مرادی درباره حراجی‌های عربی  این‌گونه توضیح می‌دهد: «کشورهای حوزه خلیج فارس، به خصوص امارات متحده عربی، در حقیقت کشورهایی تازه تاسیس‌اند. قدمت استقلال آن‌ها از یکدیگر شاید به کم‌تر از شصت سال برسد. این کشور‌ها صاحب فرهنگ خاصی نیستند. در نتیجه به هر وسیله‌ای تلاش در هویت‌سازی دارند، به‌ويژه در حوزه هنر».
وی ادامه می‌دهد: «این که علاقه به هنر خوشنویسی از چه زماني در این کشورها ایجاد شد؛ به طور دقیق قابل بیان نیست. اما به خاطر دارم که وقتی برای اولین بار قرار بود تا نمایشگاهی از آثار استاد افجه‌ای، جلیل رسولی و من در امارات متحده‌عربی برپا شود، در کشورهای حاشیه خلیج فارس تمایلی به خط نستعلیق نشان داده‌ نمی‌شد. چراکه آنان ذهنیت درستی از نستعلیق نداشتند و تنها چیزی که با این نام می‌شناختند، نستعلیق بد فرمی بود که در کشورهایی چون هند و پاکستان رایج بود. این موضوع به 12 سال قبل برمی‌گردد. حتی به خاطر دارم «محمد المور» یکی از بزرگ‌ترین مسولین هنری امارات متحده عربی که در آن سال‌ها سردبیر نشریه معتبر حروف‌العربیه بود، با برگزاری نمایشگاه نستعلیق مخالفت کرد. اما بعد از دیدن آثار نستعلیق ایرانی، چنان به این هنر علاقمند شد که از من درخواست کرد تا ویژه‌نامه‌ای را درباره بزرگان خوشنویسی برای حروف‌العربیه آماده کنم. 25 صفحه از این نشریه به خوشنویسان ایرانی داده شد، و عکس مرحوم میرخانی روی جلد این شماره از نشریه چاپ شد».
مرادی درباره هنرهای دیگری که مورد اقبال مردم امارات است، اظهار می‌کند: «در رشته‌های دیگر هنری نیز چنین استقبالی وجود دارد. به عنوان نمونه، هشت سال است که رشته تذهیب با کمک استادان ایرانی تدریس می‌شود. در کشورهای دیگری هم‌چون مراکش و هند آثار خود را به نمایش گذاشته‌ام. استقبال گسترده و انعکاس خبری این موضوع در رسانه‌های ملی این کشورها جالب توجه است. آن‌ها هنرمندان ایرانی را به طور جدی مورد احترام قرار می‌‌دهند. کشورهای عربی هم که در خوشنویسی چیزی از خود ندارند. حتی خطوطی چون نسخ و ثلث که امروز مورد استفاده آنان قرار می‌گیرد؛ متعلق به ایرانیان است. در واقع اقلام سته توسط ابن مقله ابداع شد، به هندسه درآمد و به‌سامان شد. پس می‌توان گفت خط، ریشه تاریخ و روح فرهنگ ایرانی‌ست. نکته‌ای که کشورهای عربی به آن آگاهی کامل دارند».
وی ادامه می‌دهد: «در حراجی‌های بزرگ کشورهای عربی، آثار ایرانی بالاترین میزان فروش را به خود اختصاص می‌دهند. ترکیه نیز هر سه سال یک‌بار مسابقه‌ای بین‌المللی برای خوشنویسی برگزار می‌کند که بیشترین جوایز آن را را ایرانیان به خود اختصاص می‌دهند. این موضوع حکایت از اندیشه‌ عمیق هنرمند ایرانی دارد».
این استاد خوشنویس می‌گوید: «حتی هندیان نیز به خوشنویسی عشق می‌ورزند. اما در کشور ما از این میزان احترام و توجه خبری نیست. هنرمند عصاره یک فرهنگ است. به باور من توجهی که از سوی کشورهای بیگانه به هنرمند ما صورت مي‌گيرد، باید توسط متولیان هنر در ايران ابراز ‌شود».
 مرادی معتقد است: « کشورهای عربی و کشورهای دیگر از جمله هند، پاکستان، اندونزی، کشورهای شمال آفریقا چون مراکش و بسیاری از کشورهای اروپایی به ارزش خوشنویسی ما پی برده‌اند و اکنون نستعلیق مشتری‌های بسیاری دارد.»

رسول مرادي در پایان سخنان خود يادآوري مي‌كند: «توجهی را که در دهه اخیر به هنر ایران (و به خصوص خوشنویسی فارسی) جلب شده، حیات دوباره هنر ایران در سطح جهانی می‌دانم».