مسلم حاتمي سازنده ويلون و كمانچه در گفتگوی اختصاصی با هنرنیوز از مشکلات عدیده صنف سازسازها بویژه سازندگان ویلون و کمانچه خبر داد و اظهار داشت: یکی از مشکلات عمده ما در این صنف این است که ما اجازه واردات متریال کار خود را نداریم چون ابزارو آلات ساخت ویلون بخصوص چوب و سیم درایران به قدر کافی وجود ندارد. هنگامی هم که ما این ساز را با چوب بومی ایرانی تولید می کنیم برای ارسال به خارج از کشور نیز باز دچار مشکل هستیم چرا که اداره پُست به درستی با ما همکاری نمی کند ؛ یعنی ما نمی توانیم این ساز را به راحتی برای فروش به خارج از کشور ارسال کنیم ، یعنی اداره پُست نه مسئولیت ارسال ساز را می پذیرد و نه تعهدی بابت رسیدن پُست به مقصد قبول می کند! ضمن اینکه هزینه ارسال هم بسیار گران است. گاهی اوقات شده که ساز ارسال شده ، چندین ماه طول می کشد تا به دست مشتری برسد و با وجودی که ما ، بسته بندی ساز را خودمان می پذیریم تا به ساز ضربه نخورد اما باز هم اداره پُست یا قبول نمی کند یا زمان بسیار طولانی به دست مشتری می رسد. به عنوان مثال سازی که برای کشور امارات که درهمسایگی ما قرار دارد پُست می شود ؛ سه ماه طول می کشد تا بدست مشتری برسد یا مثلا به ترکیه ، دو ماه طول می کشد.

این پیشکسوت سازنده ساز افزود: سازهای ویلون و گیتار در ایران از بیشترین فروش برخوردارند اما متاسفانه شاهد واردات بی رویه این سازها به کشور هستیم که عمدتا هم از کشور چین وارد می شوند ، درحالی که با این رویه ، هم ارز از کشور خارج می شود و هم سازهای بسیار بی کیفیت چینی وارد ایران می شوند و معمولا چون هنرجویان هم ، آشنایی کافی از کیفیت این نوع سازها ندارند ؛ بازار رقابت داخلی به نفع سازهای چینی دچار آسیب می شوند. ضمن اینکه گاهی اوقات خرید یک ساز چینی از سوی هنرجویان از آموزشگاهها و فروشگاهها، 70 درصد برای این فروشندگان ، سود آور است !

مسلم حاتمی با بیان اینکه شاید در ظاهر؛ قیمت پایین ساز چینی به نفع مشتری باشد اما در واقع چون اکثر مشتریها قادر به تشخیص کیفیت ساز ایرانی با چینی نیستند شاید این اینگونه تصور کنند که ساز ایرانی گران تراست این درحالی است که از نظرما ساز سازها ، اکثر سازهای وارداتی چینی از بس که بی کیفیت هستند به مفت هم نمی ارزند. از سوی دیگر ، سازهای وارداتی چینی موجب ریزیش هنرجویان موسقی شده چون بالغ بر80 درصد هنرجویان ، قادر به زدن ساز با این نوع سازهای وارداتی نیستند و جالب اینجاست که 50 درصد از هنرجویانی که سازهای چینی می خرند بعدا مجبورند به اندازه قیمت ساز هزینه کنند تا این سازها قابل نواختن شوند!

به گفته این سازنده ويلون و كمانچه ، متاسفانه مرجع تخصصی در کشور وجود ندارد که سازهای وارداتی را عیارسنجی کنند.

وی ادامه داد: راهکار ما این است که یک مرجع تخصصی و رسمی ، مسئولیت سازسازها را برعهده بگیرد ؛ این درحالی است که هم اکنون هیج مرجعی ، سازسازها را گردن نمی گیرد. حتی صنایع دستی هم ، مسئولیت ما را قبول نمی کند چون اگر قبول می کرد ما الان باید بیمه می شدیم. من با وجودی که از صنایع دستی مجوز دارم اما همین صنایع دستی ، من را بیمه نمی کند. از سوی دیگر، «خانه موسیقی» هم ، مسئولیت سازسازها را نمی پذیرد چرا که معتقد است ما باید از «صنایع دستی» مجوز داشته باشیم. «صندوق هنر» هم به ما می گوید شما علاوه بر اینکه باید از صنایع دستی مجوز داشته باشید باید از خانه موسیقی هم ، معرفی نامه بگیرید و از« وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی » هم ، باید کارت صلاحیت تدریس داشته باشید تا من شما را بپذیرم ؛ در واقع هیچ مرجعی ، ساز سازها را گردن نمی گیرد. در این میان ؛ سازنده های ویلون و گیتار را که هیچ کس گردن نمی گیرد چون صنایع دستی معتقد است این دو ساز ، سازهای سنتی نیستند درحالی که این دو ساز هم با دست ساخته می شوند.

مسلم حاتمی تاکید کرد: کسی پاسخ ما را بدهد اگر ویلون و گیتار را صنایع دستی ؛ ساز سنتی نمی داند پس همان بهتر که این سازمان ، نامش را از «صنایع دستی» به «صنایع سنتی دستی» تغییر دهد تا تکلیف ما هم مشخص شود.

این استاد سازنده ساز در پایان با اشاره به خانه موسیقی گفت: معتقدم باید صنف سازسازها را خانه موسیقی بیمه کند نه صندوق هنر؛ اما متاسفانه خانه موسیقی در حال حاضر، هیچ اعتباری ندارد . شما هم اکنون اگر نامه ای از سوی خانه موسیقی بابت هر موضوعی داشته باشید این نامه هیچ اعتباری برای هیچ جا ندارد و گویا خانه موسیقی که می توانست مرجعی رسمی و تخصصی در زمینه موسیقی و ساز باشد از هویت کاری خویش ، بسیار به دور مانده است.

گفتگو از : مجید معافی