به گزارش هنرنیوز علی باباچاهی، شاعر و پژوهشگر ادبی در گفتگو با ستاد خبری هشتمین جشنواره بین المللی شعر فجر، سخنانش را با گریزی به فضای امیدبخش نمایشگاه کتاب تهران شروع کرد و گفت: این نمایشگاه کتاب در مقایسه با گذشته تغییرات خوبی داشت. مثلا عرضه ۹ کتاب یک ناشر در نمایشگاه امسال که در دولت گذشته سال‌ها در انتظار مجوز بود، نشان دهنده وضعیت روشنی از نمایشگاه است که من این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم. البته در کنار این خبر امیدوارکننده، شاعری مثل من با شنیدن خبر تعطیل غرفه نصیرا افسرده می‌شود اما به هر حال اطلاعی از دلایل این تصمیم گیری ندارم.
وی افزود: تعطیل شدن مراکز فرهنگی به من احساس دلتنگی دست داد، اما خبر انتشار ۹ کتاب محمد محمد علی نیز دلگرم کننده بود، این موضوع درباره خود من هم صدق می‌کند، چرا که مجموعه شعر من با عنوان «این کشتی پر اسرار» از ۲۵ سال بدون اینکه ممیزان اداره کتاب نگاه چپی به آن داشته باشد، مجوز گرفت و توسط نشر نگاه به نمایشگاه رسید، یا کتاب دیگرم با عنوان «گزاره‌های پیوست (۹۰ سال شعر نو فارسی) بدون هیچ مشکلی مجوز گرفت و در نمایشگاه با استقبال خوبی رونمایی شد و هچنین کتابی درباره من با عنوان «هفتاد گل زرد» با عنوان فرعی «علی باباچاهی در وضعیت دیگر» به قلم محمد لوطیج بدون کمترین مشکلی منتشر شد، مجموعه این عوامل موجب شد تا من با احساس خوبی نمایشگاه را ترک کنم. البته تاکید می‌کنم که با مشاهده این وضعیت نه شاد و شارژ هستم و نه افسرده.
وی در پاسخ به اینکه با توجه به فضای امیدبخش کنونی آیا در جشنواره شعر فجر شرکت می‌کد؟ افزود: من امسال مثل همیشه در جشنواره شرکت نکردم، و در این تصمیم نیز مسئله‌ام دولت نیست، چون یک نویسنده (من نویسنده را به صورت عام به کار می‌برم، اغلب با گیرنده‌های حسی‌اش کار می-کند. این را از سر تفنن نمی‌گویم مسئله این است که من برای ادبیات این مملکت غیرت ورزی دارم.
باباچاهی با بیان اینکه افرادی را در عرصه ادبی حائز اهمیت می‌دانم که به قول ویلیام فاکنر، نویسنده معروف آمریکایی عرق ریزی روح کرده باشد، تاکید کرد: امیدوارم این را به حساب خودخواهی من نگذارند اگر هم اینطور باشد، اشکالی ندارد، برخی از کسانی که امروز در ادبیات چهره شده‌اند نه با غیرت ورزی و عرق‌ریزی روح، که با کمک امکانات و غوغاسالاری چهره شده-اند و این کمک‌ها آن‌ها را تنبل کرده است. بنابراین در این چهره‌ها کمتر کسی می‌بینم که واقعا در ادبیات عرق ریخته باشند و همچون داروخانه شبانه روزی تمام وقت در اختیار ادبیات بوده باشند. البته اعتبار ادبی افرادی نظیر قیصر امین‌پور را فراموش نمی‌کنم.
این شاعر اظهارات پاره‌ای از کسانی را که دلسوزی بیش از حد برای ادبیات نشان می‌دهند، غوغاسالاری خواند و تصریح کرد: در این توصیف مقصودم دولتی و غیر دولتی بودن نیست، ادبیات فرا‌تر از معیارهای تثبیت شده حرکت می‌کند، بنابراین من پاره‌ای کسانی که را دلسوزی زیادی برای ادبیات نشان می‌دهند در مرتبه‌ای نمی‌بینم که درباره کارهای دیگران داوری کنند. ضمن آنکه خودم را نیز مرکز ثقل داوری نمی‌دانم.
به گفته باباچاهی، نویسندگانی به عنوان نویسندگان حرفه‌ای در تاریخ ادبیات ماندگار می‌شوند که با تلاش مستمر مدارج فرهنگی ادبی و هنری را طی کرده باشند و آثارشان از ریشه‌های قوی ادبیات و فرهنگ کهن ایران سیراب شده باشد، و ضمن این ویژگی مدرن بودن و معاصر بودن خودشان را نشان داده باشند. وی در پایان، ورود شاعران به محفل‌ها و فضاهای سالم هنری و خلاقه را لازم و محترم توصیف کرد.
