ناصر پاریاس در گفتگو با هنرنیوز:
تابلوهایی کشیدم که هنوز در دبیرستان رازی آبادان نگهداری می‌شود
ناصر پاریاس متولد ۱۳۱۳ آبادان است. او از کودکی به هنرعلاقه داشت و از ۱۰سالگی برای خود نقاشی می‌کشید. او سال‌ها در آلمان زندگی و به تحصیل در رشته گرافیک پرداخته است. پاریاس هنرمندی است که با استفاده از المان نقطه آثار قابل توجهی را خلق کرده است. با ناصر پاریاس، خالق نقاشی‌های نقطه‌پردازی در غرفه هنرنیوز در بیستمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها و راجع به این تکنیک نقاشی به گفتگو نشستیم.
تاريخ : دوشنبه ۱۹ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۳۱
راجع به تکنیک نقطه‌پردازی که در آثار خود از آن استفاده می‌کنید توضیح بدهید. این تکنیک ابتدا چطور و به وسیله چه کسی به وجود آمد؟ پنتالیسم را می‌توان شاخه‌ای امپرسیونیسم دانست و شاید بتوان گفت مبدع آن ژرژ سویرات است. این تکنیک نقاشی به این صورت است که هنرمند اثر خود را با استفاده از میلیون‌ها نقطه خلق می‌کند. در واقع در کنار هم قرار گرفتن نقطه‌ها سبب پیدایش یک تابلوی نقاشی می‌شود. در تمام دنیا این هنر را به نام پینتالیسم (نقطه‌پردازی) می‌شناسند. در این نوع هنر همه اشکال و فرم‌ها توسط نقطه ایجاد می‌شوند و خط ممتد استفاده نمی‌شود؛ حتی در قسمت‌هایی هم که خط وجود دارد خط‌ها به وسیله نقطه ایجاد شده‌اند.
چطور به هنر علاقه‌مند شدید و کار خود را از کجا شروع کردید؟ من از ۱۰سالگی برای خودم نقاشی می‌کردم. یادم می‌آید تابلوهایی کشیدم که هنوز در دبیرستان رازی آبادان نگهداری می‌شود. پس از پایان دوره متوسطه برای تحصیل در رشته مکانیک به آلمان سفر کردم اما پس از مدتی علاقه به هنر سبب شد در رشته گرافیک ادامه تحصیل دهم. کم کم وارد کار حرفه‌ای نقاشی و رنگ روغن شدم. در گذشته مجله‌ای به نام سپید و سیاه چاپ می‌شد که روی جلد آن آثاری از نقطه‌پردازی کار می‌کردند با دیدن آن‌ها علاقه به این تکنیک در من شکل گرفت و به سمت آن کشیده شدم. برایم جالب بود که با استفاده از نقطه بتوان تابلوی نقاشی خلق کرد.
در این تکنیک هیچ خطی کشیده نمی‌شود؟ در مجله سپید و سیاه و در آثاری که چاپ می‌کردند از خط ممتد هم استفاده می‌کردند مثلا در کشیدن مو در پرتره. اما من همه چیز را با نقطه ایجاد می‌کنم؛ البته پرتره کار نمی‌کنم اما خطوط را هم با نقطه ایجاد می‌کنم. حتی نقاشی‌های رنگی هم که کار کرده‌ام رنگ آمیزی‌ها به وسیله نقطه انجام شده است. در واقع آنقدر نقطه‌های رنگی می‌گذارم که کار کاملا رنگ آمیزی می‌شود.
کار بنظر سختی می‌آید و صبر زیادی می‌خواهد. معمولا برای هر تابلو چقدر زمان می‌گذارید؟ بله این تکنیک صبر و حوصله زیادی می‌خواهد؛ به همین دلیل افراد کمی به آن می‌پردازند. برای کارهای مختلف، زمان متفاوتی صرف شده؛ کاری دارم که ۴ماه وقت گرفته و کار دیگری ۴سال؛ زمان لازم برای هرکاری متفاوت است.
بسیاری از آثار شما تابلوهایی از بناهای مختلف هستند. برای خلق آثارتان از عکس استفاده می‌کنید؟
من از کتاب‌های قدیمی که کار‌ها را به صورت قلمی انجام داده‌اند برای خلق آثارم استفاده می‌کنم. البته برخی تابلو‌هایم را هم براساس تخیل می‌کشم. گاهی در شروع کار نمی‌دانم چه چیزی قرار است خلق شود، کار را شروع می‌کنم و ادامه می‌دهم تا خود اثر راه خود را پیدا کند. البته این موضوع برای آثاری است که از تخیلم استفاده می‌کنم. گاهی برخی ایراد می‌گیرند که مثلا چرا برگ چنار را آبی کشیدی، این‌ها به تخیل هنرمند برمی گردد و یک اثر فانتزی است. برخی از نماهایی که من کشیده‌ام وجود خارجی ندارد و مردم در مورد برخی از آن‌ها اطلاعات کاملی ندارند.
تابلوهای با این تکنیک هنری را باید با استفاده از مواد خاصی خلق کرد؟ من از کاغذ فابریانو و اشتاین باخ و قلم‌های ۵ صدم تا یک دهم میلی متر استفاده می‌کنم. البته کارهایی هم دارم که با استفاده از خودکار آن‌ها را کشیده‌ام. البته آن‌ها دیگر پینتالیسم نیستند و با خط کشیده شده‌اند. شاید در ابتدای کار با خودکار ندانم چه چیزی قرار است خلق شود. آرام آرام شروع می‌کنم و ادامه می‌دهم تا اثرم کامل شود.
این تکنیک هنری در ایران چه جایگاهی دارد؟ هنرمندان چقدر به این تکنیک پرداخته‌اند؟ من کاری مشابه این هنر ندیدم و اطلاع ندارم کسی در ایران این هنر را ارائه می‌دهد یا خیر. متاسفانه در ایران آنطور که باید و شاید به هنرمندان بها داده نمی‌شود و ارزش کار‌ها دانسته نمی‌شود. کسی در خارج از ایران بود که ادعا می‌کرد می‌تواند برخی از نقاشی‌ها را چند روزه بکشد اما اینکار را به وسیله ماشین انجام می‌داد. مسلما کاری که با دست خلق شده و ماه‌ها برای آن زحمت کشیده شده بسیار متفاوت است.
آثارتان را در گالری یا نمایشگاهی به معرض نمایش گذاشتید؟ نمایشگاه‌هایتان گروهی با هنرمندان دیگر بوده یا انفرادی؟ من فروشنده آثارم نیستم و به پول حاصل از فروش آثارم فکر نمی‌کنم. اما متاسفانه گالری‌ها بیشتر به دنبال فروش آثار هستند و چندان به اثر فکر نمی‌کنند. نمایشگاه‌هایی از آثارم در شهر کتاب مرکزی، فرهنگسرای اندیشه و شفق برپا شد که مخاطبان زیادی داشتم و بسیار راضی بودم. مخاطبان و مردم نسبت به آثارم لطف داشتند و یادداشت‌های کسانی که به نمایشگاه‌هایم آمدند برایم بسیار باارزش است و آن‌ها را نگه داشته‌ام. همه نمایشگاه‌هایم انفرادی بوده چون سبکم با دیگران متفاوت است. شاید سبک‌های خیلی متفاوت را نتوان با هم در یک نمایشگاه در معرض نمایش قرار داد.
شاید این تکنیک هنری برای خیلی از مردم جالب باشد و علاقه داشته باشند آن را یاد بگیرند. این تکنیک را آموزش هم می‌دهید؟ علاقمند آموزش این تکنیک هستم اما جای مناسبی برای اینکار در اختیار ندارم. اگر جایی باشد که چندنفری بتوان اینکار را انجام داد بسیار خوب است. دلیل دیگر برای اینکه تاکنون وارد حیطه آموزش نشده‌ام این است که من ساکن ایران نیستم و تا چندی دیگر از ایران می‌روم. اصل کار‌هایم در خارج از ایران است و نمایشگاه‌هایم از پرینت آثارم بود. البته برخی از تابلو‌هایم را در ایران کشیدم.
