتخاب است .
او اضافه کرد: برای تبدیل یک قابلیت به ارزش یک نیاز و ضرورت اجتماعی وجود دارد. نکته دوم این که یادآوری به صور و اندازههای مختلف ظاهر میشود. یعنی تقابل یبن حاضر و غایب،وقتی یک هستی یک نیستی راصدا میکند یعنی یادآوری بوجود می آید و مقابله عین و ذهن شکل می گیرد. تقریباًهمه اشیا قدرت به یاد انداختن دارند.
حجت افزود: محدودیت اعمال این نوع یادآوری هم برای شی یا موضوع نظر است هم برای فردی که آن را به یادمیآورد. اگر بخواهیم این مفهوم را کوم ( comm) را تعبیر به همگانی و همه جانبه بودن، عمومی و همه گیر بودن چیزی کنیم در کنار واژهmomoration کل کلمه Commemoration مصداق یک یادآوری بزرگ است.
وی در عین حال تصریح کرد: ما باید سراغ آثار برویم که ظرفیت جامعیت چه از نظر تعداد مخاطبین و چه از نظر موضوعی که مطرح میکند را داشته باشد. و میراث یادآوری یعنی سراغ آن دسته از آثار رفتن که این قابلیت یادشده را داراست.
رییس ایکوموس از جمع حاضر خواست تا همفکری و پژوهش ها و مقالاتی در محدوده این موضوع در طی سال ۹۳ ارائه کنند.
وی با طرح این پرسش که چرا یک جامعه به سمتی میرود که به یادآورد؟ افزود: جامعه گرفتار جنگ، اقتصاد، معادلات جهانی و... خیلی متحمل این موضوع نیست که بخواهد چیزی را یادآوری کند. در چنین جامعهای تنها راه برای کسانی که بتوانند آن قابلیت نهفته در میراث فرهنگی را تبدیل به ارزش کنند و نوعی نقد به آن وارد نمایند ایجاد نوعی آگاهی در طرف مقابل است که متوجه این موضوع باشد این آثار می توانند یادآور چیزی باشند و این یعنی عین ارزش.
حجت متذکر شد: برای این که یادآوری رخ دهد باید جنبه عمومی پیدا کند. بنابراین باید به سراغ آنچه رفت که وسیع و همه گیر است. در این صورت ما در برانگیختن طرف مقابل برای درک مقدماتی که برای آشتی با سابقه تاریخی نیاز است موفق شدهایم. با درک این مهم حداقل آرام آرام میتوان مسئولان و مردم را متوجه حساسیت موضوع کرد.
معاون سابق میراث فرهنگی تصریح کرد: نگاه کردن حاضر به غایب، بازی شاهد و غایب، نگاه کردن به چیزی و به یادآوردن چیز دیگر همواره در عرفان شرقی و ایرانی از ابتدا وجود داشته است.مصداق آن قدمگاه، مقام ابراهیم، سقاخانهها و... که هر کدام چیزی از یک اصل را یادآوری میکنند.
وی ادامه داد: در فرهنگی که هرچه هست نشانه است و بارها به عناوین مختلف تکرار میکند که:« به صحرا بنگرم صحرات بینم/ به دریا بنگرم دریات
بینم » و در فرهنگی که حتا اگر نشانهها درک نشود آن را از ضعف ادراک افراد میدانیم و همه چیز در حال ارجاع به «اوست» ارزش یادآوری بسیار والاست. و در ک این موضوع سبب نوعی ادراک بسیط میشود.
حجت بیان کرد: هرچند فعلا در جامعه ما آمادگی برای مشاهده مفهوم در مصداق و دیدن ذهن در عین وجود ندارد اما یادمان باشد مسلمانان و در کل فرهنگ شرقی آمادگی زیادی برای دیدن ارزشها در مصداقها دارد.
او اضافه کرد: بنابراین بیانه ایکوموس امسال تأکید همین موضوع است که به سراغ آثاری برویم که ارزشها را یادآوری کند.
رییس ایکوموس همچنین تصریح کرد: مسوولان شهر تهران مدتی پیش به ایکوموس پیشنهاد کردند تا مجموعهی عناصر معماری که یادآور خاطرات گذشته در تهران است، شناسایی و معرفی شوند. من معتقدم این پیشنهاد، اقدامی است که میتوانیم آن را به ایکوموس جهانی نیز نشان دهیم.
حجت خطاب به اعضای ایکوموس تأکید کرد: با تغییرات و شرایط ایجادشده در حوزهی میراث فرهنگی، ایکوموس میتواند دریچهی بزرگتری از این نهاد را به سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باز و به آن سازمان کمک کند. این نهاد نباید مانند سالهای گذشته، در برابر اتفاقها سکوت کند، بلکه باید نظرات خود را بیان کند.