به گزارش هنرنیوز؛ روز گذشته (۲۵ بهمن ماه) یکی از مهمترین کنسرت‌های جشنواره موسیقی فجر در تالار وحدت برگزار شد. این کنسرت ازجمله اجراهای پرمخاطب جشنواره بود که از چندی پیش تمام بلیت‌های آن به فروش رسیده بود.
اجرا آلبوم «سیر» بعد از ۱۴ سال؛ فرصتی دست نیافتنی برای کریستف رضاعی و مسعود شعاری بود که در سی و یکمین جشنواره موسیقی به دست آمد. این آلبوم توسط نشر هرمس منتشر شده و آهنگسازی آن را کریستف رضاعی و مسعود شعاری برعهده دارند.
ایلنا نوشت:اما کنسرت روز گذشته با دونوازی مسعود شعاری (سه تار) و درشن آنند (طبلا) آغاز شد. پس از آن سینا شعاری نیز با گیتار روی صحنه آمد و در کنار مسعود شعاری و درشن آنند قرار گرفت. در این بخش از اجرا؛ شعاری در اجرا را مایه‌ی شور آغاز کرد
بعد از ادای چند جمله توسط او، نوبت به سینا شعاری رسید تا با گیتارش بنوازد. گیتار او فضا را از سه تار گرفته و در همان مسیر کار را گسترش داد. در ادامه «درشن آنند» با طبلایش بر ریتم کار افزود و سینا شعاری به توسعه فضای ایجاد شده پرداخت؛ در این بخش سه تار «مسعود شعاری» به مدد دو نوازنده آمد. لحن موسیقی ایرانی برخاسته از کار موسیقی شعاری در «اصفهان» با طبلا و گیتار همنشین شد و تجربه‌ی بکر هم‌جوشی اتفاق افتاده میان موسیقی ایرانی و غیرایرانی در این آلبوم که بعد از ۱۴ سال هنوز هم نشان از نو بودن دارد را نمایان کرد.
او با ادا کردن جملات ریز و ریزه‌کاری‌های ساز سه‌تار در همراهی با طبلا و پاسکاری با گیتار جملات را یکی یکی ادا می‌کرد. در این بین فضای ملودیک خیال‌انگیز و حسی را توسعه می‌داد. در بخش‌هایی از اجرا اصفهان، شور و دیگر مایه‌های موسیقی ایرانی در مقام روندگی و ایجادکننده فضای ملودیک با سه‌تار زیبای «شعاری» خودنمایی می‌کرد.
تکرارها و تاکیدهای گیتار با زخمه‌های خشن زوایای مختلف را برای ارائه ظرایف موسیقی که در این اجرا در حقیقت نام موسیقی تلفیقی را با خود همراه داشت هموار می‌کرد؛ درنهایت هر سه ساز با هم همراه شدند و با تکرار جملات به‌طور هم‌زمان برنامه را پایان دادند.
اولین قطعه‌ای که با همراهی ارکستر سمفونیک اجرا شد؛ ساخته‌ی کریستف رضاعی بود. این قطعه بخشی از سرود صلح برای هزاره سوم بود که رضاعی آن را در سال ۸۰ بر اساس رباعیات خیام نوشت. نی در این اثر نقش نفس انسان را دارد و با شاعرانگی صلح و دوستی را بیان می‌کند. قسمت ایرانی این قطعه توسط مسعود شعاری اهنگسازی شده است.
قطعه بعدی لالایی برای ویولنسل تنها و ارکستر بود. این اثر نیز از ساخته‌های کریستف رضاعی برای فیلم چهل سالگی بود.
قطعه بعدی حضور نام دارد که به آهنگسازی مسعود شعاری و تنظیم کریستف رضاعی است. این قطعه از معروفترین و پرمخاطب‌ترین آثار آلبوم سیر استن. این قطعه با تکنوازی سه تار شعاری در ماهور آغاز می‌شود. و بعد ارکستر زهی با آن وارد گفت و گو می‌شود.
نکته‌ی زیبا در این بخش ایجاد یک جمله با سه‌تار شعاری و تکرار و شاخ و برگ دادن به آن با ارکستر بود. این وظیفه را سازهای زهی در این اجرا به خوبی انجام دادند. مخاطبان که از شنیدن این بخش به وجد آمده بودند گروه را مورد تشویق قرار دادند.
در بخش بعدی با توجه به تغییر مایه کار باز هم باید سازهای ایرانی کوک می‌شدند. این بار آغاز کار با پیانو بود. این قطعه ادوار نام دارد. در این اثر نی و سه تار تم را می‌نواختند و ارکستر همراهی کننده است. این قطعه هم از ساخته‌های کریستف رضاعی است و حاصل همکاری شعاری و رضاعی در سال‌های ۸۰ است.
قطعه مسجد آبی به آهنگسازی کریستف رضاعی؛ قبل از آخرین قطعه کنسرت نواخته شد. این اثر بیانگر فضا، عظمت و هارمونی این مسجد در اصفهان بود. آخرین قطعه‌ای که در این کنسرت اجرا شد؛ شور عشق نام داشت. هرچند قطعه حضور هیچ تفاوتی با آلبوم نداشت اما این قطعه به طور کامل بازسازی شده بود. این قطعه پیش از اتمام با دست زدن مردم همراه بود که باعث شد ارکستر لحظه‌ای در اجرا توقف کند و بعد موسیقی را ادامه دهد.
اما نکته‌ای که درباره این کنسرت وجود داشت؛ عدم هماهنگی میان قطعات بروشور رپرتوار اجرایی گروه بود. کریستف رضاعی درباره این موضوع توضیح داد: متاسفانه نزدیک به ده روز پیش از اجرا؛ من اصلاحیه بروشور را برای جشنواره ارسال کردم اما این اصلاحات انجام نشد و بروشوری که در اختیار مردم قرار گرفت به هیچ وجه با اجرا همخوانی نداشت.
