جعفر ابراهیمی، شاعر و نویسنده کودک و نوجوان، مدت ده سال نويسنده برنامه‌هاي راديويي بوده و مسئوليتهاي مختلفي را نيز برعهده داشته است. از جمله: مسئول شوراي شعر كانون پرورش فكري (از سال 1360 تا هنگام بازنشستگي در سال 1380)، سردبير جنگ ادبي آيش، شش دوره دبير جشنواره مطبوعات، دو دوره دبير جشنواره كتاب كانون پرورش فكري و چند دوره داوري كتاب سال و با موسسة كيهان، صدا و سيما، حوزه‌ هنري و انتشارات اميركبير نيز همكاري دارد و حدود 100 كتاب براي گروه‌هاي سني مختلف به رشتة تحرير درآورده است.

وي همچنين جوايز و موفقيتهاي بسياري را در زمينه آثار ادبي به خود اختصاص داده است كه از بين آنها مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:

«يك سنگ و يك دوست» كتاب سال 67 / «آواز پوپك» كتاب سال 72 / «آسمان ابري نيست» برندة جايزة بزرگ كانون در سال 74 / «آب مثل سلام» برنده جايزه بزرگ كانون / «خورشيدي اينجا خورشيدي آنجا» كتاب برگزيده شوراي كودك/ «بوي گنجشك» كتاب برگزيده سروش نوجوان/ «در كوچه‌هاي خيس» برندة ديپلم افتخار به جشنواره كانون/ «پلي به‌سوي شعر» (فصل خون مهتاب) كتاب سال و برندة جايزه اول جشنواره كانون.

دیگر آثار او عبارتند از: وقتي سايه‌ها سنگ مي‌شوند (نقد شعر)، پلي به‌سوي شعر (زندگي‌نامه پيامبر (ص))، زندگي‌نامه حضرت علي (ع)، حكايت ارديبهشت (زندگي‌نامه حضرت فاطمه (س)) بازنويسي قصه‌هاي شيرين مثنوي (3 جلد)، بيست و هشت قصه از مصيبت‌نامه عطار، پروين (زندگي‌نامه پروين اعتصامي)، آواز پوپك، آسمان ابري نيست، بوي گنجشك، بوي كال ياس، سبزپوش مهربان.

يك سنگ و يك دوست، در سوگ سهراب، در كوچه‌هاي خيس، شبهاي بي‌فانوس، آمده‌ام دوست بدارم، شعري از گربه و موش، خورشيدي اينجا خورشيدي آنجا، آب مثل سلام، مثل ياس.

ماجراهاي جوري جورتان، گلدره و گلتاج، جادوگران سرزمين بي‌سايه، خاله سلطان، آن شب كه باران آمد، خرگوش و رودخانه، قارچها در باران.

ابراهیمی در گفتگو با خبرنگار سرویس ادبی هنرنیوز در خصوص مطبوعات کودک و نوجوان گفت: در جامعه امروز، هم می شود گفت مطبوعات کودک وجود دارد و هم ندارد؛ اگرچه مطبوعات کودک و نوجوان در چند سال گذشته رشد قابل توجهی داشته است و جوانب ژورنالیستی این حوزه پر رنگ تر شده است اما هنوز ضعف های زیادی وجود دارد من جمله اینکه اکثر مطبوعات اغلب به صورت ماهنامه هستند و هر چه دوره های انتشار این نشریات بیشتر باشد از ژورنالیستی بودن دور می شود.

وی با بیان این مطلب افزود: تعریف عمومی مطبوعات کودک، این است که مطالب برای کودکان و نوجوانان خواندنی و روزآمد باشد چندانکه اگر یک خبر فرهنگی بعد از یک ماه منعکس بشود تازگی اش را از دست می دهد.

ابراهیمی در ارزیابی شرایط همکاری نویسندگان با مطبوعات اظهار داشت: کسانیکه در مطبوعات کار می کنند اغلب نویسنده، شاعر و تصویرگر کتاب هستند که بسیاری از آثار آنها به درد کتاب شدن می خورد کما اینکه بعد از مدتی هم به کتاب تبدیل شده اند و از این منظر تعداد نویسندگان حرفه ای مطبوعات بسیاراندک است، البته شاید در بخش خبرنگاری در دانشگاه ها کارهایی صورت گرفته باشد.

وی به یکی از آسیب های مطبوعات کودک چنین اشاره نمود: در حال حاضر یک نشریه تخصصی در این حوزه وجود ندارد و اگر بتوانیم برای بچه ها روزنامه چاپ کنیم آن موقع می توانیم با معیار های جهانی تطبیق بیشتری پیدا کنیم.

وی در ادامه این مبحث افزود: متاسفانه مطبوعات کودک تقریبا راکد هستند و به نوعی درجا می زنند، اینکه تنها افراد خاصی با نشریات همکاری می کنند و در واقع یک نشریات بدون هیچ گونه تغییری در ساختار سبب یکنواختی آنها شده است و تنوع بسیار کم است.

این شاعر کودک و نوجوان تصریح کرد: با همه این احوال، معتقدم شرایط، نسبت به سالیان قبل از انقلاب و دهه نخست پس از انقلاب _گرچه با فراز و فرودهایی توامان بوده است_ بهتر شده است.

جعفر ابراهیمی خاطر نشان نمود: باید نشریات کودک به دست بخش خصوصی سپرده شوند گرچه حمایت دولتی هم باید باشد اما فقط در حد حمایت، نه دخالت و نظارت؛ چون جنبه دخالت دولتی جنبه رقابت در این حوزه را از بین می برد ولی اگر نشریه خصوصی باشد عرصه رقابت در بخش فروش و کیفیت محتوایی ارتقا می یابد همانطور که در حال حاضر ناشران خصوصی موفق تر از ناشران دولتی فعالیت می کنند.