یک تهیه‌کننده سینما معتقد است شبکه نمایش خانگی می‌تواند با دسته بندی مخاطب به سمت تولید و عرضه محصولات خاص برای مخاطبین خاص برود ،چرا که بازار نمایش فیلم‌های سینمایی برای مخاطب عام اشباع شده است.

به گزارش هنر نيوز ، منوچهر محمدی تهیه کننده سینما در ارتباط با تولید و توزیع آثار نازل و ارائه آنها در شبکه نمایش خانگی به مهر گفت: در کشور ما معمولا برای استفاده از تکنولوژیهای روز دنیا خیلی دیر تصمیم گیری می شود و درست زمانی آن اتفاق رخ می دهد که عمر تکنولوژی در دنیا رو به اتمام است.

وی افزود: از زمانی که صنعت ویدئو در کنار سینما و تلویزیون مطرح شد و نمایش خانگی پدید آمد، ما در ایران سالها به دلایل مختلف برای ورود این صنعت مقاومت کردیم که البته در همان زمان نیز آن ممنوعیت مبانی کارشناسانه ای نداشت. اما به ناچار زمانی تصمیم گرفتیم این حصار را برداریم و اجازه دهیم صنعت ویدئو به شکل رسمی وارد شود و تولید و توزیع این آثار به شکل عملیاتی تکمیل شود.

تهیه کننده "طلا و مس" در ادامه بیان کرد: این تصمیم کمی دیر هنگام بود و همچنین مدیرانی که این تصمیم گیری را انجام دادند، به دلیل مجموعه ای از رفتارهای محافظه کارانه که بر آنها حاکم بود و ترس از حرف و حدیثها، سالهای سال این صنعت را از طریق موسسه رسانه های تصویری در اختیار دولت قرار دادند و این موسسه به عنوان تنها مرکز تولید و تکثیر آثار حتی به بخش خصوصی نیز اجازه وارد شدن به این حیطه را نداد.

محمدی ادامه داد: صنعت ویدئو باید به راحتی در اختیار مخاطب قرار گیرد به همین دلیل نیاز به گستردگی و تعدد مکان‌های عرضه دارد. با وجود این محدودیت ها موسسه رسانه های تصویری به عنوان تنها موسسه خریدار و توزیع ، حاکمیت بر بازار را پیدا کردند و از طرفی به دلیل نگاه دولتی، شبکه قاچاق آثار رشد یافت.

وی ادامه داد: همین پدیده انحصاری، قیمت گذاری و محدودیت امکانات و نداشتن دسترسی آسان و راحت مخاطب، شرایطی را به وجود آورد که محصول ویدئو که باید به سرعت در شبکه نسبتا گسترده در کشور توزیع می شد، توزیع پلکانی پیدا کند و این موضوع خود فرصتی برای قاچاقچیان آثار به وجود آورد و ضررهای جدی را به صنعت سینما زد.

تهیه کننده "مارمولک" افزود: مدیران بعدی به این نتیجه رسیدند که اگر صنعت ویدئو امری اجتناب ناپذیر باشد، باید به بخش خصوصی امکان و اجازه فعالیت دهیم و دامنه فعالیت موسسه رسانه های تصویری را به عنوان یک نهاد دولتی کم کنیم. همچنین امکان انحصاری نمایش در ویدئو کلوپ‌ها را نیز بشکنیم و شبکه مویرگی در سراسر کشور به وجود آوریم. به طوری که یک محصول ویدئویی حداکثر 48 ساعت در کل کشور توزیع شود تا امکان دسترسی قاچاقچیان آثار کم شود.

وی تاکید کرد: اما از طرف دیگر اگر قرار بود بار این شبکه گسترده که تعدادی هم شاغل دارد محدود به آثار سینمایی داخل کشور شود موثر نبود. به طور نمونه آنها فقط باید به توزیع 100 اثر سینمایی بپردازند که سالیانه در داخل کشور تولید می‌شود. در این صورت شبکه جوابگو نیست. این موضوع از نظر اقتصادی باعث شکل گیری چند پدیده شد. از طرفی حجم فیلم‌های نازل خارجی و هندی را در این شبکه به صورت قارچ گونه افزایش داد. از طرف دیگر میل به تولید در این موسسات و حتی برخی تهیه کنندگان باعث شد، پاره ای محصولات داخلی ویدئویی اما با عنوان دهن پر کن فیلم سینمایی و با کیفیت نازل به این شبکه وارد شود. متاسفانه صاحبان این موسسات از دیگر ظرفیت های جدی این عرصه غفلت کردند و به سمت مخاطب عام رفتند.

وی ظرفیت های مختلف عرضه تولید آثار ویدئویی را اینگونه توضیح داد: در دنیا مرسوم است در حوزه ویدئو و نمایش خانگی که عرصه ارتباط نزدیک تولید کننده با مصرف کننده است، به سمت دسته بندی مخاطب برویم. به عنوان مثال ما دانش آموزان قابل توجهی در جامعه داریم که در زمینه‌های مختلف نیاز به آموزش غیر متمرکز دارند ، یا شبکه مهندسی و پزشکی ما احتیاج دارد که با دستاوردهای علمی و تخصصی روز دنیا آشنا شود.این نیازها را شبکه نمایش خانگی می‌تواند برآورده کند.

محمدی افزود: زنان خانه‌دار، دانشجویان، روحانیون، نظامیان و کلیه اقشار جامعه بر اساس حوزه سنی و شغلی خود می‌توانند مخاطبان بالقوه قابل اعتنایی برای صنعت نمایش خانگی باشند. یا به طور مثال برای جامعه پزشکان هر 15 روز یکبار 3 سی دی از جراحی‌های دنیا و دستاوردهای جدید دارویی ارائه کنیم . حتی آنها می توانند به صورت آبونمان مبالغ خود را برای دریافت این لوح های فشرده پرداخت کنند.

وی ادامه داد: محصولات آماده سینمایی محصول عام است. این شبکه می تواند با دسته بندی مخاطب به سمت تولید، توزیع و عرضه محصولات خاص برای مخاطب خاص برود. آثار موسیقایی نیز در این تعریف می گنجد. در این صورت است که ضرورتی برای اینکه موسسات به سمت تولید و عرضه اثار نازل بروند، وجود ندارد.

این تهیه کننده سینما خاطر نشان کرد: بازار نمایش خانگی که تنها برای مخاطب عام که محصول نمایشی ارائه می کند، اکنون بیش از حد اشباح شده است . در این شرایط بازار طبیعتا وضعیت وارونگی اقتصادی به وجود می آید، مخاطب محصول را پس می زند و ورشکستی آغاز می شود.

وی همچنین درباره ارائه فیلم های سینمایی قبل از اکران عمومی در شبکه های نمایش خانگی، گفت: مدیران این حوزه دولتی و خصوصی باید تعریفشان روشن باشد. اولویت فیلم های سینمایی در وهله اول باید در سینما باشد. باید شرایطی فراهم شود که انتخاب اول مخاطبین دیدن اثر در سالنهای سینمایی باشد. حوزه نمایش خانگی وظیفه دارد آثاری را برای توزیع ارائه کند تا کسانی که فرصت نکردند فیلمی را در سینما روی پرده ببینند و یا مایل هستند نسخه ای از آن را در خانه داشته باشند به سمت خرید این اثار بروند.

محمدی افزود: با این دیدگاه تولید بعضی محصولات که صرفا برای بازار ویدئو باشد و به عنوان فیلم سینمایی وارد شبکه می‌شود باعث می‌شود مردم حتی بعد از مدتی به جنس اصلی هم مشکوک شوند. امروز به دلیل مشکلات اکران فیلم ها فاصله اتمام نمایش در سینما و عرضه ویدئویی به اندازه‌ای کم شده که مخاطب صبر می کند تا به جای سینما فیلم را در خانه خود ببیند. مقرراتی همچون ارائه فیلم در بازار شبکه نمایش خانگی بعداز شش ماه تا یک سال دیگر، کمک می کند تا گزینه اول مخاطبین همان دیدن فیلم در سینما باشد.

وی تا کید کرد: در حال حاضر ما باز هم در عرصه تکنولوژی نمایش خانگی که همان حوزه نمایش اینترنتی است، کاهلی می‌کنیم و چون دیر تصمیم می گیریم باعث می شویم، این فرایند دست و پا شکسته وارد کشور شود .ما اگر 10 سال دیگر به این نتیجه برسیم که نمایش اینترنتی داشته ‌باشیم این شکل فعلی عمرش تمام شده است.

این تهیه کننده سینما در پایان توصیه کرد: دولت و بخش خصوصی سریعا با یک هماهنگی حوزه های جدید تکنولوژی این عرصه را شناسایی و بسترهای لازم را ایجاد و فراهم کنند. این بازار در شکل فعلی در آینده حکایت از ورشکستگی و نداشتن کارایی دارد.