به مناسبت روزجهانی محوطه ها و بناهای تاریخی
بیانیه ایکوموس جهانی قرائت شد
هدف از اختصاص دادن روز ۱۸ آوریل ۲۰۱۶ به میراث ورزش، تجلیل از نقش ورزش در بهبودی بخشیدن به زندگی بشر است. این کار از طریق شناخت و ارج نهادن به گونه های خاصی از بناها و محوطه ها، و ارتقاء آگاهی و حساس سازی عموم نسبت به ارزشهای آنها، و همچنین نقشی که در شکل دهی هویت فرهنگی اجتماع مربوطه، در سطوح محلی، ملی، و منطقه ای ایفا می کنند، صورت می گیرد.
تاريخ : دوشنبه ۳۰ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۰۶
به گزارش هنرنیوز؛ دیروز ۲۹ اردیبهشت روزجهانی محوطه ها و بناهای تاریخی بود به همین مناسبت ایکوموسی جهانی امسال را "میراث ورزش" نام گذاری کرده و بر این موضوع در بیانیه ۱۸ آوریل ۲۰۱۶ میلادی خود تأکید کرده است.
در متن این بیانیه که عصر دیروز در دورهمی ایکوموسی ها توسط "نگین ملکی" یکی از اعضای ایکوموس قرائت شد، آمده است:
در پنجم ماه اوت سال ۲۰۱۶ میلادی، یعنی در کمتر از چهار ماه، بازیهای المپیک در شهر ریو دو ژانیرو کشور برزیل برگزار خواهد شد. ایکوموس خواستار آن است که روز جهانی بناها و محوطه های تاریخی را در این سال به میراث ورزش اختصاص دهد. چرا که ورزش از سرآغاز بشریت تا کنون در حال گسترش بوده، و شواهدی از تنوع تأسیسات و تسهیلات مرتبط با مشق آن برجای مانده، که بسیاری از آنها حامل ارزشهایی برجسته در زمینه های رشد و پیشرفت معماری، هنر، و فنون هستند.
پیشینۀ ورزش به قدیمی ترین فرهنگهای باستانی بشریت باز می گردد، و می تواند رسوم و عادات اجتماعی، و اینکه چگونه برخی از مهارتها بدست بشر توسعه یافته است را برای ما آشکار سازد. نقاشی های غارنشینان ماقبل تاریخ در برخی از مناطق جهان، صحنه هایی از دو، کشتی، و شنا را نمایش می دهند. در مصر باستان، همانگونه که در بناهای تاریخی برجای مانده از این تمدن متجلی گشته، انواع مختلف بازی با توپ، و نیز ورزشهای گوناگونی چون کشتی، شنا، قایقرانی، و دومیدانی، از دیرباز رواج داشته است. نهادینه شدن ورزش برای نخستین بار و بطور رسمی در یونان باستان و از طریق بازیهای المپیک صورت گرفت، که اولین آنها در سال ۷۷۶ قبل از میلاد به وقوع پیوست، و برگزاری آن تا سال ۳۹۳ میلادی در المپیا ادامه یافت.
از قرون وسطی به بعد، کلیۀ جوامع روستایی انگلستان و ایرلند، در بازیهای خشونت آمیزی با توپ، با یکدیگر به رقابت می پرداخته اند، در حالیکه در فلورانس، بازی فوتبال فلورانسی در ابتدا تنها در میان اشرافزادگان مرسوم بوده است. ورزشهای رزمی نیز، همچون شمشیر بازی و نیزه بازی سواره، در سراسر اروپا طرفدارانی در میان اشرافزادگان داشته است.
در حالیکه منشأء ورزشهای تیمی همچنان موضوع بحث می باشد، برخی از ورزشها از طریق استعمارگری اروپا در جهان گسترش یافت. با افزایش اوقات فراغت ناشی از ظهور عصر صنعتی، ورزش از حالت نخبه گرایی درآمده، و در دسترس همگان قرار گرفت. از سال ۱۸۹۶ میلادی به بعد، بازیهای المپیک امروزی و جام جهانی فوتبال، که نخستین گونه ی آن در سال ۱۹۳۰ میلادی به وقوع پیوست، به دو رویداد مهم بین المللی تبدیل شدند. امروزه مسابقات تنیس و اتومبیلرانی نیز توجه بسیاری از عموم را بخود جلب کرده اند.
ورزش سبب شد تا تسهیلات زیرساختی خاص، همچون استادیوم ها، زمین های بازی، رینگهای مبارزه، ورزشگاهها و غیره ایجاد شوند، که نه تنها گواهی ای بر رشد و توسعۀ ورزش می باشند، بلکه نشانگر تکامل مفهوم معماری، بکارگیری تکنولوژی، و بیان زیبایی شناختی در طول زمان هستند. بسیاری از بناها و مجموعه های ورزشی، از استادیوم های یونانی و رومی، و یا زمینهای بازی با توپ در آمریکای مرکزی گرفته، تا تسهیلات مجهز به تکنولوژی پیشرفته که امروزه در سراسر جهان دیده می شود، تبدیل به بخشی از میراث فرهنگی ما شده اند و حامل ارزشهای بسیار مهمی در رابطه با تاریخ، معماری و فنون هستند. در مواردی دیگر، فعالیتهای ورزشی فضاهای شهری یا مناطق خاصی را مورد بهره برداری قرار داده اند. بسیاری از این اماکن ورزشی، یا محافظت شده هستند، و یا جزئی از محوطه ها و مناطق محافظت شده می باشند، و جای بسی تأسف است که برخی دیگر، به فهرست عناصر میراث شناخته شده راه نیافته اند، و در نتیجه، در معرض بی توجهی و زوال قرار دارند.
هدف از اختصاص دادن روز ۱۸ آوریل ۲۰۱۶ به میراث ورزش، تجلیل از نقش ورزش در بهبودی بخشیدن به زندگی بشر است. این کار از طریق شناخت و ارج نهادن به گونه های خاصی از بناها و محوطه ها، و ارتقاء آگاهی و حساس سازی عموم نسبت به ارزشهای آنها، و همچنین نقشی که در شکل دهی هویت فرهنگی اجتماع مربوطه، در سطوح محلی، ملی، و منطقه ای ایفا می کنند، صورت می گیرد.
از اینرو، از کمیته های ملی ایکوموس دعوت می شود تا در رابطه با میراث ورزش، فعالیتهایی را از قبیل برگزاری همایش، سخنرانی، و میز گرد، انتشار اطلاعیۀ مطبوعاتی، و بازدید از میراث ورزشی ترتیب دهند. هدف از این فعالیتها حساس سازی و ارتقاء آگاهی عموم نسبت به ارزشهای این میراث، و در مواردی، نسبت به فراهم سازی شرایط لازم برای حفاظت مناسب از آن می باشد. کمیته های ملی ترغیب می شوند تا از ذینعان و جوامع محلی دعوت بعمل آورند تا با حضوری فعال در این بزرگداشت شرکت نمایند.
