مجموعه تلویزیونی «همه خانواده من» به کارگردانی «داریوش فرهنگ» در ایام نوروز روی آنتن شبکه سوم سیما رفت. سریالی که با انتخاب شهر کاشان به عنوان محل فیلمبرداری و نشان دادن بناهای سنتی مثل خانه‌ای که خانواده لطف الله خان در آن زندگی می‌کنند، تلاش کرد علاوه بر بهادادن به مکان جدیدی به غیراز تهران برای روایت داستان خود بتواند قصه‌ای متفاوت را برای مخاطب سیما تعریف کند.
داریوش فرهنگ علاوه بر کارگردانی و فیلمنامه نویسی در سینما و تلویزیون کشورمان در بخش‌هایی همچون طراحی صحنه و لباس، طراحی تیتراژ، تهیه‌کنندگی نیز تاکنون فعالیت داشته وبرای تلویزیون تاکنون مجموعه‌های تلویزیونی چون: «راه شب»، «طلسم‌شدگان»، «تولدی دیگر و «سلطان و شبان» را در مقام کارگردانی ساخته است و سریال «همه خانواده من» پنجمین سریال اوست.
این سریال روایت زندگی دو خانواده کاشانی به نام‌های «گلابچیان» و «فرشچیان» است که اولی به حرفه گلاب گیری و بعدی به فرش فروشی مشغول هستند. قصه این مجموعه با پیدا شدن وقف نامه از بزرگ خانواده فرشچیان شروع می‌شود. در این وقف نامه بیان شده که نیمی از تیمچه فرش فروشی بازار کاشان که متعلق به خانواده فرشچیان است به موسسه خیریه خانواده گلابچیان وقف شود. این وقف دو خانواده را دچار بهت و سردرگمی می‌کند و ادامه داستان که تا به آخر تلاش می‌کند بتواند مخاطب را پای تلویزیون برای دیدن مجموعه نگه دارد. این مجموعه اجتماعی با درونمایه طنز و خانوادگی در ایام نوروز تلاش داشت که علاوه بر پرداختن به آیین‌ها و سنت‌های نوروز بتواند قصه خود را برای مخاطب با هوش امروز سیما تعریف کند که باید گفت دراین راه تا حدودی موفق به انجام چنین کاری نشد.
اصولا در کشور ما به خصوص برنامه سازی در تلویزیون در ایام مناسبتی همیشه مشکلی به نام عجله داشتن و با عجله پیش تولید رفتن و با عجله تصویربرداری کردن وبه انتن رساندن مطرح بوده است و همین عامل در طول این سال‌ها باعث شده که همیشه مجموعه‌های مناسبتی به جز تعداد کمی از قوت لازم برای جذب مخاطب برخوردار نباشند. دراقع عجله داشتن برای رساندن سریال یا برنامه مورد نظر به هر قیمتی برای آنتن تلویزیون باعث شده که مخاطب نتواند با مجموعه مورد نظر ارتباط لازم را برقرار کند. چرا که همیشه و در طی این سال‌ها نوع تولید وجنس مجموعه‌های مناسبتی متفاوت از تولید وساخت مجموعه‌های تلویزیونی دیگر بوده است. تا جایی که نویسنده و کارگردان سایر مجموعه‌های تلویزیونی فرصت کافی برای ساخت آثار خود را در مرحله نگارش و کارگردانی و حتی تهیه کنندگی داشته‌اند اما در خصوص مجموعه‌های مناسبتی چنین اتفاقی نمی‌افتد و همه چیز به سرعت آغاز و به سرعت تا پخش آخرین قسمت پیش می‌رود. به همین دلیل است که کیفیت در اکثر موارد فدای رسیدن به موقع سریال یا برنامه برای پر کردن آنتن برای ایامی مانند، عید نوروز، ماه محرم، ماه مبارک رمضان و ایام دهه فجر می‌شود.
سریال «همه خانواده من» هم تلاش خود را برای جذب مخاطب با استفاده از فضای بکر و تازه شهر کاشان برای جذب مخاطب به کارگرفته بود و تهیه کنندگان این سریال با بردن دوربین به خانه‌های تاریخی کاشان، قصه را از فضای کلیشه‌ای آپارتمان‌های پایتخت دور کرده بودند و امید داشتند که بتوانند از این طریق اثرشان مورد استقبال مخاطبان قرار گیرد اما به نظر می‌رسد با ناکافی بودن تحقیقات فیلمنامه و همچنین آگاهی نداشتن کافی و جامع سازندگان مجموعه از شهر کاشان به عنوان مکانی برای بیان رویدادهای سریال، مخاطب نمی‌تواند با شخصیت‌های سریال به عنوان ساکنین شهر کاشان ارتباط درستی برقرار کند و به نظر می‌رسد که فیلمنامه نویس و کارگردان اثر از مناسبات رفتاری، اخلاقی، وآداب و رسون و همچنین زندگی مردم این شهر بی‌اطلاع بوده‌اند و شاید به همیین دلیل باشد که کارگردان وفیلمنامه نویس سریال در اغلب موارد برای یادآوری این نکته به مخاطب که ما هم اکنون در شهر کاشان هستیم، دوربین خود را برای گفتگوهتی مختلف به بازار و پشت بام‌های این شهر تاریخی و با قدمت می‌بردند تا ضعف در شخصیت‌پردازی خود را به نوعی برای مخاطب جبران کنند.
نکته دیگر و ضعف مهم این سریال در فیلمنامه هم برمی گشت. که بازهم بزرگ‌ترین مشکل سینما و تلویزیون ما یعنی‌‌ همان ضعف فیلمنامه باعث شد که مخاطب نتواند با وجود دیدن لوکیشن‌های توریستی، زیبا و جذاب با این سریال ارتباط درستی برقرار کند. داریوش فرهنگ در گفتگویی پیش از روی آنتن رفتن این مجموعه گفته بود که این سریال به نوعی «سلطان و شبان» مدرن و امروزی است. که کوشش می‌کند با استفاده از آداب، رسوم و فرهنگ ایرانی به ارزش و اهمیت جایگاه خانواده در زندگی ایرانیان بپردازد اما این اثرآن چنان که باید و شاید انتظار‌ها را برآورده نکرد. و انتظاری بیش از این از داریوش فرهنگ می‌رفت که بتواند اثری خوش ساخت‌تر برای مخاطب با هوش امروز تلویزیون مهیا کند. چیزی که سیروس مقدم با تیزهوشی از پس آن در ساخت مجموعه تلویزیونی «پایتخت دو» برآمد و باعث شد که سریال‌اش یک سرو گردن بالا‌تر از سایر مجموعه‌های تلویزیونی سیما قرار بگیرد.