به گزارش (ايسنا)، روزنامه «لوموند» چاپ پاريس به فاصله يك‌روز تا پايان جشنواره شصت‌ويكم كن، در گفت‌وگوي اختصاصي با «شون پن»، به پاي صحبت‌هاي برنده اسكار سال ٢٠٠٤ نشست كه اولين تجربه كارگرداني‌اش را سال گذشته با فيلم «به‌سوي توحش» به‌دست آورد.
در ذيل گفت‌وگوي اين روزنامه فرانسوي‌زبان را با رييس آمريكايي هيئت داوران كن مي‌خوانيد:
لوموند: تا به اين‌جا از برگزاري جشنواره راضي هستيد؟
شون پن: بله
لوموند: چند فيلم ديگر را هنوز نديده‌ايد؟
شون پن: فقط سه فيلم
لوموند: برداشت كلي شما از مجموعه فيلم‌هاي بخش رقابتي چيست؟
شون پن: احساس من اين است كه كلكسيوني از فيلم‌هاي خوب را شاهد بوديم. فقط تأسف مي‌خورم كه فيلم‌هاي كمدي بيشتري در بخش رقابتي حضور نداشتند كه به عقيده من علت اصلي آن، نبود توزيع‌كنندگاني است كه نگران هستند مبادا حضور فيلم‌هاي‌شان در ويترين كن، براي آن‌ها خطرناك باشد كه به نظر من اين فكر غلطي است. از سوي ديگر اين فكر اشتباه نيز وجود دارد كه فيلم‌هاي كمدي نمي‌توانند آثار بزرگي شوند اين در حاليست كه هم‌اكنون ساخت فيلم‌هاي كمدي رشد غيرقابل باوري حداقل در آمريكا دارند.
لوموند: فيلم‌هاي كمدي كه اخيرا توجه‌تان را جلب كرده‌اند كدامند؟
شون پن: مطمئنا فيلم‌هاي «وودي آلن»؛ اما در كنار آن‌ها فيلم‌هاي زيادي هستند مانند «قبر بزرگ» (ساخته گرگ موتولا/٢٠٠٧) كه اين تفكرات را نقص مي‌كنند.
لوموند: در نشست خبري هيئت داوران نوعي سياست در نزد اعضا ديده شد. آيا در بحث و تبادل نظر بين اعضا نيز اين نوع سياست انعكاس دارد؟
شون پن: شايد از سياست اعضاي هيئت داوران در نگرش به فيلم‌ها تعجب كنيد. اما در مجموع بايد بگويم ما بر روي تجارب سينمايي تمركز مي‌كنيم؛ اصلي كه به شيوه‌هاي مختلف مي‌توان آن را تعبير كرد.
لوموند: اعطاي نخل طلاي سال ٢٠٠٤ از سوي «كوئنتين تارانتينو» به «مايكل مور» چه تأثيري بر شما گذاشت؟
شون پن: من از اين‌كه در آن سال بر صندلي رياست هيئت داوران نشسته بودم، بسيار خوشحالم. چون به نظر من اين فيلم
(فارنهايت ١١/٩) بسيار مهمي بود و در بلندمدت تأثير تاريخي به‌سزايي داشته است. اين فيلم همچنين با دلايل علاقه من به سينما مرتبط است. اگر من جاي تارانتينو بودم، ممكن بود در حق اين فيلم اجحاف شود.
لوموند: آيا فكر مي‌كنيد نخل طلا در خدمت هدف مايكل مور بود؟
شون پن: مور نيز مانند تمامي آن‌هايي كه با جنگ در عراق مخالفت كردند، از جمله من، ميدان را واگذار كرد.
لوموند: واكنش شما به پيشنهاد برگزاركنندگان جشنواره براي تصدي رياست هيأت داوران چه بود؟
شون پن: آن‌ها گفتند تنها مي‌خواهيم اين مسووليت را به يك آمريكايي محول كنيم. با اين‌حال من با ايده رقابت مشكل دارم و مي‌خواهم نظرم را در اين رابطه با جمله «ديويد لينچ» بگويم كه در سال ٢٠٠٢ وقتي رياست هيأت داوران را برعهده گرفت گفت: « ما فيلم‌ها را انتخاب نخواهيم كرد، انتخاب فيلم‌ها به عهده ما خواهد بود.»
لوموند: در نوع نگرش به فيلم‌ها چه چيز شما را هدايت مي‌كند؟
شون پن: بهترين راه براي صادق‌بودن اين است كه فيلم‌ها را از تأثيرات مد آزاد سازيم و آن‌چه فراموش‌نشدني مي‌ماند را به‌دست آوريم. ما بايد دقيقا در نقطه مقابل آكادمي اسكار باشيم كه جوايزشان هنر تمام‌عيار كاربرد بجا و بازاريابي مناسب است.
لوموند: آيا شما در طول جشنواره روزنامه‌ها را مي‌خوانيد؟
شون پن: از اعضاي هيأت داوران خواسته‌ام كه نقد روزنامه‌ها درباره فيلم‌ها را نخوانند. هرچند در هتل‌ها معمولا روزنامه‌ها در دسترس هستند و براي من نيز اتفاق افتاده است. به نظر من «ورايتي» روزنامه‌اي است كه اطلاعات نادرست مي‌دهد. آن‌ها از باب بازاريابي به فيلم‌ها نگاه مي‌كنند و با اشاعه انواع شايعات به آن‌ها ضرر مي‌زنند. خريد چنين روزنامه‌هايي درواقع سرمايه‌گذاري عليه هنر است.
