این تکنولوژی  در ایران بخصوص در میان نوجوانان بشدت طرفدار پیدا کرده و تقریبا میهمان منازل بسیاری از خانواده ها هم شده است. این بازیها از دو زاویه قابل بررسی هستند .اول اینکه در ظاهر قضیه باعث آسانتر کردن یادگیری، تمرین مهارتها و ... خواهد شد. اما از آنجا که در ایران استفاده از اینگونه امکانات البته نه در همه خانواده ها، بصورت بی رویه و کنترل نشده می باشد جدای از محتوای این بازیها استفاده از این  تکنولوژی خیلی توصیه نمی شود.

استفاده بی رویه از این بازیها که بدلیل جذاب بودنشان برای کودکان و نوجوانان بسیار هم طولانی خواهد بود از لحاظ پزشکی بسیار مضر است. بدلیل اینکه نشستن طولانی روی صندلی و خیره شدن به صفحه مانیتور، علیرغم آسیب زدن به بینایی باعث آسیب به ستون فقرات هم خواهد شد.

اما طبق آمار فروش، جذاب ترین این بازیها برای این کودکان، بازیهای خشونت آمیز است. در واقع این بازیها به گونه ای طراحی شده است که کودک در حین بازی خود را در موقعیت قهرمان این بازیها می داند و پس از گذشتن از صحنه های مختلف جنگ و خونریزی و کشتار و...بالاخره پیروز میدان است تا در پایان این بازی با یک ذهن آغشته به خشونت وارد دنیای واقعی شود .فکر می کنید این نوجوان در دنیای واقعی در مواجه با موانع واقعی، مانند پدر ومادر، دوستان و... چگونه برخورد خواهد کرد؟

اتفاقا این بازی ها بگونه ای طراحی شده اند که مرزی بین واقعیت و افسانه نباشد. حالا تنبل شدن ذهن بدلیل اینکه كمتر قدرت دخل و تصرف در این بازیها را  پیدا می كند و افت تحصیلی نوجوان را هم به مضرات آن اضافه کنید.

آیا می دانید یکی از دلایل منزوی شدن و گوشه نشین شدن کودکان استفاده بی رویه از این بازی های رایانه ای است ؟

در برخی مراجع تخصصی اطلاع رسانی در این زمینه، عنوان شده که تأثیر گذاری بالای این گونه بازی روی مخاطب، این بازی‌ها را به یک ابزار با استعداد بسیار بالا برای آموزش، آگهی، ترویج مذاهب، سو استفاده سیاسی، شستشوی مغزی و... تبدیل کرده‌است. بسیاری از دولت‌ها بازی‌های رایانه‌ای را به دلیل احتمال تحریک کودکان و نوجوانان و ترویج خشونت محدود کرده‌اند. اما متاسفانه در کشور ما ظاهراً هیچ متولی خاصی درباره بازی های کامپیوتری وجود ندارد.