محمد علی گودینی، از معدود نویسندگانی است که به طرح مسائل اجتماعی و اقتصادی وابسته به جریان های فرهنگی در آثار خود پرداخته است.
از مجموعه داستان های او می توان به داستان «صعود»(رتبه دوم مسابقات بنیاد جانبازان)، «آجر بهمنی» و «لبخند تلخ» (برگزیده داستان نویسی قلم زرین) اشاره نمود.
آخرین اثر او رمان « تالار پذیرایی پایتخت » است که در جشنواره داستان انقلاب مورد تقدیر قرار گرفت . این کتاب در سومین دوره جایزه جلال هم تقدیر شد. از او در آینده نزدیک کتاب « زنی با کفش های مردانه » که به نوعی ادامه « تالار پذیرایی پایتخت » است منتشر می شود.
گفتگوی محمد علی گودینی را با خبرنگار گروه ادبیات هنرنیوز می خوانید:
هنرنیوز: آقای گودینی، ماهیت ساختاری داستان‌نویسی در این دهه مبتنی بر چه مواردی است؟
من بسیاری نویسندگان را می‌شناسم که نگاه ساختاری به داستان دارند اما نقطه‌ی ضعفی که در آثارشان وجود دارد نداشتن تجربه است.آنها تنها با تخیل می‌نویسند که کاربرد چندانی ندارد، اما من معتقدم تجربه مهمترین رکن ماهیت مفهومی داستان است؛ پس تجربیاتم را به تخیلات آمیختم.
هنرنیوز: به چه دلیل تمایل به استخدام فرم فنی در آثار داستانی بیشتر شده است؟
مردم ایران مردمی اجتماعی هستند و فرهنگ ایران فرهنگی غنی است، مردم با هم مهربان هستند و صمیمیت دارند. ما در ایران با پرورش ژانر خاطره نویسی به طور جدی مواجه نیستیم و اگر در پاره ای موارد به آن پرداخته شده است منحصر به مقاماتی است که از منظر روابط سیاسی و در حوزه تاریخ نگاری در آن قلمفرسایی نموده اند. اما در خارج از ایران هر کس دفتر خاطراتی دارد و به این دلیل که آنها اعتماد چندانی به هم ندارند نمی توانند به در و دل با یکدیگر بپردازند؛ بنابراین خاطره می‌نویسند. اما در ایران به دلیل وجود رکن صمیمیت خاطرات را در خانواده مطرح می‌کنیم، تخلیه می‌شویم و دیگر خاطره نمی‌نویسیم. در ایران متل‌گویی و داستان های شفاهی مثل «امیرحمزه» مطرح بوده است.
در فضای فعلی گاهی جوانان نویسنده جملاتی را به کار می‌برند که از چخوف و دیگران است و این بیانگر این مسئله است که آنها به سمت ادبیات غرب و فرم فنی داستان نویسی رفته اند و داشته‌های خودمان را کنار گذاشته اند حال آنکه تجربه، مهارت نوشتار است و خود مبتنی بر فرهنگ است.
هنرنیوز: چه راهکاری برای رفع این مسئله وجود دارد؟
راهکاری که برای این مسئله مطرح است این است که ما باید با پشتوانه فرهنگی طی طریق کنیم و پاسدار فرهنگ خود باشیم زیرا فرهنگ ما یک ظرف عظیم است.
هنرنیوز: از چه طریقی باید فرهنگ خودمان را به دیگر ملل عرضه کنیم؟
به نظر می رسد باید در حوزه ترجمه هم تلاش هایی صورت گیرد تا بتوانیم آثارمان را به مخاطب جهانی عرضه و معرفی کنیم و از این طریق روزی فرا رسد که آنها از فرهنگ ما بهره گیرند و از آن استفاده کنند.
هنرنیوز: درباره ساختار کلی رمان «تالار پذیرایی پایتخت» توضیح بدهید.
«تالار پذیرایی پایتخت» ناگفته‌هایی از جریان وقوع انقلاب اسلامی، شکل‌گیری و تثبیت این نهضت است. همچنین پرداختی است به بحث اصلاحات ارضی در روستاها که موجب رهایی رعیت از قید و بند هاست و مسئله مهاجرت و حاشیه‌نشینی. هدف من بیان ناگفته‌هایی را از انقلاب بود و بازگویی پس زمینه های موثر در آن؛ زیرا در بستر وقوع چنین وقایعی ناگفته هایی از تاریخ موجود است که همواره تازگی دارد و نیز بیان تضادهایی بود که در بطن این قضایا وجود داشت. تضاد در زمینه شخصیت‌های روستایی و شهری، تضادهای فرهنگ شهری و روستایی، تضادهای اقتصادی شهری و روستایی و بحث استثمار.
هنرنیوز: در آتیه چه آثاری را در دست انتشار دارید؟
«آواز گلدره» که داستان نوجوان است و برای نمایشگاه بین اللملی کتاب آماده خواهد شد.
«آسمان پر ستاره» نیز داستان نوجوانان است و آخرین ویرایش آن توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی انجام شده است.
«ترکش‌های دوقلو» نیز داستانی است که توسط نشر هزاره ققنوس به چاپ خواهد رسید.
