املی دختر معمولی یا شاید هم غیرمعمولی، پیشخدمت مهربان یک کافه عاشق «نینو» معمولی تر از خودش می شود. آلبوم نینو که از تکه عکسهای پاره شده افتاده به زیر کیوسک عکاسی درست شده در اثر اتفاقی دست املی می افتد و دختر ساده دل تلاش می کند گمشده را به دست صاحبش برساند. رساندن آلبوم به دست نینو همانا و افتادن در دام عشق همان. 

آنچه در مورد فیلم املی(زندگی شگفت انگیز املی پولن) گفته شده و تحلیل های مختلف این فیلم را احتمالا بارها خوانده اید. یادداشت زیر نکته هایی ناگفته از این فیلم دیدنی را بیان می کند، اینکه «ژان پیر ژونه» کارگردان فیلم برای ساخت آن چقدر زحمت کشیده و با چه هنرمندانی همکاری داشته و... 

                                                                                     _{^{ژان پیر ژونه}}

نقش املی در اصل برای «املی واتسون» نوشته شده بود، واتسن نقش را می خواست اما مجبور شد تا از بازی در فیلم انصراف دهد چون فرانسوی بلد نبود و آن زمان توافق کرده بود تا در فیلم بازی «گاسفورد پارک» کند.
 
وقتی واتسون از بازی در امیلی منصرف شد ژونه تصویری از تاتو در فیلم «موسسه زیبایی ونوس(۱۹۹۹)» روی بیل برد نزدیک خانه اش در باستیل پاریس دید بلافاصله او را برای بازی در فیلمش انتخاب کرد. 

ژونه در مورد تاتو گفته: «او شبیه به یک جن کوچک با چشمانی بزرگ است، مانند یک آهو. او برای من بازیگر کاملی است جون توانایی بازی در هم درام و هم کمدی را دارد. این در فرانسه نادر است، بیشتر بازیگران فرانسوی فقط قادرند رئال بازی می کنند، حتی «کاترین دنو» همیشه همین طور بازی می کند.» 

هر وقت زمان فیلم برداری می شد ژان پیر ژونه و گروه اش نواحی اطراف لوکیشن را از خاک و شن و لک و زباله و دیوارنوشته پاک می کردند تا فیلم با فضای فانتزی اش مطابقت داشته باشد. این کار هنگام فیلم برداری در ایستگاه بزرگ قطار سخت تر می شد. 

ژونه در ابتدا می خواست «مایکل نایمن» آهنگ فیلم را بسازد اما نتوانست او را بیابد. بعد شخصی یک CD از آثار «یان تیرسن» به ژونه داد، تیرسن در فضاهای مینیمالیستی مشابه کار کرده بود اما با تغییرات زیاد و ترکیبی از ابزارهای گلچین شده. ژونه عاشق موسیقی شد و حقوق تمام قطعات موجود در فیلم را از تیرسن خرید. بعلاوه تیرسن یک تم اصلی ارجینال برای فیلم نوشت، «La Valse d'Amelie» که در نسخه های زیادی ضبط و در طول فیلم استفاده شد. 

                                                                                     _{^{یان تیرسن}}

ژونه برای ساخت فیلم از سال ۱۹۷۴ شروع به جمع کردن ریزداستانها و خاطرات کرد. 

آهنگی که در سکانس شهرفرنگ شنیده می شود آهنگ «بچه ها» اثر «الکس گوفر» آهنگساز فرانسوی است. 

آثار هنری داخل اتاق خواب املی(سگ یقه دار، پرنده سفید) و دوست کروکودیل خیالی اش از آثار «میشل سوآ» هنرمند آلمانی هستند. 

بعضی از لوکیشن های فیلم برداری در «مونت مارتر» قرار دارند از جمله کافه «Les ۲ Moulins» و تره بار «کولیژنون»؛ 

رنگهای اصلی فیلم (سبز، زرد و قرمز) از آثار نقاش برزیلی «خوآرز ماچادو» الهام گرفته شده است. 

«کوتوله مسافر» از یک شوخی که در دهه ۹۰ در انگلستان و فرانسه انجام شد الهام گرفته شد. در ۱۹۷۷ یک دادگاه فرانسوی رهبر گروه «جنبش آزادی بخش کوتوله های باغچه» را به جرم دزدیدن بیش از ۱۵۰ کوتوله مجرم شناخت. این ایده بعدها در یک کمپین تبلیغاتی برای یک آژانس مسافرتی اینترنتی استفاده شد. 

هنگامی که املی به خانه والدین آقای کالینز می رود، پدر که حفره ای در میان گلها ایجاد می کند و می گوید ترجیح می دهد این حفره ها را در یاسهای بنفش ایجاد کند. این یک ارجاع کارگردان به آهنگ «Le poinçonneur des Lilas» اثر خواننده، شاعر و ترانه سرا، بازیگر و آهنگ ساز فرانسوی «سرژ کینبورگ» است. 

هیپولیتو ارجاعی به کاراکتر فرعی «هیپولیت ترنتیو» فیلسوف بد اقبال رمان «ابله (۱۸۶۹)» اثر «فئودور داستایوفسکی» است. کاراکتر اصلی رمان مانند املی شخصی معصوم، ساده و بی نهایت دوست داشتنی است. 

فیلم با وضوح و فرمت ۲k اصلاح رنگ دیجیتالی شد.

جز اطلاعاتی که امیلی پشت تلفن به نینو می دهد دو شخصیت حتی یک کلمه در طول فیلم تبادل نمی کنند. 

پس از بازی در املی، تاتو و خواهرش به یک سفر جاده ای در اندونزی رفتند جایی که کسی او را نمی شناخت. 

در نظرسنجي اي كه توسط روزنامه نيويورك تايمز انجام گرفت اين فيلم به عنوان يكي از ۱۰۰۰ فيلم برتر تاريخ سينما لقب گرفت و در نظر سنجی که در استرالیا انجام شد رتبه دوم محبوب ترین فیلمها را از آن خود کرد.

یاسین پورعزیزی