به گزارش هنرنیوز؛ بر اساس گزارش رسیده، در ابتدای این مراسم، کامبیز درمبخش درباره کاریکاتور گفت: به نظرم کسانی که کاریکاتور را دنبال می‌کنند و این رشته هنری را دوست دارند، مثل آدم‌های دیگر نیستند و عقل‌شان بیشتر است!
وی اضافه کرد: به عنوان یک کاریکاتوریست حرفه‌ای، همیشه کار همکاران خوبم را دنبال و از آثارشان استقبال می‌کنم و امروزه به دلیل فراگیر شدن وسایل ارتباط جمعی و وفور اینترنت، راحت‌تر و بیشتر می‌توانیم کارهای خوب کاریکاتوریست‌های دنیا را دنبال کنیم. یکی از این کاریکاتوریست‌ها هم بزرگمهر حسین‌پور است.
درمبخش ادامه داد: البته فقط کار یک هنرمند نیست که اهمیت دارد، شخصیت هم مهم است و آقای حسین‌پور، شخصیت دوست‌داشتنی و جذابی هم دارند. به هرحال به دلیل کارهای خوب ایشان و همین‌طور درصد پایین مطالعه و خرید کتاب در ایران، توصیه می‌کنم همه کتاب ایشان را بخرند تا با کمک یکدیگر بتوانیم بخشی از مشکل کتاب‌خوانی در ایران را حل کنیم.
این کاریکاتوریست همچنین گفت: آشنایی من و بزرگمهر حسین‌پور از ۱۲ سال قبل و از مجله گل‌آقا آغاز شد و تا به حال ادامه دارد. اگرچه می‌گفت که شاگرد است اما واقعاً یک استاد بود و چشمانش مثل یک دوربین کار می‌کرد. او شخصیت‌هایش را از دور و نزدیک می‌کشید درحالی که طرح‌های من معمولاً از پهلو و نیم‌رخ هستند. علاوه بر اینها حسین‌پور کمیک‌استریپ‌های جذابی هم می‌کشد که برخلاف نام غربی آن، به شدت ایرانی است و همه اینها باعث می‌شود من او را یک کاریکاتوریست حرفه‌ای بدانم که خیلی خوب کار می‌کند.
فریدون عموزاده خلیلی، نویسنده و مدیرمسئول مجله چلچراغ نیز در این مراسم گفت: اساساً همکاری من با آقای حسین‌پور از مجله چلچراغ و از سال ۸۱ شروع شد؛ زمانی که به دنبال روایت و بیانی تازه در نشریه بودیم چراکه شخصاً معتقد بودم اگر بیان تازه‌ای نداشته باشیم، چاره‌ای نداریم جز اینکه تمام کلیشه‌های سابق را دوباره تعریف کنیم.
وی ادامه داد: یکی از راه‌هایی که برای رسیدن به این هدف انتخاب کردیم، صفحه کمیک‌استریپ بود. خوشبختانه در همان زمان، آقای حسین‌پور هم به روایت و بیان تازه رسیده بود و با هم همراه و هم‌قدم شدیم. اسم صفحه را هم گذاشتیم «ساندویچ» چون می‌خواستیم شیوه بیان‌مان، تند، سریع، جذاب و موثر باشد و قرار بود همه اینها را در بسته‌ای مثل ساندویچ به مخاطب عرضه کنیم.
عموزاده خلیلی در بخش دیگری از سخنانش گفت: برداشت حسی و شخصی من درباره ادبیات و هنر این است که این دو تا زمانی ارزش و اعتبار دارند و ماندگار می‌شوند که به مرحله خلق برسند؛ در غیر این‌صورت، کلیشه هستند. به همین دلیل هم سخت‌ترین کار دنیا، خلق کردن است، خلق یک جهان تازه، و به نظر من بزرگمهر توانسته به این خلق تازه برسد.
وی ادامه داد: او توانسته تمام ابعاد یک جهان واقعی و از جمله «ثابت» و «گرانش» را در کارهایش پیاده کند به اضافه اینکه این جهان تازه، با خلق شخصیت و کاراکتر هم همراه بوده است؛ نکته‌ای که به عقیده من، نقطه عطف و نقطه موفقیت هنرمند به حساب می‌آید. شما اگر به کارهای ایشان نگاه کنید، متوجه کاراکتر گوساله، پدربزرگ گوساله و دیگر موجودات آن می‌شوید، شخصیت‌هایی که یک جهان واقعی را شکل و مخاطب را تخت تاثیر قرار می‌دهند.
این نویسنده همچنین گفت: حتی به نظرم اگر جاهایی هست که هنر و ادبیات ما توقف کرده و نمی‌تواند پرواز کند، به این علت است که قادر به خلق کردن نیست.
بزرگمهر حسین‌پور آخرین میهمان این برنامه بود که درباره علاقه‌اش به حیوانات از دوره کودکی سخن گفت و اظهار کرد: به نظرم دوست داشتن حیوانات چیزی نیست که غیرعادی باشد و بتوانیم درباره ریشه‌های این علاقه از کسی سوال کنیم. به نظر من کسانی که حیوان‌ستیز هستند، عادی نیستند. حتی من وقت‌هایی که گوشت می‌خورم، صدای قدقد و بع بع حیوانات را می‌شنوم و واقعاً خیلی کم گوشت مصرف می‌کنم. نه اینکه پای اعتقادات و تعصبات وسط باشد، بیشتر به این دلیل که دیگر دلم نمی‌آید گوشت‌شان را بخورم.
وی ادامه داد: شکل‌گیری سوژه‌های کتاب «شهر هرت» هم خیلی جالب بود؛ ایده دیدن و حس کردن دنیا از نگاه حیوانات زمانی به فکرم خطور کرد که سرباز بودم و در بیابا‌ن‌های قزوین، تعداد زیادی سوسک و مورچه زیر پاهایم له می‌شدند. به علاوه، آن زمان، روزهای سختی را پشت سر می‌گذاشتم و با کشیدن این کاریکاتورها توانستم از تلخی آن دوره کم کنم.
ایسنا نوشت: در پایان این نشست، جشن امضای کتاب «شهر هرت» در کافه کتاب شهر کتاب مرکزی برگزار شد.
