در آغاز این نشست محمد تقوی با اشاره به بحث زبان در کتاب «تهران_۲۸» گفت: زبان هم مثل باقی عناصر داستان قراردادی است که نویسنده با خوانندگان می گذارد اما اگر وارد بحث شکسته نویسی بشویم وارد مسیری می شویم که بر اساس نظر زبان شناسان و نظر ابوالحسن نجفی بی نهایت می شود در آن جلو رفت و درباره آن از زوایای مختلف بحث کرد.
وی با بیان این مطلب افزود: زبان داستان، این شکسته نویسی را طلب می کند و زاویه دید داستان این موضوع را طلب می کند لذا خواننده به راحتی می تواند خود را به این زبان برساند.
در ادامه این نشست درمنکی با تاکید بر اینکه سبک در این اثر بخار شده است اظهار داشت: طلب یا مراد نویسنده یا خواننده در بدو امر تولید سبک است اما مسئله این است که سبک ها مداوم در حال بخار شدن و ناپدید شدن هستند.
وی با بیان اینکه در خوانش این اثر این پرسش که مخاطب از شکل زبانی اذیت می شود یا نه یک پرسش ثانویه است، گفت: در بسیاری از موارد در کنار شکل گیری ادبیات ملی همواره وجود یک سبک فاخر لازم است، همواره بلاغت رسمی وجود دارد و باید همه این موارد را در قالب یک هنجار رعایت کرد اما در کتاب«تهران_۲۸» این شکسته نویسی ریشخند کردن بلاغت و زیبایی شناسی سترون شده است.
وی تصریح کرد: لحن خاص نوشتار در این اثر تبدیل به یک سیاست روایی شده است، مطلب دیگر اینکه به نظر می رسد این یورش و حمله به زبان ناشی از این است که همیشه در حوزه بلاغت یک سری افراد اعم از کارگر و طبقاتی از این دست باید می رفتند زبان بلاغی را یاد می گرفتند تا بتوانند حرفهایشان را به جامعه بزنند لذا پیدایش این نوع زبان حاصل زایش از یک فقر زبانی است و کتاب به واقع یک سیاست هویت یابی به خرج داده است.
وی با اشاره به اینکه در این کتاب سبک بخار شده است گفت: جهان شناسی در این اثر بسیار مهم است. در این اثر سیاست هویت یابی وجود دارد و از طریق لحنی که برای خود تولید کرده است قصد دارد به این مهم برسد.
تقوی دیگر منتقد این نشست با تاکید بر اهمیت لحن داستان، گفت: لحن یا زبان یک طبقه را نمی شود به طور کامل در یک کتاب بازسازی کرد.روایت باید افشاکننده راوی باشد، باید از پس زبان به غرض مرض راوی پی ببریم. با خواندن داستان ها متوجه می شویم که پلات گسترده ای در کار است.
در خاتمه این نشست درنمکی خاطرنشان نمود: در حال حاضر هر منتقد و هنرمندی معتقد است که می شود با دست کاری در لحن و زبان سبک به وجود ـآورد سبک اما یک مقوله متعدد الارکان است و من معتقدم این کتاب در تلاش برای هویت یابی است.
گفتنی است در جلسه بررسی کتاب «تهران_۲۸» برخی از حاضرین به عدم یکدستی زبان در کتاب اشاره کردند و برخی نیز با تایید این سبک نوشتار کتاب را انتخاب مسیری درست زبانی توسط نویسنده دانستند.
