شکرخدا گودرزی در گفتگو با هنرنیوز:
تئاتر ملک خصوصی هیچ کس نیست
شکر خدا گودرزی گفت: در تئاتر هیچ کس جای کس دیگری را نمی‌گیرد و هر کسی اگر توانمند باشد جایگاه خودش را پیدا می‌کند.
تاريخ : دوشنبه ۹ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۰
شکرخدا گودرزی در پاسخ به این سوال خبرنگار هنرنیوز که آیا شما با حضور افرادی غیر از بازیگران تئاتر در سالن‌های نمایش موافقید یا باید با این موارد برخورد کرد، گفت: اینکه ما بخواهیم خیلی متعصبانه برخورد کنیم نه درست است و نه شخص خود من با این رفتار موافق هستم. من معتقد هستم که خود صحنه بازیگرش را تشخیص می‌دهد. یاد زنده یاد محمود استاد محمد افتادم که یادش را گرامی می‌دارم، او اعتقاد داشت که صحنه همانند اسب است که سوارکارش را تشخیص می‌دهد اگر کسی سوار کاری بلد نباشد زمین می‌خورد. به نظر آمدن و رفتن عده‌ای به تئاتر همانند حباب‌هایی روی سطح آب است که پیدا می‌شوند و بعد از لحظه‌ای می‌ترکند و از بین می‌روند و ماندگار نیستند.
وی در ادامه گفت: اگر این آمدن‌های بدون داشتن پیشینه باعث شود که فرد به طور جدی به سمت تئاتر برود و یا از آن پس تئاتر دغدغه‌اش بشود خوب است و باید این امر را به فال نیک گرفت. این نگاه و رفتار که تئاتر ملک خصوصی عده‌ای است بسیار نادرست است. تئاتر ملک اختصاصی هیچ کس نیست. اینکه با این جدیت جلو برویم و بگوییم که تئاتر و صحنه‌اش فقط برای بچه‌های تئاتر است و هیچ کس دیگری سهمی ندارد مانند بچه‌های سینما، باعث می‌شود که ما رفتار‌های غلطی را انجام دهیم. این رفتار یک رفتار غیر اصولی و غیر متمدنانه است.
گودرزی درباره حضور بازیگران چهره سینما در تئاتر گفت: صحنه برای همه است در صحنه تئاتر اتفاقات گوناگونی می‌شود که بیافتد. ممکن است گاهی اوقات یک نقش برای بازیگری که چهره است مناسب باشد خوب آن بازیگر چهره سینما هم قطعاً برای حضور خودش در تئاتر برنامه ریزی دارد چون هیچ کس و مخصوصاً او با شرایطی که دارد دوست ندارد چهره‌اش مخدوش شود و اعتبار هنری‌اش در بین اهالی هنر کمرنگ شود. به طور کلی هر فردی در تئاتر اگر با نگاه درستی که بیشترش باید از جانب کارگردان باشد در جایگاه خودش قرار گیرد حتماً نتیجه بخش خواهد بود اگر غیر از این باشد حتماً آن فرد در صحنه حل نمی‌شود و در اصطلاح از قاب بیرون می‌زند. هر کسی هرجور که باشد اگر در جای خودش قرار نگیرد کار هچل هفت می‌شود.
کارگردان نمایش «ساقی» با اشاره به اینکه هیچ کس جای کس دیگری را نمی‌گیرد، گفت: گفتگو باید بین هردو گروه به وجود بیاید. بسیاری از کارگردانان سینما و تلویزیون معتقد هستند که بازیگران تئاتر خیلی خوب هستند و مدتی است که شاهد حضور بچه‌های تئاتر در سینما و تلویزیون هستیم. اینکه ما بخواهیم مسائلی را برای حضور بازیگران سینما در تئاتر با نگاه‌های تند و غیر کار‌شناسانه مطرح کنیم قطعاً آن‌ها هم می‌توانند مسائل این چنینی دیگری را بیان کنند نباید به این سمت رفت. اگر کسی کارش را بلد است و ویژگی‌های خوبی در کارش دارد قطعاً و مطمعناً یک روزی در یک جایی نتیجه‌اش را خواهد دید. کسی جای دیگری را تنگ نمی‌کند حذف دیگری با این دید که او در جای من ایستاده اشتباه محض است.
بازیگر نمایش «شبی درتهران» در باره اینکه جوان‌ها با رفتن به دنبال سبک‌های مختلف صرف اینکه متفاوت باشند گفت: به نظرم این‌ها هم جزو همان ادا و اطوار‌ها هستند. به نظرم توجه جوان را باید به دغدغه‌های اجتماعی جلب کرد. خود این باعث تفاوت افراد می‌شود. از جوانی که در عالم هپروت باشد سبک و سیاق در نمی‌آید. من این حرف را بار‌ها در دانشگاه‌ها گفته‌ام ژاک دریدا یک فیلسوف فرانسوی است که از او می‌خواهند در ارتباط با ساموئل بکت که همشری‌اش هم بوده بنویسد. این را هم بگویم که بکت نام آور‌ترین درام نویس قرن بیستم است. دریدا قبول نمی‌کند.دریدا گفت: بکت از من دور و به من بسیار نزدیک است. به من نزدیک است چون همانند خودم ساختار شکنی در زبان کرده است و از من دور است چون من همانند او چیزی نمی‌توانم بنویسم چون استعارات به وجود آمده توسط بکت بسیار عجیب و غریب است.
وی در ادامه گفت: خوب شما فکر کنید دریدا که تخصصش زبان است و در این زمینه فیلسوف، در مورد بکت این گونه می‌گوید آن وقت در دانشگاه‌ها به دانشجوی سال دوم می‌گویند که بکت کار کن. خوب آن جوان دانشجو دچار تعارض و توهم می‌شود. مگر او می‌تواند آن پیچیدگی‌های زبانی را آن هم از راه ترجمه متوجه شود؟ به نظرم مهم‌ترین مسئله این است که ما توجه به مسائل اجتماعی و روزمره‌اش جلب کنیم. (چراغی که به خانه روا است به مسجد حرام است) ما دغدغه‌های داخلی بسیاری را داریم که باید آن را در نمایش‌های داخلی خودمان نشان دهیم و برای جامعه‌مان آن‌ها را عنوان کنیم. ما برای دفاع از خانواده‌مان مسئول‌تر هستیم تا برای افرادی که اصلاٌ نسبت به آن‌ها هیچ‌شناختی نداریم. به قول مولانا (ای قوم به هج رفته کجایید کجایید/ کعبه همین جا است بیاید بیایید) تما شاگران ما در مریخ نیستند یا در کشور‌های دیگر آن‌ها در اینجا و در این مملکت هستند.
