شبکه ایران: «پایان نامه» یک ویژگی خیلی مهم دارد و آن هم اینکه تکلیف مخاطب را با خود روشن کرده است یعنی آن که کاملا مشخص است که مخاطب بنا است یک فیلم سیاسی ببیند و هر آنچه در فیلم به نمایش در می‌آید بی بروبرگرد برشی است واقعی از اوضاع سیاسی اخیر جامعه.



داستان فیلم در بازه زمانی مرتبط با اغتشاشات پس از انتخابات 88 رخ داده و روایتی دردناک از زندگی چهار جوان دانشجو را روایت می‌کند؛ جوانانی که در پی یک کنجکاوی ساده و آن‌هم به طور کاملا اتفاقی سر از یکی از حلقه‌های سران فتنه درآورده و اینجا است که عوامل وابسته به فتنه‌گران که این دانشجویان را جاسوس می‌پندارند، می‌کوشند هرطور شده آنها را از بین ببرند.



این مساله به فرار دانشجویان منجر شده و از اینجا به بعد یکی از نیروهای رده بالای سران فتنه مامور می‌شود این چهار نفر را یافته و از بین ببرد. از سوی دیگر یکی از عوامل متمرد نیروهای امنیتی نظام هم به دنبال آن است کسی را که از سوی فتنه‌گران برای کشتن این چهار جوان اجیر شده، از بین ببرد.



جذابیت داستان فیلم به مخاطب کمک می‌کند تا خیلی راحت با فیلم ارتباط برقرار کرده و داستان آن را لمس کند. شاید اگر لحن فیلم قدری شعارگرایانه می‌شد، بدون شک مخاطب بین خود و فیلم یک حائل فرض کرده و از همذات‌پنداری با آن سرباز می‌زد اما این اتفاق نیفتاده تا درک فیلم از سوی مخاطب هم راحتتر صورت گیرد.



«پایان‌نامه» به لحاظ تصویری و حتی جلوه‌های ویژه میدانی هم وضعیت خوبی دارد و به خوبی مشخص است که کلاهداری بنا بوده فیلمی بسازد باکیفیت و مفید.



این فیلم قرار است تصویری دقیق از آنچه به آشوب‌های بعد از انتخابات 88 منجر شده را ارائه کند و تا حد زیادی هم در انجام این مهم، موفق است. در فیلم به درستی از این مساله سخن گفته شده که سرنخ سران فتنه در دستان آمریکا و انگلیس است و بر این امر نیر تاکید شده که فتنه‌گران برخلاف ادعای دموکراسی‌خواهانه خود، انسان‌هایی به شدت دیکتاتورمسلک هستند و برای رسیدن به اهداف خود و به سادگی بر سر جان انسان‌ها معامله می‌کنند.



منبع: http://www.inn.ir/newsdetail.aspx?id=68620