«من به یاری این وسیله قصد خودسازی دارم .موسیقی فتوکپی‌هایی است که باید مرا به اصل برساند،گل تا زمانی که به ریشه خود وصل است،با طراوت باقی می‌ماند.برای من تنها نواختن قطعات مطرح نیست...ریشه و رسیدن به آن اهمیت دارد».

به گزارش هنر نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی موسیقی ایران ،امانوئل مليك اصلانيان پيانيست، آهنگساز، نظريه پرداز در سال ۱۲۹۴ شمسي در تبريز متولد شد. او استاد موسيقي دانشگاه تهران و هنرستان عالي موسيقي بود. وي در كنسرواتوار هامبورگ در مركز موسيقي برلين تحصيل كرد.اصلانيان خالق آثاري چون گلبانگ، افسانه آفرينش، پروانه، فانتزي براي تار، تنبك، سنتور و اركستر، آذربايجاني كنسرتو پيانو و... بوده است.آثار او بارها توسط اركسترهاي بزرگ جهان و اركستر سمفونيك تهران به رهبري فرهاد مشكات، حشمت سنجري و علي رهبري اجرا شده است.

ملیک اصلانیان موسیقی را« وسیله» می‌داند نه «هدف».پس هدف چیست؟رسیدن به ریشه !او می‌گوید:«من به یاری این وسیله قصد خودسازی دارم .موسیقی فتوکپی‌هایی است که باید مرا به اصل برساند،گل تا زمانی که به ریشه خود وصل است،با طراوت باقی می‌ماند.برای من تنها نواختن قطعات مطرح نیست...ریشه و رسیدن به آن اهمیت دارد».

امانوئل با تشویق پدر و مادر خود از سن ده سالگى به فراگیرى موسیقى پرداخت و پس از گذشت سال‏ها از تحصیل وى، او توانست یكى از زبده‏ترین و بهترین نوازندگان پیانو شود و افتخارات فراوانى براى میهن خود كسب كند. ملیك اصلانیان، تحصیلات موسیقى را ابتدا در ایران نزد هنرمندى بنام آماتونى آغاز كرد و حدود چهار سال پیانو را نزد وى فراگرفت و از سن چهارده سالگى به آلمان رفت و تحصیلات خود را در یكى از دبیرستانهاى شهر هامبروگ به نام گوته به پایان برد و از سال 1935 تا 1937 در كنسرواتوار هامبورك مشغول تحصیل در رشته پیانو و آهنگ‏سازى شد. پس از اتمام دوره كنسرواتوار، در رشته موسیقى فلسفى و روانشناسى نیز مطالعات عمیق و قابل توجهى نمود. از استادان ملیك اصلانیان كه وى پیانو را زیر نظر آنان فراگرفت، مى‏توان از:پروفسور «فیشر»، (FISHER و پروفسور «آزوگه»،(AUZORGEH) نام برد كه از بزرگترین موزیسین‏هاى آلمان به‏شمارمي روند. ملیك اصلانیان، پس از اتمام تحصیلات خود، در كنسرواتوار دولتى «كلرشل» مشغول تدریس شد.و در همان سال به ریاست مدرسه پیانوى هامبروگ منصوب شد. وى، از همین سال، كنسرت‏هاى متعددى را به صورت دوره‏اى در بیشتر شهرهاى اروپایى مثل: برلین، هامبورگ، لایپزیك، و چند شهر دیگر اجرا نمود كه در تمام این شهرها به نام یك پیانیست بزرگ و خلاق ایرانى با استقبال عمومى مواجه گشت به قدرى قطعات سنگین «باخ» و «بتهوون» را خوب اجرا كرد كه روزنامه‏هاى وقت آن زمان نوشتند: «منظور بتهوون از این قطعه، همین بوده كه ملیك اصلانیان هنرمند ایرانى اجرا كرد». امانوئل ملیك اصلانیان، پس از قریب بیست و چهار سال اقامت در آلمان به كشور خود ایران مراجعت كرد و دیدارى از پدر و مادر خود از نزدیك نمود ولى همین دیدار و عشق به ایران منجر به ترك اروپا از طرف وى گردید و در ایران ماندگار شد. اصلانیان به موسیقى ایرانى بسیار علاقمند و آوازهاى ایرانى را بسیار ماهرانه با پیانو مى‏نواخت و مى‏گفت: «ما غیر از موسیقى محلى، داراى موسیقى پربار دیگرى نیز هستیم كه كشورهاى دیگر فاقد آن مى‏باشند و این همان دستگاهها و ردیف‏ها و گوشه‏هایى است كه مى‏توان از هر یك آنها استفاده‏ها و برداشت‏هاى فراوانى كرد». اصلانیان، آثار فراوان و متعددى ساخت كه هر كدام معرف ذوق ظریف و حساس او بوده، از جمله: آهنگهایى در چهارگاه، اصفهان و قطعاتى فانتزى وى علاقه فراوانى به حافظ و سعدى داشت و طى سالیان دراز كه از وطن خود ایران دور بود، هیچگاه كتاب‏هاى این شاعران بزرگ ایران را از خود دور نمى‏داشت و در كشورهاى اروپایى با توجه به محیط و جو نامساعد و دور از بسیارى اخلاقیات، هیچگاه، لب به مشروبات الكى نزد و هر وقت كه پشت پیانو قرار مى‏گرفت، همه چیز این جهان خاكى را فراموش مى كرد، حتى خودش را نیز از یاد مى‏برد و در عالمى از زیبایى‏ها، در جهانى بى‏انتها از ذوق و هنر مغروق مى‏گشت، وقتى از او در این‏باره پرسیده شد؟ وى جمله معروف بتهوون را كه گفته بود: «من با موسیقى به خدا نزدیك مى‏شوم و براى مردم از خالق یكتا الهام مى‏گیرم»، تكرار مى‏كرد و مى‏گفت: «موسیقى، یك هنر ظریف و احساسى و آسمانى است كه هركس با احساس و ذوق مخصوص خود، میتواند به خداوند نزدیك شود». اصلانیان، در كنسرت‏هاى متعددى كه براى مؤسسات خیریه اعانه جمع‏آورى مى‏شد شركت مى‏كرد و در آن‏ها سلو مى‏نواخت، دو بار براى دانش‏آموزان بى‏بضاعت، یك بار در تالار فرهنگ شركت كرد و پس از مدتى از وى جهت تدریس در هنرستان عالى موسیقى دعوت به‏عمل آمد كه وى شاگردان بزرگى را تربیت و به جامعه موسیقى كشور تحویل داد. ملیك اصلانیان كه حدود بیست و چهار سال در آلمان اقامت داشت از آن زمان تعریف مى‏كند «در سال 1940 بود كه جنگ بین‏الملل دوم جریان داشت، شبى من در یكى از سالن‏هاى فرهنگى شهر برلین مشغول اجراى كنسرت بودم و این مصادف بااولین شب حملات هوایى متفقین به برلین بود كه یك‏باره صداى مهیبى برخاست و انفجار بمب‏ها، تمام شیشه‏هاى سالن را شكست و دیوارها را به لرزه درآورد، وى با یك دختر ایرانى مقیم آلمان كه جهت تحصیل به آن دیار سفر كرده بود ازدواج كرد. امانوئل ملیك اصلانیان، یكى دیگر از خادمین موسیقى نوین ایران است كه خیلى بى‏سر و صدا به فرهنگ صوتى كشور خدمات ارزنده‏اى نمود، یادش گرامى باد امانوئل مليك اصلانيان در ۲۳ تيرماه ۱۳۸۲ در تهران درگذشت. پيكر او را روز ۲۶ تيرماه در آرامگاه ارامنه به خاك سپردند از شاگردان او مي توان به فريده بهبود، ميناسكاتيان، فريدون ناصري، فرهاد فخر الديني ، فرشاد سنجري، مريم حسابي،چيستا غريب، فريدون ناصحي، گلارا صدقي، ليدا بربريان، كامليا مسيح، گاليك بابائيان، پيمان سلطاني و... اشاره كرد.