بهنام بهزادی نویسنده و کارگردان گزیده و کم کاری در سینمای ایران است، گوه آن ساخت دو فیلم سینمایی در پرونده کاری این فیلمساز است. فیلم اول او «تن‌ها دو بار زندگی می‌کنیم» در ۱۳۸۶ ساخته شد و پس از نمایش عمومی مورد توجه منتقدین سینما قرار گرفت و در جشنواره‌های گوناگون نیز جوایزی را کسب کرد. فیلم دوم این کارگردان با نام «قاعده تصادف» امسال در سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش درامد و توانست در بخش بین الملل جشنواره سی و یکم یعنی جام جهان‌نما برنده سه جایزه جوایزه: سیمرغ بلورین بهترین فیلم و کارگردانی وهمچنین جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شود. در بخش اصلی مسابقه سینمای ایران (سودای سیمرغ) نیز این فیلم برنده ۲ جایزه نقدی سیمرغ برای بهترین صدابرداری و بهترین فیلمنامه شود. بنابراین بیهوده نیست که بگوییم این فیلم جزو آثاری بود که در جشنواره امسال به درستی دیده و مورد تقدیر قرار گرفت.
داستان این فیلم سینمایی روایتی از یک جمع دوستانه و محترمانه‌ای چند دختر و پسر و جوان است که هدفشان به روی صحنه بردن تئاتری در خارج از کشور است. در واقع فیلم از این طریق علاوه بر پرداختن به معضلات اجتماعی، می‌خواهد به شکاف نسل‌ها و تقابل نسل‌های مختلف با یکدیگر می‌پردازد و عنوان می‌کند که در سایه گفتمان می‌توان بسیاری از مشکلات و معضلات میان نسلی را از بین برد و هر نسلی نمی‌تواند با تک بعدی نگاه کردن به مشکلات و تصمیمات خود خواهانه همراه با عصبانیت و خشم انفرادی برای همگان تصمیم گرفت. تا جایی که در این فیلم شاهدیم که بازیگران برای بازی در تئا‌تر و خروج از کشور مجبور به دروغگویی می‌شوند و وقتی که یکی از اعضای گروه زیر بار دروغ نمی‌رود مسئله فیلم ایجاد می‌شود. فیلم به نوعی تلنگری نیز به پدران و مادرانی می‌زند که در درک فرزندانشان موفق نیستند و به همین جهت فرزندان والدینشان را مانع کار خود می‌بینند و دوست دارند هر کاری که دلشان خواست انجام دهند.
نکته‌ای که در این فیلم برای هر مخاطبی ایجاد سوال و انگیزه می‌کند، بیش از چند سکانس پلان این فیلم به فیلم سینمایی «درباره الی» ساخته «اصغر فرهادی» است. این مسئله از‌‌ همان اوایل فیلم مشخص می‌شود و در دقایقی از فیلم شباهت برجسته می‌شود مانند سکانس‌های داخل خانه و شروع بحران برای اعضای گروه تئاتری که دوربین به مرور در زندگی شخصی آن‌ها سرک می‌کشد و پرده‌ها کنار رفته و مشکلات شخصی اعضای گروه برای مخاطب روایت می‌شود. در این فیلم فارغ از مباحثی چون ساختار، تماتیک و دیالوگ‌ها فیلم می‌تواند تا به اتن‌ها مخاطب خود را حفظ می‌کند. ازسویی دیگر یکی از ویژه گی‌های مناسب این فیلم لزوم داشتن اخلاق درجامعه است و در این فیلم هم گروه تئاتری تصمیم می‌گیرند تا با توجه به نیامدن یکی از اعضای گروه به خارج از کشور، به وحدت، دوستی و اخلاق پایبند باشند و رفاقت خویش را برای خودخواهی، زیاده طلبی و شهرت فنا نمی‌کنند. 
بهزادی در این فیلم با توجه به ساختار و مضمون اثرش موفق شده با زبان و کلام درست برای شخصیت‌های جوان فیلم‌اش از دغدغه‌ها، علایق، رویا‌ها و آرزوهای نسل چهارم بگویید. نسلی که نسبت به سه نسل قبلی با انبوهی از وسایل ارتباطی مانند ماهواره، ایترنت، تلفن همراه بزرگ شده و دغدغه‌های متفاوتی نسبت به نسل‌های گذشته دارد و به دلیل هجوم تکنولوژی به زندگی شخصی‌اش و از بین رفتن تنهایی‌اش و سردرگم شدن در انتخاب مسیر درست به دنبال هویت گمشده خویش می‌گردد. نسلی که در این فیلم تلاش می‌کنند روی پای خود ایستاده و هرطریقی شده برای به انجام رساندن کاری که به آن علاقه دارند، یک قدم عقب نگذارند و به همین دلیل است که دختران و پسران جوان فیلم برای اثبات توانایی‌های خود مجبور می‌شوند یک سری دروغ‌های مصلحتی را برای رفتن به خارج از کشور به خانواده‌های خود بگویند. چون می‌خواهند خود را برای خانواده خویش به اثبات برسانند و بگویند در شرایط کنونی و با وجود هزاران گرفتاری و بدبختی می‌توانند روی پاهای خویش بیاستند در واقع جوانان در این فیلم برخلاف اغلب مجموعه‌های تلویزیونی و تله فیلم‌هایی که از جوانان ساخته می‌شوند، در تصمیم خود راسخ‌اند و ‌‌نهایت تلاش خود را برای پیروزی و ه کرسی نشاندن توانایی‌های خویش به کار می‌گیرند و اگر هم اشتباه و تخلفی را مرتکب می‌شوند سعی می‌کنند آن را جبران کنند.
کارگردان فیلم برای به تصویر کشیدن زندگی این جوانان در یک صبح تا شب با استفاده از پلان‌سکانس و برداشت بلند مخاطب را به زندگی این چند جوان می‌برد و دوربین برخلاف تماشاگر تئا‌تر این امکان را می‌یابد که به شخصیت‌های فیلم نزدیک شده و دور آن‌ها بچرد و آنچه را کارگردان درست می‌داند در قاب به نمایش بگذارد واین درک وشعور مخاطب است که می‌تواند برداشت شخصی خود از دیدن این فیلم داشته باشد. فیلم به دلیل به نمایش گذاشتن تصویری مناسب از جوانان امروزی، مشکلات جامعه کنونی، کارگردانی، ساختار، دکوپاژ، میزانسن، بازی‌ روان بازیگرانش و تاثیرگذاری می‌تواند یکی از فیلم‌های مهم اکرانی سال آینده سینمای ایران باشد.