اميرحسين شريفی تهیه کننده سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز اظهارداشت: به نظر من ساخت فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی از زندگی شخصیتهای علمی، فرهنگی و ملی کشورمان امری لازم واجب است و باید احتمام ویژه ای به این بخش شود. چون کشور ما به لحاظ تاریخی و فرهنگی بسیار غنی است و فیلمسازان ما می توانند بی شمار مجموعه های تلویزیونی و حتی سینمایی در مورد این شخصیهای فاخر، با ارزش و ماندگار بسازند . چون ساخت این آثار با توجه به شرایط مطالعه در کشور ما می تواند تاثیرات بسیار خوبی روی مخاطبان داشته باشد و حرفهای زیادی را به زبان تصویر به آنها منتقل کند.
وی افزود: متاسفانه آثاری که تا به حال در خصوص شخصیتهای فاخر کشورمان در عرصه سینما و تلویزیون ساخته شده، زیاد جالب توجه نبوده و بیشتر آثاری برای رفع تلکلیف بودند. هر چند نمی توان کتمان کرد که به تعداد انگشتان دست ما آثار تاریخی خوب در تلویزیون داشته ایم که بیشتر حاصل خلاقیت نویسندگان و کارگردانان خلاق آنها بوده است و نشان دهنده این نکته است که اگر ساخت این گونه آثار به افراد با تجربه سپرده شود می تواند باعث ماندگاری آنها شود.
شریفی ادامه داد: باید در

ساخت این گونه آثار و به خصوصص آثار تاریخی به حق پرداخته شود و تحلیل های لازم در این مورد انجام شود چون مخاطب قطعاً با ساخت و پخش این گونه آثار به تحلیل هایی خواهد پرداخت و امکان دارد اگر فیلمنامه نویس و کارگردان در مرحله مقدماتی دست به تحقیق، پژوهش و تحلیلی نزده باشند دچار مشکل می شوند و اثرشان تاثیرگذاری لازم را نخواهد داشت.
این تهیه کننده سینما و تلویزیون اضافه کرد: وقتی ساخت آثار تاریخی و فاخر به من پیشنهاد شده ترسیدم. چون ساخت این گونه آثار ریسک بالایی دارد و باید حتما تهیه کننده کار از وجود عوامل حرفه ای درساخت اثرش استفاده کند. از طرفی باید فیلمنامه نویسی برای این آثار انتخاب شود که با تحقیقات و بررسی های فراوان دست به نوشتن فیلمنامه بزند و شتابزدگی و تعجیل در ساخت این گونه آثار باعث نابودی کل پروژه می شود و اثر به راحتی از سوی مخاطب پس زده می شود. چون احساس می کند که به شعور و تفکر و اطلاعات اش احترام گذاشته نمی شود.
وی تصریح کرد: نمی توان کتمان کرد که در ساخت برخی از آثار تاریخی و فاخر موانعی وجود دارد که کار را برای عوامل اجرایی سخت می کند و سازندگان این گونه آثار باید در ساخت اثرشان تلاش کنند که این موانع را برطرف کنند. مثلا در مورد برخی از شخصیت های فاخرما نمی توانیم در سینما و تلویزیون فیلمی بسازیم چون مجبوریم نقاط منفی زندگی این گونه شخصیتها را نشان دهیم  و درست همین جا اتفاقی که نباید می افتد و امکان دارد فیلم هرگز پروانه نمایش در سینما و تلویزیون دریافت نکند. ازطرفی با حذف نقاط منفی زندگی این گونه شخصیتهای فاخر به دلیل برخی از مسائل، مخاطب دلزده می شود. چون با خود فکر می کند که آیا شخصیت فاخر در طول زندگی اش فقط آدم مثبتی بوده و هیچ نقطه منفی ندارد و این گونه است که احساس می کند فیلمساز به او دروغ می گوید و پس به تماشای اثر نمی نشیند.
شریفی یادآور شد: ساخت مجموعه های تلویزیونی فاخر و ملی به نظرم این روزها می تواند خیلی برای مخاطبان ما تاثیرگذار باشد. چون نسل جوان امروز ما این روزها بیشتر از گذشته ها نیاز به هویت یابی و شناخت فرهنگی از کشورمان دارد و باید کاری کرد که این مخاطب جوان امروز سینما و تلویزیون به خود باوری برسد و از سرنوشت و سرگذشت مفاخر ملی خود آگاه شود و به هویت ایرانی خودافتخار کند و این قدر ناآگاهانه در اینترنت یا ماهواره به دنبال الگوهای مناسب برای خود نگردد. چون دیگر گذشته نیست که انتظار داشته باشیم مخاطب فقط بنشیند و شبکه های داخلی را ببیند. امروز عصر ارتباطات است و باید دست به فرهنگسازی بزینم تا مخاطبان را در عرصه سینما و تلویزیون روز به روز ازدست ندهیم.
وی با اشاره به اینکه از سال ۸۲ از سینما فاصله گرفته است خاطرنشان کرد: بعد از ساخت فیلم سینمایی «اشک سرما»که من نزدیک به ۲۰۰ میلیون تومان ضرر کردم و تصمیم گرفتم که دیگر در سینما فعالیت نکنم چون واقعا برخی ها من را  آن زمان تنها گذاشتند و من ماندم با بدهی این فیلم. این نکته را گفتم تا به این اشاره کنم که ساخت فیلم فاخر بودجه بالایی می خواهد یک تهیه کننده خصوصی به تنهایی نمی تواند یک فیلم سینمایی فاخر را تهیه کند و نیاز است که ارگانها مربوطه حتما کمک کنند و یک تهیه کننده بخش خصوصی مثل من هرگز نمی تواند تمام دارایی خود را به پای یک فیلم تاریخی یا فاخر بریزد و بعد اگر احیانا فیلم اش فروش نداشت  ورشکسته شود تا آخر عمر نتواند در عرصه هنر به فعالیت هنری خود ادامه دهد.
شرفی در پایان گفت: فیلم سینمایی«اشک سرما» واقعا یک کار ارزشی بود که به درستی دیده نشد و تمام اتفاقاتی که برای این فیلم افتاد باعث شد تا من از آن تاریخ تمام فکرم را معطوف به ساخت تله فیلم و مجموعه های تلویزیونی کنم و امروز خوشحالم که از طریق تلویزیون می توانم با میلیون ها مخاطب در ارتباط باشم. به هرحال در پایان باید به این نکته مهم هم اشاره کنم که اگر مجموعه های تلویزیونی فاخر بیشتری برای مخاطبان و به خصوص نسل نوجوان و جوان امروز بسازیم قطعا اثرات مثبتی خواهد داشت و باعث خواهد شد که به مرور وضعیت تلویزیون کشورمان به لحاظ جذب مخاطب بهتر شود مخاطبان ما دیگر به سمت دیدن شبکه های ماهواره ای نروند. شبکه هایی که فقط فرهنگ خانواده های ما را نشانه رفته اند و هدفشان تخریب فرهنگ ایرانیان است.