احمد رضا گرشاسبی کارگردان سینمای ایران با اشاره به برخی از بی‌احترامی‌هایی که در کاخ جشنواره برای بعضی از فیلم‌ها رخ داده بود در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز افزود: معتقدم جشنواره فیلم فجر محیطی برای تفریح کردن نیست که کسی بخواهد به عنوان تفریح به سالن سینما بیاید و هنگامی که از فیلمی خوشش نیامد رفتارهای ناشایستی از خودش بروز دهد در این می‌حط فرهنگی حتی اگر بد‌ترین فیلم – به زعم مخاطب – نمایش داده شد باید آن را ببیند تا بعد بتواند قضاوت عادلانه‌ای نسبت به فیلم داشته باشد چرا که تماشاگر جشنواره یک تماشاگر کار‌شناس است.
وی که نماینده مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در پروژه « رنج و سرمستی» به کارگردانی جهانگیر الماسی بود که به هنگام نمایش این فیلم در کاخ جشنواره بعضی از تماشاگران هنگام پخش این فیلم با سوت و کف زدن‌های نا‌بجا موجب اخلال این فیلم شدند اضافه کرد: آدمِ فرهنگی با تماشاگر عادی متفاوت است چرا که به جشنواره آمده است تا یک فیلم را ارزیابی کند پس لازم است که تا به آخر فیلم را ببیند و بعد از اتمام فیلم، قضاوت کند که آیا دست اندرکاران این اثر که مثلا میلیون‌ها تومان هزینه این فیلم کردند کارشان را به درستی انجام داده‌اند یا خیر؟
کارگردان فیلم سینمایی «بانی چاو» تصریح کرد: کسی که فقط ۵ دقیقه از فیلم را می‌بیند و آنگاه سینما را با اعتراض ترک می‌کند مسلما نمی‌تواند براساس همین ۵ دقیقه فیلم را قضاوت کند. این تماشاگران معلوم است که فقط برای تفریح آمدند تا چیپس و پفک بخورد. درحالی که جشنواره محلی برای تفریح صرف نیست.
گرشاسبی یاد آور شد: ما باید بدانیم که از نظر فرهنگی هم، مجاز نیستیم حتی به دشمن خودمان بی‌احترامی کنیم. شما وقتی دشمنتان مودبانه با شما حرف می‌زند حق ندارید صورتتان را از وی برگردانید فقط می‌توانید به او توضیح دهید که مثلا کلامش اشتباه است.
این کارگردان سینمای ایران در عین حال گفت: البته در سینمای عادی که تماشاگر بلیت می‌خرد و فقط برای تفریح به سینما می‌رود مجاز است اگر از فیلمی راضی نبود سالن سینما را ترک کند این رفتار‌ها البته در این نوع سینما‌ها، قابل قبول است چرا که باعث می‌شود فیلمساز متوجه شود باید فیلمی بسازد که مخاطب از آن راضی باشد اما جشنواره فیلم فجر، محیطی است که تماشاگر- البته تماشاگر حرفه‌ای – باید فیلم‌های خوب و بد را با هم ببیند تا بعدا خوب‌ها را به مقیاس خوبی‌هایش و فیلم‌های بد را به میزان بدی‌هایش قضاوت کند. لذا هنگامی می‌توان به این خوبی و بدی دست پیدا کرد که فیلم‌ها به صورت کامل دیده شوند. چه بسا یک فیلم در سکانس‌های پایانی روند خوبی داشته باشند و سرنوشت فیلم تغییرکند بنابراین ما نمی‌توانیم با دیدن سکانس‌های اول فیلم که معمولا فیلم در حال شکل گیری شخصیت‌ها و موقعیت‌ها است قضاوت درستی نسبت به یک فیلم داشته باشیم.
وی افزود: البته بنده معتقدم باید فیلمی برای سینما ساخته شود که بتواند بودجه فیلم را برگرداند مثلا فیلمی که یک میلیارد از بودجه بیت المال برایش هزینه می‌شود باید حداقل ۳ میلیارد تومان برگرداند. فیلم فرهنگی در سینما به هیچ عنوان، معنا ندارد البته یک زمانی یک فیلمی از نظر شاخصه‌های فرهنگی، هنری و معنایی؛ یک باری در آن وجود دارد که شاید در شرایط فعلی، فضای اجتماعی آماده دیدن این فیلم نیست اما این فیلم ماندگار خواهد بود تا بتدریج تماشاگران علاقه‌مند، این فیلم را درآکادمی‌ها، کتابخانه‌ها، دانشگاه‌ها و آرشیو‌ها ببیند. بنابراین این فیلم جایگاه خودش را خواهد داشت. اما فیلم‌هایی که برای تماشاگران عادی ساخته می‌شوند باید تماشاگر داشته باشد نه اینکه راهی آرشیو شود.
گرشاسبی در خاتمه تاکید کرد: هنگامی که فیلمی ساخته می‌شود و مردم آن را نمی‌پسندند یک پیام مهم برای کارگردان فیلم دارد و آن این است که متوجه شود باید به گونه‌ای فیلم بسازد تا تماشاگران از آن راضی باشند.