دکتر حشمت حیدریان از بزرگان کوهنوردی و دیواره نوردی ایران و کرمانشاه.در گفت و گو با هنرنیوز ضمن اعلام این خبر افزود: به مناسبت ۵ مهر روز« پاکسازی غارها» قرار است به همت انجمن غارنوردان و غارشناسان ایران و با هماهنگی هیئت کوهنوردی استان کرمانشاه گروهی مشتمل از غارنوردان و کوهنوردان بین ۷ الی ۱۰ روز اقدام به پاکسازی زباله‌های انباشته شده در غار پراو نمایند.
وی با اشاره به این که غار پراو برای نخستین بار در سفر تحقیقاتی یک گروه غارنورد انگلیسی در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به رهبری جان میدلتون کشف شد و گروه به عمق ۷۵۰ متری غار دست یافت، افزود: در سال ۱۳۵۴ هم یک تیم لهستانی از غار پراو دیدار کرد اما اکنون با گذشت بیش از ۴۰ سال از حضور نخستین غارپیمایان و پیمایش سالانه پراو توسط غارنوردان حرفه‌ای ایران و جهان بیش از یک تن زباله در این غار انباشته شده است.
نخستین ایرانی پیمایش کننده انتهای غار پراو با ابراز تأسف از وجود زباله‌های بی‌شمار در این غار گفت: پراو با درجه سختی پیمایش «D۵» از دشوارگذرترین غارهای جهان به شمار می‌رود و تاکنون ۵ نفر از غارنوردان ایرانی در هنگام پیمایش این غار جان خود را از دست داده‌اند. در چنین وضعیتی بیشتر پیمایش‌گران زباله‌های خود را در این غار رها کرده و بیرون آمده‌اند.
وی درباره ضرورت پاکسازی غارها گفت: کوهنوردان موظفند زباله‌های خود را به داخل شهر بیاورند. تجزیه برخی زباله‌ها در داخل کوه‌ها و غارها چند هزار سال طول می‌کشد. بر این اساس تأثیر مخربی روی محیط زیست می‌گذارد.
او توضیح داد : از آنجا که این غار در ارتفاع ۳۰۵۰ متری کوه پراو قرار دارد. برف و باران پاییز و زمستان تا بهار سال بعد بر روی این ارتفاعات باقی می‌ماند و در تابستان ذوب می‌شود این آبها نفوذ می‌کند در خود غار و زباله‌ها را همراه خود می‌برد و تجزیه آب در مناطق مختلف انجام می‌شود و ۴۰ تا ۵۰ کیلومتر آن طرف‌تر از دل زمین بیرون می‌آید. و معمولاً برای آبیاری زمین‌ها و نوشیدن مردم منطقه استفاده می‌شود. بنابراین منهای مسائل محیط زیستی ما به عنون کوهنورد وظیفه داریم این پاکسازی‌ها را برای حفظ جان مردم انجام دهیم.
اولین صعود کننده زمستانی قله شاخک با اشاره به این که آنچه از زباله‌ها قابل بازگشت به محیط زیست نیست باید جمع آوری شود، خاطر نشان کرد: این معضل حتا در قله اورست نیست وجود دارد و هزاران تن زباله اعم از مواد غذایی، طناب و کوله و ...توسط کوهنوردان در دل این کوه رها شده است. سرمنشأ آب هر منطقه کوهستان همان خطه است. بنابراین امروز دولت‌ها تمام تلاش خود را می‌کنند تا طبیعت را از این مشکلات رها سازند.
وی یادآور شد: پراو غار جهانی است و اگر این نعمت خدادادی در جای دیگر جهان وجود داشت قطعاً استفاده‌های بسیار بهتری از آن می‌شد. اکنون در اورست مبلغی پول بابت زباله‌ها دریافت می‌کنند تا صعودکننده زباله‌های خود را حتماً به یک مقر مشخص بیاورد و از آنجا توسط گروه‌های مشخص شده انتقال یابد.
حیدریان تأکید کرد: زمانی که به غار پراو بروید از قوطی‌های کنسرو ۴۰ سال پیش تا وسایل پوسیده دیگر مثل پسمانده‌ها، باتری‌ها، لباس‌ها و کپسول‌ها...را می‌بینید که همچنان بوی تعفن می‌دهند.
وی در پایان گفت: بیشتر غارنوردان کرمانشاه و اعضای انجمن غارنوردان در پاکسازی ما را همراهی می‌کنند. همچنین از کوهنوردان و غارنوردان سراسر کشور که دارای توان بالایی هستند ( به دلیل سختی پیمایش این غار) برای این اقدام دعوت به عمل آمده است.
به گزارش هنرنیوز، غار پَراو یا غار پَرو (به معنی پر آب) نام غاری است در ارتفاع ۳۰۵۰ متری کوه پراو، در دوازده کیلومتری شمال‌شرق شهر کرمانشاه که در میان کوه طاق بستان و کوه بیستون و در جنوب منطقه‌ای به نام میدان پراو قرار دارد. این غار در ۳۰۰ متری پایین قله شیخ علیخان یا قله پراو قرار دارد. در زمان کشف این غار در بیش از ۴۰ سال پیش (۱۹۷۱ میلادی)، بزرگترین غار عمودی دنیا بوده‌است و به همین دلیل لقب اورست غارهای جهان را به آن اطلاق کرده‌اند. این غار به عنوان دومین اثر طبیعی ملی کرمانشاه در سال ۱۳۸۸ توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران به ثبت رسید. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد غار پراو وجود دهانه آن در ارتفاع سه‌هزار متری از سطح دریا است که این بالاترین سطح در بین تمام غارهای دنیا می‌باشد.
