به گزارش هنرنیوز؛ علی ندایی متولد ۱۳۳۶ آبادان و فوق لیسانس نقاشی از دانشگاه هنر تهران است. او طراحی و نقاشی را از سال ۱۳۶۲ و از زمان ورود به دانشکده هنر آغاز کرده است. ندایی بیش از ۲۰ سال سابقه تدریس در دانشگاه‌های ایران را دارد و از سال ۱۳۶۸ که اولین نمایشگاهش را در گالری قاصدک هنر در مشهد برگزار کرد تاکنون در نمایشگاه‌های معتدد داخلی و خارجی شرکت داشته است. آثار او اگرچه شامل پرتره و طبیعت است اما اهالی هنر این نقاش و طراح را بیشتر با کارهای اسطوره‌ای می‌شناسند. او علاقه‌اش از کودکی به اسطورها را دلیل اصلی انتخاب موضوعات اساطیری در ایده‌هایش می‌داند.
ندایی درباره نمایشگاه اخیرش که در گالری آتبین در حال برگزاری است می‌گوید: این نمایشگاه برداشت جامعی‌ست از بیست سال طراحی‌هایی که در نمایشگاه‌های گذشته تابلوهای اصلی آن به نمایش گذاشته شده است.
او با اشاره به اینکه چندین سال است نمایشگاه‌های من در مورد اسطورها‌ست، ادامه می‌دهد: در نمایشگاه‌های گذشته برای هر تابلویی طرح‌هایی می‌زدم و چون احساس کردم بعضی از این طرح‌ها کارهای جالبی است آنها را برای نمایش عموم آماده کردم.
این نقاش درباره ابعاد طراحی‌ها می‌افزاید: این کارها مانند دیگر آثارم در نمایشگاه‌های پیشین ابعاد بزرگی ندارند بلکه سایز و اندازه آنها کوچک و در ابعاد اتود است و سعی کردم با استفاده از ابزارها (مقواهای تیره، لاینر و قلم‌موهای طلایی و نقره‌ای) آن را تنظیم کنم تا وحدتی بین آنها برای نمایش در نمایشگاه ایجاد شود.
ندایی درباره انتخاب اسطوره‌ها در طراحی‌هایش گفت: در دوران کودکی‌ام در محله نظام‌آباد زندگی می‌کردم و به همراه برادر بزرگتر و دو بردار کوچکترم به سینما ستار‌ه‌ها و فیروزه که نزدیک منزل بود می‌رفتیم و فیلم‌های هرکول و اکشن می‌دیدم همیشه این افسانه‌ها و نبردها برایم جالب بود.
او با اشاره به اینکه موضوعات تاریخی و اسطوره‌ای برایم بیشتر از موضوعات مدرن جذابیت دارد، می‌گوید: صحنه‌های اسطوره‌ای که کار می‌کنم، صحنه‌های نبرد است چراکه حرکت دارند و براساس این حرکت، یک موج و حس خاصی در کارها بوجود می‌آید. با ارتباط بین کارها حرکت را مشاهده می‌کنیم، در حالی‌که دیگر سوژه‌ها اینطور نیستند.
۹۵۳۱۰۸۵۹۱
این طراح معتقد است؛ رنگ در نقاشی‌های او تاثیر زیادی ندارد و عنصر خط در کارهایش بیشتر و آثار براساس فرم هستند.
او ادامه می‌دهد: علاقه‌ای ندارم در کارم مانند کارهای رئالیستی و مدرن رنگ را استفاده کنم چراکه رنگ حرکت را کمتر می‌کند و سعی می‌کنم رنگ‌های محدودی را استفاده کنم تا انرژی عناصرم از بین نرود و تحت‌الشعاع قرار نگیرد.
ندایی با اشاره به مبانی هنرهای تجسمی توضیح می‌دهد: هنگامی‌که روی بستر سفید طراحی می‌کنیم در نهایت ارزش‌های رنگی روی بوم مشخص است در حالی‌که وقتی روی یک زمینه تیره کار می‌کنیم درخشش رنگ و عناصر است که مطرح می‌شود.
او ادامه می‌دهد: طراحی با مداد سیاه روی کاغذ سفید انرژی فعال ندارد و نمی‌توان آن زیبایی را بوجود آورد، به همین دلیل طراحی‌هایم را روی بسترهای تیره و با لاینرهای رنگی کار کردم. جذابیت، درخشش و انرژی طراحی با این روش دوبرابر می‌شود و تاثیر چند برابری را روی مخاطب می‌گذارد.
این نقاش درباره مفهوم نقاشی‌هایش توضیح می‌دهد: اوایل روی متون شاهنامه فردوسی کار می‌کردم، مثل رستم و سهراب. اما پس از مدتی تصمیم گرفتم در طراحی‌هایم از همان اسم‌ها و شخصیت‌ها استفاده کنم در حالی‌که داستان‌های جدیدی را که می‌خواهم بوجود بیاورم.
او در ادامه می‌گوید: داستان‌هایی که در دوران جدید اتفاق می‌افتد را در غالب اسطوره‌های شاهنامه کار می‌کنم. به طور مثال به جای اینکه به یک نفر تیر و کمان بدهم اسلحه می‌دهم یا در طراحی‌هایم سهراب هیچ وقت نمی‌میرد. داستان‌هایی را برای همان آدم‌ها ایجاد می‌کنم و درحقیقت به نوعی شاید بتوان گفت شاهنامه را تحریف می‌کنم.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه حرف‌های جدیدتری با این طراحی‌ها می‌گویم، می‌افزاید: در حقیقت حرف‌هایم را بجای اینکه یک سری عناصر جدید ذهنی بگویم در غالب همان اسطوره‌های شاهنامه با داستان‌های جدیدی که در ذهنم است به تصویر می‌کشم.
ندایی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به عناصر موجود در طراحی‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: عنصر اسب در طرح‌هایم بسیار زیاد دیده می‌شود چراکه اسب در هزاره‌های مختلف شاهد نبرد و پیروزی انسان‌ها بوده و من بسیار به اسب علاقه‌دارم و او را اسطوره‌ای می‌بینم، از دیگر عناصر موجود در طراحی‌هایم انسان و یک حیوان دیگر مانند شیر و یا فیل است که استفاده می‌شود.
او شیر را سمبل ایرانی بودن می‌داند و توضیح می‌دهد: سوار نماد ضحاک به عنوان یک انسان جاه‌طلب و طالب جنگ است که در مسیرش فیل نماد کشورهایی مانند هندوستان و ... و شیر نماد ایران هستند که در طول تاریخ مورد تجاوز قرار گرفتند.
این طراح خاطر نشان می‌کند: من ضحاک را ضحاک مار دوش نمی بینیم و برایم حالت سمبلیک دارد، در حقیقت دو ماری که بر دوش ضحاک است، دستان او هستند که آلوده به گناهند و این انسان است که همیشه جنگ را تعریف کرده و جنگ‌ها برای سرقت فرهنگ و زمین و ... و یک نفر یا چند نفر بر خیل عظیمی از مردم غالب می‌شوند.
ندایی می‌گوید: این مسئله بسیار برای من جذاب است اما معتقدم هنوز نتوانستم آنچنان که بایسته و شایسته است چیزی را نشان دهم. ولی از خلق این آثار لذت می‌برم.
او با بیان اینکه قصد دارم در آینده افرادی را طراحی کنم که در صحنه کارزار و بدون سلاح هستند، تصریح می‌کند: در حقیقت جنگ بدون سلاح را نشان می‌دهم که حالت رقص هم داشته باشند البته این در ذهنم است و امیدوارم برای نمایشگاه بعدی آماده شود، البته شاید اسم آن را جنگ بدون سلاح بگذارم.
ایلنا نوشت:ندایی در پایان درباره سیر آثار به نمایش در آمده در گالری آبتین نیز توضیح می‌دهد: بیشتر کارهایم صحنه‌های نبرد است ولی براساس یک اتفاق کارها را سیری طی می‌کنند و از صحنه‌های نبرد و جنگاوری به یک فرشته سمبلیک می‌رسند. این امر براساس یک اتفاق شکل گرفت و از جنگ شروع شد و به فرشته ختم می‌شود. من نیز همیشه به دنبال این اتفاقات هستم.
