احمدرضا درویش با انتقاد و گلایه دوباره از اکران نشدن فیلم «رستاخیز»، این وضعیت را به یک زخم ملی تشبیه کرد.
به گزارش هنرنیوز، احمدرضا درویش، شامگاه یک‌شنبه ۲۳ آبان، در نشستی که در سی‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه برگزار شد، ضمن تشریح دیدگاه‌های سینمایی‌اش، از وضعیت اکران فیلم «رستاخیز» گفت.
او در باره سرنوشت فیلم «رستاخیز» گفت: «منتظرم ببینم دولت تدبیر و امید برای این فیلم چه تدبیری می‌کند، اما خیلی متاسفم که کار یک مساله هنری به محاکم حقوقی رسید. با این حال ما همه به امید زندگی می‌کنیم و من هم امیدوارم با تدبیر مدیران و کسانی که مسئولیت دارند و جایگاه‌شان ایجاب می‌کند، تدبیر لازم برای این مساله را ببینم و منتظر خدمت‌رسانی آنها هستم.»
این کارگردان ادامه داد: «اکران «رستاخیز» به یک زخم ملی تبدیل شده است و حتی اگر مشکل آن حل شود، تبعات اجتماعی و زخمی که بر ارواح اجتماعی و هنری وارد شده، برطرف نمی‌شود.»
درویش که در آخرین روز سی‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در حضور جمعی از علاقه‌مندان به فیلمسازی در پردیس سینمایی چارسو سخن می‌گفت، با اشاره به اینکه یک کارگردان با طمأنینه است که هرچند سال یک‌بار فیلم می‌سازد، گفت: «عرف این است که یک فیلمساز هر دو سه سال فیلم بسازد، اما من هر روز فیلم می‌سازم و شما هرچند سال یک‌بار آن را می‌بینید. درواقع فیلم‌هایی را که هر روز می‌سازم، در نهایت به هم می‌چسبانم و البته ادعا ندارم آنچه که پس از چند سال از طرف من نشان داده می‌شود، کیفی است، اما معتقدم کیفیت بر کمیت ارجح است.»
کارگردان «دوئل» افزود: «ما دیوان‌های شعر زیادی داریم که پس از سروده‌شدن مخفی شدند، اما بعد به آثاری ماندگار تبدیل شدند. من فیلمسازم و «رستاخیز» ساخته شده است. پس مسئولیتم بابت این فیلم را انجام داده و خدا را شکر می‌کنم، اما مهم این است که این فیلم مثل یک موجود زنده حق دارد در خیابان‌ها برود، تنفس کند، بر دیگران اثر بگذارد و از آنها اثر بگیرد.»
او ادامه داد: «فیلم «رستاخیز» با اعتقاد درونی فیلمساز و عده‌ای دیگر که با ظرفیت و انگیزه خاص آن را ساخته‌اند، شکل گرفته است. بنابراین تاکید می‌کنم من در حال فیلم ساختن هستم، اما شما نمی‌بینید ولی با وجود اینکه در سینما تنفس می‌کنم، قطعا تا وقتی «رستاخیز» اکران نشود، نمی‌توانم فیلمی دیگر را نشان دهم.»
در ادامه این نشست، احمدرضا درویش درباره شیوه فیلمسازی‌اش توضیح داد: «وقتی فیلمنامه‌ای را می‌نویسم، باید تمام آن در ذهن ساخته شده باشد؛ به همین دلیل ممکن است برای یک ایده شش ماه یا یک سال درگیر آن باشم تا اصطلاحا زلفش گره بخورد و بعد از آن دیگر کار نوشتن مکانیکی است.»
این کارگردان در ادامه سخنانش به خاطره‌ای از فیلم «سرزمین خورشید» و همکاری با مرحوم خسرو شکیبایی اشاره کرد و گفت: «برای ساخت آن فیلم من و زنده‌یاد شکیبایی شش ماه در هتلی زندگی می‌کردیم. هنگام کار زمانی پیش آمد که ۱۷ روز باران شدید می‌بارید و ما حبس شده بودیم. یک شب که مشغول دکوپاژ بودم، متوجه شدم خسرو نشسته روی تخت و مرا نگاه می‌کند و من فکر می‌کردم از صدای رعد و برق بیدار شده است، در حالی که او مدت طولانی بود که در آن حالت مرا نگاه می‌کرد.»
درویش ادامه داد: «با وجود آنکه در فیلم «کیمیا» با هم کار کرده بودیم او برای اولین‌بار از من خواست که دکوپاژ را ببیند و وقتی هم دید این پرسش را مطرح کرد که چرا چنان چیدمانی در نظر گرفته‌ام و من جوابی برای آن نداشتم تا اینکه وقتی سر صحنه آماده شده برای فیلمبرداری رفتیم، با ریزش سقف و نابودشدن تمام زحماتی که کشیده بودیم روبرو شدیم. من هم برای ادامه کار در فاصله کمی دکوپاژ را تغییر دادم. بعد هم که به هتل برگشتم به خسرو گفتم که جوابت را پیدا کردم. به او گفتم همه چیز خودش می‌گوید که چطور اتفاق بیفتد. اوست که می‌گوید من چه بنویسم چون باید یک رابطه درونی شکل گرفته باشد.»
این کارگردان همچنین با اشاره به تجربه خود در هنگام نگارش «رستاخیز» و سختی‌هایی که برای نگارش نقش‌های منفی همچون یزید داشته است گفت: «خیلی سخت است که فاصله‌گذاری کنی تا از قالب خودت بیرون بیایی و با کسی مثل یزید زندگی کنی و آن را بنویسی. این اتفاق اگر نیفتد من حتی بازیگر آن نقش را هم نمی‌توانم انتخاب کنم و این یک وجه حرفه‌ای فیلمسازی است.»
احمدرضا درویش در پایان تاکید کرد: «فیلمسازی ریسک است و معتقدم جوان‌ها باید با برنامه چارچوب خلاقیت و ظرفیت خود را پیدا کنند چون سینما ارکستر است و نه تک‌نوازی.»
