به گزارش هنرنیوز، در مراسم بزرگداشت محمود موسوی و اهدای نشان « دکترنگهبان» به وی، «محمد موسوی» فرزند این پیشکسوت باستان‌شناسی با تأکید بر اینکه پدرش به عمل بیشتر از تئوری بها می‌داد، افزود: پدر در تربیت فرزندانش فردی آزاداندیش و دموکرات بود و در انتخاب رشته تحصیلی هیچ تحمیلی به ما وارد نکرد چرا که اصل برای او خواندن و آموختن بود. نقش پدر هدایت غیر مستقیم ما بود و البته مادرم هم به عنوان یک معلم کاربلد نقش بسزایی در تربیت ما داشت که بر خود لازم می دانم از طرف خود و برادرانم از هر دو آنها تشکر کنم. 

او گفت: پدرم آرام،اهل اغماض و مطالعه و دستخوش احساسات خویش است و سرمایه‌های زندگی‌اش چند هزار جلد کتاب در زمینه باستان‌شناسی، تاریخ و شعر است.

وی با اشاره به بازنشستگی پدرش در سال ۷۵ توضیح داد: پدرم دلباخته شغل خود بود و در مأموریت‌های کاری‌اش نه دهم (۹۰ درصد) عرصه ایران را درنوردیده و با باستان‌شناسانی مانند دکتر نگهبان، دکتر تجویدی و سیف الله کامبخش و دیگر باستان‌شناسان خارجی کار کرده است. او سرپرستی هیأت‌های کاوش اشکور گیلان، شهر قدیم نیشابور، ارگ توس، مسجد جامع ساری، کوه خواجه سیستان ، شهر حریره کیش، بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی و مسجد جامع اردبیل را عهده داربود. البته کاوش اخیر با همکاری معمار خوش فکر شادروان مهندس «محمد مهریار» انجام شد. آخرین یادگار ماندگار پدر برگزاری نخستین گردهمایی باستان‌شناسی ایران پس از انقلاب با حمایت مرحوم شیرازی و همکاری آقای یحیی کوثری در فروردین ۱۳۷۳ به مدت پنج روز با حضور ۴۰۰ نفر از مسئولان و باستان شناسان در قلعه تاریخی شوش است.

محمد موسوی تأکید کرد: پدرم با وجود تلاش‌ها و عرق ریزی فراوان در این راه اصلا چشم‌داشت مادی به حوزه‌ی کاری و فعالیت‌هایش ندارد و همواره به باستان‌شناسی و اعتلای آن می‌اندیشد. همواره ساده زیسته و در حال حاضر سهم کنونی او از زندگی مادی همین حقوق بازنشستگی‌اش است و بس و به قول حافظ : «گنج زر چون نبود کنج قناعت کافی است/ آن داد به شاهان به گدایان این داد.»


 

 ^{همسر محمود موسوی}

وی ادامه داد: پدرم بخش زیادی از سیره نیک خود را مدیون استادش دکتر نگهبان می‌داند که در تاریخ باستان‌شناسی ایران شخصیتی برجسته و مثال زدنی است. 

علی موسوی هم که به دلیل تحصیلات، در آمریکا به سر می‌برد با ارسال نامه‌ای از تأثیر پدرش برخلق و خو و آینده کاری اش سخن گفته و به ذکر خاطره‌ای پرداخته بود. 

« جوانتر که بودم یکی از اقوام از وضعیتم پرسید و من پاسخ دادم مشغول به تحصیل در رشته باستان‌شناسی هستم. او با پوزخندی گفت:« چه فایده‌ای دارد، هرچه تلاش کنی نهایتاً مثل پدرت خواهی شد!» سالها گذشت و من خود پدر شدم اما هرگز به مقام و منزلت پدرم نرسیدم با این حال به این که هنوز هم اغلب مرا به نام پدرم می‌شناسند افتخار می‌کنم تا سالها نام نیک محمود موسوی کلید دربهای بسته بود و موجب مهمانوازی اهالی منطقه و کارمندان تخت جمشید.»

او ادامه داده است:« باستان‌شناسی ایران در سی سال گذشته دچار دگرگونی ها شده و فراز و نشیب بسیارداشته است اما با فعالیت و تلاش باستان‌شناسانی چون پدرم، آنها نه تنها حافظ باستان شناسی کشور بلکه مایه دلگرمی قشر جوان این رشته نیز بودند. پدرم و همقطارانش، قهرمانان این سالهای پرتلاطم باستان‌شناسی در ایران هستند. بیایید از آنها بیاموزیم، کوشش‌هایشان را پاس بداریم و تقدیرشان کنیم. میراث پدرخواهی علم پدران ماست.» 

به گزارش هنرنیوز، در این مراسم «حوری اعتصام» مستندساز برنامه‌هایی در حوزه‌های ایران، معماری، تاریخ و باستان‌شناسی نیز گفت: در سال ۳۹ هم‌دوره با آقای موسوی در دانشگاه تهران به باستان‌شناسی روی آوردم اما نتوانستم در آن کار کنم، با این وجود قبل از آنکه محمود موسوی را به عنوان باستان‌شناس بشناسم، او را شاعری می‌شناختم که نه فقط کلام شاعرانه بلکه رفتار شاعرانه، با محبت و افتاده حال را نیز در حرف‌ها و حرکات‌اش داشت.

_{حوری اعتصام} 

به گفته این مستند ساز که ملک شهمیرزادی و یحیی کوثری یک دوره پس از آنها وارد رشته باستان‌شناسی شدند، او جزو نخستین کسانی است که در وزارت فرهنگ و هنر در سال ۴۳ در اداره باستان‌شناسی در بخش پیش از تاریخ استخدام شده است. هر چند اعتصام خیلی زود راهی تلویزیون ملی شد اما از دکتر نگهبان و کارکردن روی آثار کاوش شده «مارلیک» در کنار استادش به عنوان یکی از بهترین خاطراتش یاد می‌کند. 

وی همچنین حضور همسر محمود موسوی در زندگی وی را یکی از دلایل موفقیت او در طول سال‌های زندگی و کاری‌اش دانست و گفت: پشت سر هر مرد موفق یک زن مقاوم است و همسر موسوی زنی قادر و متعال است که با صبوری و تلاش‌های او، محمود موسوی؛ به این درجه رسیده است. او فقط سه پسر را بزرگ نکرده است بلکه محمود موسوی نیز در کنار او بزرگ شده است. 

عکس: سید فرزاد حسینی