عباس بابویهی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در خصوص معضل فساد در سینما که این روزها بیشتر از آن یاد می شود گفت: معمولا کسانی که مساله فساد در سینما را مطرح می کنند بیشتر مایلند با طرح این سخنان، فسادهای دیگر را که در شاخه های دیگر سینما رسوخ کرده پنهان کنند در حالی که باید بپذیریم که فساد در سینما وجود دارد اما باید آن را بشناسیم و ریشه یابی کنیم تا سرچشمه های آنها خشکانیده شوند.

وی ادامه داد: فساد در سینما همیشه مساله ضد اخلاقی نیست حتی دفاع از نا حق کردن یا مسائل مربوط به رانت خواری و تصاحب کار از روشهای غیر اصولی، می تواند شاخه هایی از مفاسد محسوب شود لذا معتقدم آدمهایی که از فساد در سینما دم می زنند اول باید خودشان پرونده پاکی داشته باشند در حالی که با یک کنکاش می توان

متوجه شد تک تک آدمهایی که ادعا فساد در سینما می کنند خودشان هم در بوجود آمدن آن مقصر بودند و اگر کسی تصور کند با دمیدن وارونه سورنا، می تواند همه تقصیرها را فقط به گردن یک صنف بیندازد فرافکنی کرده است .

این تهیه کننده و کارگردان سینمای ایران با اشاره به برخی از آموزشگاههای سینمایی که این روزها مثل قارچ روئیدن افزود: حتی کسانی که برخی از کسانی که کلاسهای آموزش سینما راه اندازی کردند هم در ایجاد فساد در سینما مقصرند در حالی که برخی از آنها از فساد در سینما دم می زنند اما خودشان میلیاردها تومان از همین راه به جیب زده اند و هنگامی که وارد کلاسهایشان می شوید متوجه خواهید شد که تمام این روابط ، رایج است یعنی خودشان از آب گل آلودی که به راه انداختند دفاع می کنند.

بابویهی با بیان اینکه مدیرانی که از یک جریان ناحق دفاع می کنند و رانت خواری را باب می کنند هم در ایجاد فساد در سینما نقش دارند اظهار داشت: باید کمیسیون فرهنگی به عنوان بالاترین مرجع فرهنگی، با این مسائل قاطعانه برخورد کند و بخشی از وظایفش را به رسیدگی به این معضل اختصاص دهد اما متاسفانه هیچگاه تخصصی با این مسائل برخورد نکرده و حتی عملکرد ضعیف تر از دیگر کمیسیونهای مجلس داشته است.

وی سرقت ادبی را نمونه ای از فساد در سینما دانست و گفت: آیا از کسانی که آثارشان به سرقت رفته است به خوبی دفاع شده است؟ حتی وقتی قرار است مفاد قانونی حق مولف را تغییر دهند ۴ سال طول می کشد و بعد از ۴ سال، بندهایی از آن تغییر می یابد که ربطی به حق مولف ندارد.

این سینماگر در خاتمه افزود: بهر حال فساد در سینما، قابل شناسایی است و به هیچ عنوان کتمان پذیر نیست و می شود ابزارهای برخورد با آن را پیدا کرد اما بهترین و موثرترین برخورد با فساد، خشکانیدن گلوگاه ها است.

بابویهی خاطرنشان کرد: اکثر کسانی که در دام فساد در سینما گرفتار می شوند عموما افراد بیکار سینما یا علاقه مندان به سینما و یا تحصیل کرده های این حرفه هستند که برای ورود خود به سینما تن به فساد اخلاقی یا مالی می دهند. شما نگاهی به فارغ التحصیلان سینما در دو دهه بیندازید واقعا چند نفر از آنها توانستند از راه سالم و درست وارد این حرفه شوند؟ حتی یک صد هزارم آنها هم موفق به وارد نشدند.

این تهیه کننده سینما با اشاره به ۲۹ صنف سینمایی یاد آور شد: در حالی که ما صنوف مختلفی داریم آیا کسی می تواند به راحتی وارد این صنوف شود؟ چرا باید صنوف سینمایی به شکل مافیایی اداره شوند؟ و نه تنها اعضای جدیدی نتوانند وارد این صنوف شوند بلکه حتی اعضای قدیمی آن هم؛ هر چند سال یکبار کار کنند اما از سوی دیگر؛ تعداد قلیلی از طریق برخی از رانتها همواره در همه پروژه ها حضور داشته باشند. آیا این انصاف است ؟ و می شود اسمش را صنوف سینمایی گذاشت؟ مگر وظیفه صنف دفاع از حقوق اعضا نیست ؟ پس چرا یکی از بیکاری ناله می کند و دیگری از پرکاری خسته است؟

وی با بیان اینکه نباید به دنبال معلول بود بلکه باید علتهای فساد در سینما را کشف کرد ادامه داد: تمام امید ما به سازمان سینمایی کشور است تا بتواند با تغییر در محتوا و ساختار سینما این مسائل را سرو سامان ببخشد امری که با همت و همکاری همه سینماگران و رسانه ها قابل ریشه کنی است.