سارا بهرامی در گفتگو با هنرنیوز:
تئاتر در سبد فرهنگی مردم نیست
سارا بهرامی گفت: اصولاً در سبد فرهنگی جامعه ما تئاتر وجود ندارد ابتدا باید دیدن تئاتر را برای مخاطبین عادی کنیم. در دهات‌های فرانسه هم بلیط تئاتر فروخته می‌شود.
تاريخ : چهارشنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۲۶
سارا بهرامی در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز در ارتباط با اینکه آیا تاکید ما بر شعار فرهنگ در سال‌های اخیر دلیلی بر این است که ما به سمت بی‌فرهنگی و دور شدن از فرهنگ خودمان حرکت می‌کنیم گفت: نمی‌توانیم نام بی‌فرهنگی و یا هر چیزی از این دست را برگزینیم. حال و روز فرهنگ و هنر ما و آنچه که امروز شاهد آن هستیم می‌تواند نشان دهنده تاریخ و گذشته‌ای باشد که ما امروز دست آورد آن را می‌بینیم. بنده همه مواردی که در تئاتر وجود دارد را درک می‌کنم مثلاً اینکه وضعیت مالی تئاتر اصلاً خوب نیست و فکر نمی‌کنم که بازیگر و گروهی در ایران وجود داشته باشد که به دلایل مادی به سراغ این حوزه بسیار مهم و تاثیر گذار آمده باشند.
بازیگر مجموعه «پروانه» گفت: منظورم اصلاً این نیست که افرادی از این دست نیاز مادی ندارند و یا برای تفن فقط به سراغ این حیطه بسیار سخت آمده‌اند این افراد هم نیاز مادی دارند و باید نیازشان از این حرفه تامین شود. اما درشرایط فعلی نمی‌توانند به این حوزه تکیه کنند.
وی در ادامه افزود: چیزی که وجود دارد این است که تئاتر در ذات خودش گرایش ایجاد می‌کند تا مخاطب او را دوست داشته باشد و بخواهد که آن را ببیند اما باید تلاش کنیم تا این فرهنگ به خوبی و البته درست جا بیافتد تا مردم ما هم تئاتر را دوست داشته باشند و بخواهند به دیدن تئاتر بیایند و هزینه‌ای را برای آن کنار بگذارند. فکر می‌کنم برای تحقق بخشیدن به این امر بسیار مهم که قطعاً در فرهنگ ما به شدت تاثیر گذار است باید عناد، دشمنی و هر نوع سوتفاهمی را کنار بگذاریم و فقط به این فکر کنیم که این تئاتر است که باید اتفاق خوب فرهنگی را در حیطه اختیاراتش هر اندازه که است به وجود بیاورد.
بازیگر نمایش «هم هوایی» در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان از اینکه جامعه‌ای تئاتر می‌بینند یا خیر نتیجه گرفت که آنجامعه به هنر و فرهنگ بی‌اهمیت هستند گفت: اینکه بیاییم و بر این اساس قضاوت کنیم که آیا اینکه مردم ما تئاتر می‌بینند یا نه و از پاسخ به این سوال نتیجه بگیریم که مردمی با فرهنگ دایم یا خیر به نظرم درست نیست و مسیر غلطی را با طرح این سوال پیش می‌گیریم. تئاتر اساساً در سبد فرهنگی مردم و در مجموع در جامعه ما وجود ندارد و تقریباً توسط عموم مردم فراموش شده است تئاتر برای آن‌ها دغدغه نیست ما باید شرایطی را به وجود بیاوریم که تئاتردغدغه مخاطب امروز ما شود.
وی در ادامه گفت: اطلاع درام در کشوری مانند فرانسه در ده هایش وقتی افراد به فروشگاه‌ها برای خرید می‌روند حتماً در بین خرید‌های آن‌ها بلیط تئاتر هم دیده می‌شود و با علاقه و آگاهی به سالن نمایش می‌روند و تئاترمورد نظرش را نگاه می‌کنند. آن‌ها در این نوع فرهنگ سازی‌ها موفق عمل کرده‌اند و ما هم نیاز به زمان داریم تا مردم عزیزمان را با تئاتر آشنا کنیم و به آن‌ها بگوییم که تئاتر فقط تفریح و سرگرمی نیست تئاتر جزو بخش‌های مهم زندگی است تئاتر می‌تواند زندگی را به گونه‌ای دیگر به مانشان دهد و نکات آموزشی تاثیر گزاری را به نمایش بگذارد.
بهرامی این گونه ادامه داد: اینکه دربین مخاطبان جا بیاندازیم تا به دیدن تئاتر بیایند و دیگر تئاتر نیازمالی به ارگان‌های دیگر نداشته باشد و با داشتن مخاطب به راهش ادامه دهد وظیفه یک گروه و یا یک نفر نیست بلکه هرکسی در هرجایگاهی که می‌تواند قدمی بردارد باید این کار را انجام دهد نمی‌توان فقط به یک مدیر و یا یک مسئول ایراد گرفت.
وی در ادامه با اشاره به اینکه در شرایط فعلی به دوستی و وحدت نیاز داریم گفت: در شرایط فعلی چیزی که بیش از همه به ما کمک می‌کند آشتی است. من فکر می‌کنم که مسئولان محترم در سینما، تلویزیون و تئاتر بهترین و مهم‌ترین کاری که می‌توانند انجام دهند این است که مردم را با این رسانه‌ها آشتی بدهند در این امر تلویزیون به عنوان یک رسانه ملی نقش بسیار پر رنگ و با اهمیتی دارد. بنده می‌دانم که در تلویزیون کارهای با ارزشی اتفاق افتاده است که مردم را پای برنامه‌هایش بنشاند و من مدعی هستم که در یکی از همین کار‌ها حضور داشتم.
بهرامی در ادامه گفت: مجموعه «پروانه» سریال با آبرو و خوبی بود و از این مجموعه به عنوان یک اتفاق درست یاد می‌شود من متاسف می‌شوم وقتی می‌بینم که درزمان پخش این سریال خیلی‌ها نمی‌دانستند که همچین مجموعه‌ای در حال پخش است. آشتی مردم با رسانه‌ها بسیار مهم است و مدیران ما در این شرایط می‌توانند تاثیر گذاری قابل توجهی در عرصه فرهنگ داشته باشند چرا که بیننده‌هایی دارند که پای برنامه‌‌هایشان بنشیند. تا مخاطب نباشد هر حرفی با هر نوع سیاستگذاری بی‌نتیجه می‌ماند.
