هدی فلاح نویسنده و پژوهشگر سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد فیلم سینمایی «محمد(ص)» اثر مجید مجیدی گفت: معمولا مساله ای که در تولید فیلم های مذهبی وجود دارد این است که جامعه در مورد این نوع فیلم ها همواره احساس متولی بودن دارند و با توجه به اینکه ائمه معصومین در ذهن مردم ما دارای تصویر آرمانی هستند لذا هنگامی که مردم می خواهند تصویری از ائمه را در سینما و تلویزیون ببیند بلافاصله نسبت به آن گارد می گیرند چرا که تصور می کنند تصاویر فیلم با تصاویر آرمانی که آنان در ذهنشان دارند متفاوت است و همین امر است که کار را برای کارگردانانی که می خواهند کار مذهبی انجام دهند سخت تر می کند.


وی افزود: متاسفانه هم اکنون بسیاری از فیلم هایی که در مورد معصومین ساخته می شوند به هنگام اکران دچار مشکل می شوند مثل فیلم رستاخیز ساخته آقای درویش یا می توان به بخش هایی از سریال مختار نامه اشاره کرد که پخش نشد حتی می توان به فیلم محمد(ص) اثر آقای مجید مجیدی اشاره کرد که هنوز هم یکسری از اقشار جامعه به این فیلم انتقاد دارند و من نیز یکی از آنان هستم؛ چراکه حضرت محمدی که در این فیلم به تصویر کشیده شده نسبت به تصاویری که ما در منابع و روایت می شناسیم متفاوت است و شاید به همین دلیل هم، آقای مجیدی در اول فیلم قید کرده است« این فیلم بر اساس روایت و آنچه که در ذهن من وجود دارد ساخته شده است».

هدی فلاح تاکید کرد: ما نباید برای اینکه از حضرت محمد(ص) یک تصویر مهربان نشان دهیم ایشان را به حضرت مسیح(ع) نزدیک کنیم؛ در این فیلم، شاهد دکوپاژ مسیحی هستیم و حضرت محمد(ص) در این فیلم، زیر سایه حضرت مسیح قرار گرفته است. اگر چه این فیلم، فیلم بدی نیست ولی با توجه به هزینه های زیادی که برای این فیلم شده است توقع بیشتری از آن در سطح جامعه وجود دارد.

این پژوهشگر کشورمان تصریح کرد: فیلم محمد(ص) برای مخاطب خارجیِ مسیحی ، با توجه به اینکه در این فیلم محمد نزدیک به مسیح نشان داده شده فیلم خیلی خوبی است و پیام فیلم اینگونه تصور می شود که « محمد همان مسیح است» و این تصور برای مخاطبین مسیحی ، بسیار عالی است چرا که معمولا به آنان ،چهره ای خشن از اسلام و حضرت محمد(ص) ارائه شده که آمیخته به جنگ بوده است اما برای اگر بخواهیم از زاویه ی یک مخاطب مسلمان به فیلم نگاه کنیم، فیلم خوبی نیست چرا که محمد را شبیه مسیح می بیند؛ باید دید که هدف فیلمساز چه بوده و آقای مجیدی کدام گروه از مخاطبان را مد نظر قرار داده است؛مخاطب مسلمان یا مسیحی؟!

وی با اشاره به برخی از صحنه های فیلم اظهار داشت: با توجه به اینکه طراح صحنه و فیلمبردار این فیلم ، هر دو مسیحی هستند لذا تصویری که آنان از فرد مقدس دارند همان تصویری است که در دین مسیح وجود دارد. بنابراین، با وجود نور و رنگ بی نظیر و قاب های چشم نواز، دکوپاژ و میزانسنی که این دو با خودشان می آورند همان دکوپاژ و میزانسن مسیحی است. یعنی اگر بیشتر قاب های فیلم را دقت کنید؛قاب هایی را ملاحظه می کنید که نمونه هایش در نقاشی های کلیسایی که از حضرت مسیح کشیده شده، فراوان است؛ سکانسی است که حضرت آمنه(ع) حضرت محمد(ص) را در آغوش می گیرد دقیقا ما شاهد «تصویرکودک و مریم» هستیم که تابلوهای زیادی از آن در کلیسای مختلف موجود است. حتی نه از نظر زیبایی شناسی به طور خاص،بلکه از نظر مفهومی سکانسی داریم در کلیسا ، که کشیش به ابوطالب می گوید: «حضرت محمد همان فرستاده خداوند است» بلافاصله ما قابی را می بینیم که حضرت محمد ایستاده و در حال نگاه کردن به مجسمه کودک و مریم است که در واقع این صحنه نوعی ارجاع به خویشتن است؛ اما به جای اینکه این صحنه ارجاع به محمد(ص) باشد ارجاع به مسیح است! یا در صحنه بیماری حلیمه دایه پیامبر، ما شاهد شفا دادن ایشان توسط حضرت محمد(ص) هستیم در حالی که تا آنجایی که منابع به ما می گویند معجزه حضرت محمد (ص) «قرآن» بوده و شفا دادن مریض یا زنده کردن مرده ، جزو معجزات منتسب به حضرت مسیح بوده است. البته شاید آقای مجیدی از منابعی استفاده کرده باشند که ما تا به حال ندیده باشیم.


هدی فلاح با بیان اینکه فیلمسازان ما باید به سراغ قصه هایی از موضوعات مذهبی بروند که منابع متنوعی در تاریخ نسبت به آن مقطع موجود باشد و دیگر لازم نباشد خیلی از تصورات ذهنی خود استفاده کنند اضافه کرد: معتقدم ما نباید برای اینکه اعلام کنیم اسلام دین صلح و مهربانی است، جنگ را از آن حذف کنیم این خطایی است که آقای مجیدی مرتکب شده است. چون تا زمانی که فتنه وجود دارد جنگ و جهاد یک مساله مهم است.