شناسایی ۱۶۲اثر تاریخی در راه شاهی هخامنشی
کاوش فصل نخست راه شاهی هخامنشی شوش – تخت جمشید به شناسایی ۱۶۲اثر ،مکان و محوطه باستانی منجر شد.
تاريخ : پنجشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۲۸
به گزارش هنرنیوز؛ اسماعیل یغمایی سرپرست هیأت کاوش فصل نخست "شناسایی ، کشف و مستند سازی بقایای باستان شناختی راه شاهی هخامنشی شوش - تخت جمشید " این مطلب را هنگام ارایه گزارش به چهاردهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی ایران بیان کرد.
او با اشاره به اینکه محوطه های شناسایی یا مطالعه شده در این برنامه در برگیرنده آثاری از دوران تاریخی و اسلامی است تصریح کرد : بنا به ماهیت فراگیر این بررسی تعدادی محوطه پیش از تاریخی نیز شناسایی و مستند نگاری شد.
وی افزود: از آثار شناسایی می توان به ۱۸پل ، ۱۱بند ، ۵شهر ، ۱۴قلعه ، دژ و برج دیدبانی ، ۴۹محوطه و تپه باستانی ، ۴کاروانسرا ، بقایای باستانی ۵جاده سنگفرش و ۶راه شوسه باستانی و شمار زیادی دخمه ، استودان ، گورهای توده سنگی و گورستان اشاره کرد .
این باستان شناس گفت : از جمله اهداف فصل نخست این طرح می توان به شناسایی ، مکان یابی و معرفی منزلگاه ، کاروانسراها و اقامتگاه های میان راهی دوران ساسانی –اسلامی بین شوش و بهبهان ، مطالعه و بررسی انتقادی متون کهن و استخراج اطلاعات در پیوند با راه های این مسیر و ترسیم چشم انداز باستان شناختی راه های کهن این مسیر در دوران تاریخی اشاره کرد .
وی کشف و شناسایی محوطه های هخامنشی در مسیر راه شاهی و تطبیق آن با متون و گل نبشته ها به منظور شناسایی منزلگاه راه شاهی ، نقشه برداری محوطه ها و طراحی و مستند نگاری آثار و بقایای معماری و یادمانی دوره هخامنشی درامتداد این مسیر را از دیگر اهداف اجرای این طرح اعلام کرد.
به گزارش پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، شبکه جاده ای و خبررسانی هخامنشیان یکی از جالب توجه ترین و شگفت انگیز ترین جنبه های تشکیلات اداری حکومت هخامنشی است .
اداره امور این شاهنشاهی گسترده از دره سند در شرق تا سواحل دریای اژه در غرب، از سیر دریا در شمال تا اسوان در جنوب نیازمند سامانه ارتباطی پیشرفته ای بود که در چارچوب آن مراکز مهم اداری ، سیاسی، نظامی و بازرگانی در کوتاهترین زمان ممکن با هم در پیوند باشند .
این شبکه ارتباطی که یکی از نخستین سامانه های پیشتاز نامه رسانی جهان بشمار می رود بر پایه مدیریت کار آمد منابع انسانی ، شناخت جغرافیا ، ساخت جاده ها و تربیت نیروی انسانی و اسب استوار بوده است.
وجود شبکه ارتباطی بزرگ مقیاس (سارد –شوش)ازدوره هخامنشی در متون کلاسیک یونانی تأیید شده و به نام و فواصل برخی نقاط مهم و تعداد ایستگاه های آن ها هم اشاره شده است .
