شخصیت های علمی، ملی، فرهنگی، تاریخی و فاخر همیشه مورد توجه بوده اند و ساخت مجموعه های تلویزیونی و سینمایی در خصوص زندگی آنها از دیر باز مورد توجه فیلم سازان کشور مان بوده است. در سطح جهانی هم فیلم سازان بسیاری هستند که در مورد زندگی مفاخر کشور خودشان و حتی دیگر کشورها دست به ساخت این گونه آثار زدند. اما در مورد چرایی ساخت این گونه آثار درمدیوم تلویزیون و سینما بارها سخن گفته شده و در لزوم ساخت آنها همیشه تاکید شده است. در کشور ما ساخت فیلم ها و سریال های فاخر در خصوص این شخصیت های فاخر از سابقه طولانی برخوردار است و اما اگر بخواهیم تعداد آثار قابل تعمل و مهم در این خصوص را نام ببریم شاید به تعداد انگشتان دست هم نرسد. هر چند خیلی ها در این عرصه با احتیاط دست به آزمون و خطا زدند.البته سینما به دلیل اینکه هنرو صنعت گرانی در کشور ماست کمتر فیلمی در مورد شخصیت های فاخر ساخته شده است.
اما مدیوم تلویزیون به دلیل اینکه تهیه کننده قدرت مند و به لحاظ مالی قوی مثل صدا وسیما دارد همیشه در مورد این گونه آثار گوی سبق را از سینما ربوده است. مجموعه های تلویزیونی مثل : «ابن سینا» (کیهان رهگذار)، «امام علی»(داوود میرباقری)،«روزگار قریب » (کیانوش عیاری)، «سربداران» (محمدعلی نجفی)، «کاراگاه علوی» (حسن هدایت)، «کیف انگلیسی» (ضیاءالدین دری)، «مدار صفر درجه» (حسن فتحی)، «مختارنامه» (داوود میرباقری)، « مردان آنجلس»(فرج الله سلحشور)، «ولایت عشق » (مهدی فخیمزاده)، «هزار دستان » (علی حاتمی)،«روشن ترازخاموشی»(حسن فتحی)،«شیخ بهایی»(شهرام اسدی)،«نردبام آسمان»(محمدحسین لطیفی)،«کمال الملک»(علی حاتمی)،«درچشم باد»(مسعود جعفری جوزانی) و«یوسف پیامبر» (فرج الله سلحشور) بخشی از تلاش صدا وسیما در مورد ساخت مجموعه های فاخر بوده است .در دهه های گذشته صدا و سیما به عنوان تنها متولی تولید سریالهای پر هزینه تاریخی در ایران عملکرد مختلفی در این حوزه داشته و گاه تولیداتش با اقبال عمومی بسیار خوبی مواجه شده و در زمان پخش هیچ کس به سمت دیدن پدیده ای مثل ماهواره نرفته است . سیما برخی مواقع هم در حوزه سریال های تاریخی برای پر کردن آنتن سریالی تزئینی ساخته و  رویکردی متفاوت داشته است. اما نکته ای که همیشه منتقدان به آن اشکال گرفته اند رویکرد صدا و سیما در دهه گذشته است. پخش بیش از ۱۰ سریال کره ای از شبکه های مختلف سیما باعث ایجاد سوالات بیشماری می شود. داستان از گذشته ها با پخش سریال «اوشین» و «ازسرزمین شمالی» آغاز شد و دردهه گذشته با سریال هایی مثل:«جواهری در قصر»،«امپراطور دریا»، «افسانه جومونگ»، «تاجر پوسان»، «امپراطور بادها»، «ایسان» ادامه پیدا کرد و امروز هم با مجموعه «افسانه دونگ یی» ادامه پیدا کرده که زندگی دختری به همین نام را به تصویر می کشد که به علت اشتغال پدر و برادرش در فعالیت های سیاسی، به بردگی محکوم می شود اما در ادامه مسیر زندگی اش در قصر، می تواند استعدادهای موسیقیایی خود را پرورش داده و مورد توجه ملکه و پادشاه قرار گیرد. داستان تکراری که در طول این سال ها مدام در سریال های کرده ای تکرار شده. این تکرار به شدت در بخش گریم، لوکیشن، انتخاب بازیگران و داستان به چشم می خورد و بارها دراین سریال شاهد ظلم حاکمان خیالی برعلیه مردم، زنان و کودکان بوده ایم. پخش بی رویه سریال های کره ای این نکته مهم را یادآوری می کند که این نوع خرید سریال و به روی آنتن فرستادن پشت سر هم سریال های کره ای با فرمولی تکراری و تجربه شده فقط دور ریختن پول بیت المال است. البته نمی توان منکر شد که درسریال های کرده ای صحنه های اکشن و جنگی نسبت به سریال های خودمان بهتر طراحی وساخته می شوند کاری که سریال مختار نامه در برخی از صخنه های خود قادر به انجام آن نبوده است. اما با این وجود مخاطب ایرانی به حدی سریال کره ای در طول این سال ها دیده که نسبت به تاریخ خودمان، شناخت بهتری از تاریخ خیالی کره پیدا کرده است . این درحالی است که مخاطب ایرانی به شدت تشنه دیدن و فهمیدن درباره فرهنگ و تاریخ با سابقه  خودمان است نه این که فقط از تاریخ کره برای او سریال پخش کنیم وتا حدی پیش برویم که او کره زده شود. 
نکته بسیار جالب در پخش سریال های کره ای این بود که صدا وسیما همیشه صحنه های اکشن وخشونت آمیز فیلم ها و سریال هایی ایرانی را در طول این سالها در زمان پخش حذف کرده واما در مورد سریال های کره ای این اتفاق نیافتاده و صحنه های قتل، خشونت، شکنجه، ضرب و شتم در این گونه آثار بدون کوچکترین حذفی پخش شدند. انگار مخاطب ایرانی نباید در آثار وطنی خشونتی ببیند و ما خشونتی نداریم اصلا مگر قتلی هم در کشور اتفاق می افتد؟!
گویا در ادامه صدا وسیما قرار است فیلم ها ومجموعه های تلویزوینی بی شماری در خصوص مفاخر کشورمان بسازد که برخی از آنها هم اکنون در مرحله تصویربرداری ، نگارش فیلمنامه و پیش تولید قرار دارد. سریال هایی با موضوع تاریخ انبیاء(حضرت موسی و حضرت ابراهیم(ع))، تاریخ اسلام (سلمان فارسی ، حضرت ابوطالب، حضرت خدیجه(س)، حضرت امام صادق(ع)، حضرت زینب(س)، حضرت نرجس خاتون (س)، حضرت معصومه(س)، عمار یاسر، میثم تمار و حبیب ابن مظاهر)، تاریخ ایران (ناصر خسرو، حافظ و سعدی ، خواجه نصیرالدین طوسی، پوریای ولی و ابونصر فارابی)، تاریخ معاصر( کلاه پهلوی، سرزمین کهن، حماسه میشان، صاعقه خاموش، آخرین دربار، آخرین شاه ، کاخ تنهایی، شیخ عباس قمی، زندگی امام خمینی(ره)، آیت الله حائری یزدی، آیت الله مطهری، شهید چمران، فصل بی‌پروایی ، باد و بادگیر، پنجه شکسته (لانه جاسوسی) و سال‌های خوب زندگی) اشاره کرد که هر کدام درآینده به عنوان اثری فاخری قرار است خوراک فکری، فرهنگی و اعتقادی مردم را برآورده کنند و به گونه ای ساخته شوند که بتوانند مخاطبان را از هر طیف و قشری راضی کنند . اما در راه ساخت این گونه آثار همیشه مشکلاتی هم وجود دارد که بخش اصلی آن به مسائل مالی برمی گردد نکته ای که بارها از سوی تهیه کنندگان، فیلمنامه نویسان وکارگردانان مختلف در حوزه سینما و تلویزیون مطرح شده است . در کنار مسائل مالی نباید از انتخاب عوامل حرفه ای برای ساخت این گونه آثار غافل شد. متاسفانه برخی از مدیران سیما به دلیل اینکه دوست دارند همیشه از کارگردانان به خصوص برای ساخت این گونه آثار استفاده کنند ، فرصت تجربه ساخت آثار فاخر به دیگر تهیه کنندگان وکارگردانان داده نمی شود و عملا ما شاهد این هستیم که در طول این سالها تعداد کارگردان هایی که بتوانند در عرصه ساخت آثار تاریخی و فاخر فعالیت کنند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد و همیشه آنها هستند که باید جو بقیه را هم بکشند.