به گزارش هنرنیوز، کتاب حاضر روایت سفر محمد حسین جعفریان با همراهی بهروز افخمی  در سال ۱۳۸۱ به کابل و دره پنجشیر برای شرکت در مراسم نخستین سالگرد شهادت احمد شاه مسعود است. جعفریان که یک سال قبل، در تابستان ۱۳۸۰ در شمال افغانستان مستندی درباره احمد شاه مسعود ساخته و میهمان او شده بود اینبار بعد از یک سال در حالی به این کشور باز می‌گشت که میهمان مراسم سالمرگ او بود. اما بیش از آنکه سفرنامه باشد حاشیه نویسی نویسنده بر یکی از سفرهایش به سرزمین افغانستان است و اتفاقات کوچک و بزرگ این سفر همگی بهانه هایی شده اند تا او خاطرات گذشته خود از سفرهای پیشین اش به افغانستان را مرور کرده و اطلاعات مناسبی درباره این کشور در اختیار مخاطب بگذارد.

«در پایتخت فراموشی» نمونه‌ کاملی است برای شناخت افغانستان، چراکه نویسنده آن کسی است که خود عمری را در آنجا گذرانده است. از شانزده سالگی به آنجا سفر کرده و مسئولیت های مختلف رسمی و غیر رسمی در آنجا داشته و حتی یک پایش را در کوهستان های «قره کمر» بدخشان از دست داده است. او عاشق افغانستان است و در این کتاب افغانستان تاریخی سیاسی و جغرافیایی را در طول سه دهه گذشته برای مخاطب می شناساند و از مردم رنجور این دیار بگوید و هر آنچه بر آنها گذشته است.

علاوه بر اطلاعات درباره افغانستان و وضعیت این کشور، شناخت دقیق احمد شاه مسعود، قهرمان ملی افغان‌ ها از دیگر جنبه های این کتاب است. چرا که دلیل اصلی سفر جعفریان احمد شاه مسعود بوده و این دو رابطه ای نزدیک و صمیمی با هم داشته‌اند. جعفریان خود درباره ستایش های خود از احمد شاه مسعود و نقل خاطراتی از او می نویسد: «دلیل سفر هم خود شخص احمد شاه مسعود بوده است. در واقع من برای شرکت در مراسم سالگرد شهادت احمد شاه مسعود دعوت شده بودم. سال قبل از ۱۳۸۱، سفری به افغانستان داشتم. در آن زمان، نود درصد افغانستان دست طالبان بود. من به شمال افغانستان، منطقه ای که از سوی احمد شاه مسعود اداره می شد رفتم که خاصل آن مستند «شیر دره پنجشیر»

است.بعد از آن نوعی ولع در من به وجود آمد تا درباره این شخصیت و ناگفته‌هایی که در فیلم بیان نکرده بودم مطالبی بنویسم.«

جعفریان پیش از این درباره این اثرش اظهار داشته است: «اگر افغانستان و کابلی که در این یادداشت‌ها ترسیم شده - افغانستان و کابل شهریور ۱۳۸۱- را با امروز مقایسه کنیم به عظمت آنچه در این سرزمین رخ داده پی می‌بریم. برای انتقال حس و حالی که در آن سفر داشته‌ام دست به ترکیب نوشته‌ها و ویرایش وقایع محتوایی نزدم. هرچه هست همان است که هر شب در پی وقایع روزانه یادداشت می‌کرده‌ام.»

از تهران تا کابل، کابل؛ چند ماه پس از خروج طالبان، سمینار آغاز می‌شود، از کوهسنگی تا پارک زرنگار، سفر به پنجشیر، بازگشت به کابل و حکایت آخرین روزها عناوین فصل‌های کتاب هستند.

جعفریان در خصوص انتخاب عنوان «پایتخت فراموشی» برای کتاب گفته است: «کابل امروزی با دنیای خودش ارتباط خوبی داشته و به پیشرفت های قابل توجهی دست پیدا کرده است. اما در ان روزها اگر وارد شهر می شدسد، گویی زمان متوقف شده بود. کوچک ترین کاری که به طرفه الغینی انجام می شد، گاه روزها و گاه سال ها طول می کشید. واقعا پایتخت فراموشی بود. البته نام های دیگری نیز مد نظرم بود، اما در نهایت، پس از مشورت با دوستان به این نام رسیدیم.»

در جایی از فصل چهارم کتاب می خوانیم: « تمام خیابان های کابل برای من آشناست. ساختمان وزارت مخابرات،  مرتفع ترین و سالم ترین ساختمان در کابل، یک عمارت بتون ارمه ۱۸ طبقه که خوشبختانه از گزند موشکها آسیب چندانی ندیده  و کنار آن، پارک مشهور «زرنگار» که نزد افغان ها به پارک عشاق معروف است. امروز از آن گل و گلستان، ویرانه ای بیش بر جای نمانده و دستفروشانی چند که هر یک در گوشه ای بساط کرده اند. بعضی هم مشغول سلمانی و تراشیدن سر مشتریان خویشند. اما روزگاری این پارک، یکی از شیک ترین تفرجگاه های پایتخت افغانستان بود. «داوود سرخوش» خواننده مشهوز افغانی در شرح نابودی وطنش و در غربت وقتی می خواهد سوزناک ترین ابیات را بخواند، می گوید:

دَ این ملکای مردم، تبسم بی تبسم

با ای دستای خالی، سیالی بی سیالی

نه قولی نه قراری، نه پارک زرنگاری

نه باغ و کوچه باغی ...

«در پایتخت فراموشی؛ حاشیه نویسی بر سفری مشترک با بهروز افخمی به کابل و پنجشیر» نوشته محمد حسین جعفریان، روایت سفر او برای شرکت در مراسم نخستین سالگرد شهادت «احمد شاه مسعود» در سال ۱۳۸۱ است که از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شده است. این کتاب در ۲۴۸ صفحه و شمارگان ۲۵۰۰ نسخه به چاپ رسیده و با قیمت ۷۵۰۰ تومان عرضه می شود.