بر پایی نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها فرصتی است تا حاصل یک سال فعالیت هنری در یک کشور مورد بررسی قرار گیرد.
آنچه صاحب‌نظران بر آن معتقدند رکود نسبی هنر است. هنر امروز جدا از هویت پیشین خود امروز با یک انحلال و رکود نسبی روبروست. از این رو این موضوع را با کاظم چلیپا در میان گذاشتیم تا بلکه راهکاری برای این رکود پیدا کنیم.
چلیپا در این باره گفت: هنرمندانی که در جشنواره شرکت می‌کنند یا به دنبال خلق اثر برای جشنواره‌ها هستند و یا برای دو سالانه‌ها به دنبال ایجاد اثر هستند. به باور من مهم این است که یک هنرمند شرکت در یک جشنواره را جزء نیازهای خود احساس کند و به همین واسطه یک جشنواره را دستمایه خلق اثر هنری کند. اگر بخواهیم به جمع بندی برسیم نقاشی معاصر جایگاه تأمل است و جای بحث طولانی دراد. بحث دیگر نمایشگاه در سطح جشنواره ها از جمله جشنواره فجر است. نقاشی ایران در وضعیت میانه است. هنری دنباله‌رو است. هنر ایران دنباله‌رو هنر معاصر جهان است.
وی ادامه داد: خلاقیت به معنای خلق ساختار جدید و یا شیوه و مکتب جدید در ایران امروز وجود ندارد.
او در پاسخ به این سئوال که چه راهکاری برای رکود نقاشی ایران وجود دارد ؟ گفت : معتقدم نقاشی ایران دچار رکود نیست. تمام گالری‌ها و نمایشگاه‌های دولتی و خصوصی هر روز آثار تازه‌ای از هنرمندان را به نمایش می‌گذارند و نمایشگاه‌ها نشانه عدم رکود است.
اما اقتصاد هنر و ایجاد سبک در خلق اثر هنری دچار رکود است.
گرچه یک مقام مسئول برای پاسخگویی وجود ندارد. امید به آنکه داوران رشته نقاشی حتی اقراری به این رکود کنند و یا راهکاری برای بهبود وضع موجود وجود داشته باشند کمرنگ‌تر از گذشته به نظر می‌رسد. حال دو سئوال مطرح است آیا صاحبان فن خود از این امر ناآگاهند؟ و یا آن که از پاسخگویی و ارائه راهکار عاجز؟