هم‌نفس شدن با مردم و مواج بودن روح معنویت و ترویج انس با خدا و سادگی و بی آلایشی میهمانان و منطبق بودن بر روح سیال ماه رمضان برنامه "ماه عسل" از دلایلی است که میتوان این برنامه را در جرگه ایده ال ترین برنامه مناسبتی ماه رمضان قلمداد کرد.

روايت صادق، صريح، روان و ساده بيشترين کمک به جذب مخاطب می کند و ماه عسل با گفت‌وگوي ساده و صميمي به این مهم نزدیک شده است. ماه عسل به مدد مهمانان بکر و نامشهور خود که سخنان آنان رجا و امید را در روح و کالبد تماشاگری که امروزه با تلنگر و مشکل کوچک به نامیدی و یاس گرایش می یابد غنیمتی برای برنامه های تلویزیون است.

مجري شاهدي از بين مردم است. اگرمجری دچار روزمرگي در اجرا شود، همه چيز عادي مي‌شود .یک مجري بايد ميانگيني از مردم باشد. کسي که بتواند نگاه و برداشتي از جامعه خود داشته باشد و در طبقه متوسط مردم قرار بگيرد. بتواند شاهد باشد و درباره معايب، محاسن و اتفاقات جامعه‌اش، مشکلات مردم و ... شهادت بدهد. جامعه را ببيند و بفهمد. مجری این برنامه با کمی گذشت در برخی از فیگورهای افراطی حرفی برای گفتن دارد. علیخانی وقتي از يک روستاي دور افتاده که هيچکس اسمش را نشنيده تا يک منطقه بالاي شهر تهران مهمان دارد،در کنترل برنامه و همسو شدن با میهمان مناسب عمل می کند.

در بحث اجرا شاخصي که خيلي مهم است، به روز شدن برنامه‌هاست، ضمن اينکه شبکه‌هاي ماهواره‌اي هستند .مردم نسبت به سابق آگاهي بيشتري دارند اینگونه نيست که يک مجري حرف بزند و مخاطب قدرت انتخاب نداشته باشد . شرايط براي جذب مخاطب خيلي سخت‌تر شده است . ماه عسل با مضامین مرتبط و ارتباط تنگاتنگ موضوع با مجری و میهمانان و زمان مناسب پخش برنامه در جذب تماشاگر موفق عمل کرده است.

وقتي رسانه در شرايطي قرار گرفته‌ که با يک ریموت تلويزيون مي‌شود هزار کانال را انتخاب کرد باید برنامه های منحصر به مردم عرضه شود که گوی سبقت را از رسانه های بیگانه بریابد . امروزه معروفترين برنامه های گفتگو محور شوهايي است که با حضور يک ستاره سياسي، اجتماعي، فرهنگي يا ورزشي انجام مي‌شود.اما برنامه ماه عسل با تغییری در هدف و رویکرد خویش متفاوت عمل کرده است .برنامه هایی از چنین رده به برکت خود مردم ديده مي‌شود . سخت است که چشم‌هاي مخاطب را به قابي بدوزي که يک روستايي حرف های پاک و بی الایش میزند چرا که مخاطب جوان دنبال قهرمان شیک و مدرن است و با برنامه هایی از چنین دست همراه نمی شود .

از سویی دیگرمهمان‌ها به ذات برنامه نزدیکند .آنان بازيگران اصلي زندگي واقعي هستند و نمايش نیستند، برشي از زندگي آدم های برجسته به مخاطب عرضه می شود از این رو بیننده با تفکر و تأمل به اینده و تصمیماتش می نگرد.

ماه عسل در تلويزيون به يک برند تبديل شده است . در بستر رسانه آن هم رسانه ملي سال‌ها بايد تلاش کرد تا يک برنامه آن هم از نوع مناسبتی ساخته شود تا در دل مخا طب بنشیند .براي ايجاد همدردي با كودكی معصوم كه با بي رحمي در مسير رهگذران نهاده شده، ، نمايش واقعيت مظلوميت اوست، براي نشان دادن اوج فداكاري و ضرورت ارج گذاري به انسان هاي فارغ از خودخواهي و مصلحت انديشي هاي دنيازده، مگر مي توان از نگاه خيره به واقعيت دستان پرزخم و سوخته معلم فداكار به سادگي گذر كرد؟ براي به باور نشاندن ايثار زن و مردي كه كودك معلول مرد و زني ديگر را با «جان» و عاشقانه، نگهباني مي كنند، مگر مي توان از نمايش بي واسطه واقعيت بيماري و معلوليت آن كودك گذر كرد .

گفتن از واقعيت ها هميشه مساوي تلخي نيست! به پيامدهاي اين اتفاق اگر انديشيده شود، آن تلخي ظاهري، رنگ مي بازد.«ماه عسل» تلخ نيست! اما وقتي چشم خود را به واقعيت ها مي بنديم و تلاش مي كنيم تا احساس ما درگير هر واقعيتي نشود، نگاه ما رنگ و طعم تلخي مي گيرد.

محسن سلیمانی فاخر

نویسنده و منتقد سینما و تلویزیون