استاد یدالله کابلی از اساتید به نام هنر ایران، در رشته خوشنویسی است. او از هنرمندانی است که آثارش در اکسپو سال ۹۱ به نمایش در آمده است. به همین روی با وی به گفتگو نشسته ایم.

فضای اکسپو را چطور می بینید؟

به هر حال اکسپو یک جشنواره سراسری است. به همین سبب سعی شده با توجه به امکانات و فرصتی که برای برگزاری نمایشگاه پیش آمده و همین طور توجهی که نسبت به خرید آثار از سوی دولت شده که یک دهم درصد از بودجه عمرانی موسسات و وزارت خانه ها شامل می شود، برگزار شده است.

به هر حال مسئولین وزارت فرهنگ و ارشاد و میراث فرهنگی همه تلاش خودشان را در جهت آماده سازی و برگزاری این نمایشگاه کرده اند.
به جهت سیاست گذاری هایی که در جهت آبرومندی اکسپو قرار بود اتفاق بیفتد را انجام داده اند. به نظر من مسولان برای برپایی اکسپو همه ی کوشش خودشان را کرده اند و نشانه ی آن این نمایشگاه است.

چه نقدی را بر اکسپو وارد می دانید؟

در حال حاضر، ما شاهد گرایش هنرمندان، پیشکسوتان و استادان هنرهای تجسمی هستیم. هنرمندانی که به نوعی با آثار بسیار ارزشمندشان، نمودار درخشانی از هنر امروز ایران را معرفی کرده اند. بنابراین فکر می کنم جای آثار هنرمندان جوان‌تری که به دلیل کمبود فضا از مجموعه نمایشگاه کم شده است؛ خالی است و این جای گله و شکایت دارد.
فکر می کنم با توجه به این که ما فضاهای بهتری برای نمایش آثار در تهران داریم؛ تالار وحدت مکان مناسبی نیست. مجموعه های دیگری نیز می توانستند جایگاهی برای برگزاری نمایشگاه اکسپو باشند.
حتی واقعاً ممکن بود یک سیاستگذاری را اجرا کرد که آثار رده های بعدی هم در مکان هایی مثل موزه هنرهای معاصر، نگارخانه فردیس، فرهنگسرای نیاوران ... به نمایش در بیاید. به نظرم می رسد با توجه به این که آثار بسیار زیادی در فضای اکسپو به نمایش درآمده، اصل قضیه این است که آیا این آثاربا تمام توجه انتخاب شده اند؟ 

به نظر شما در این زمینه بی توجهی شده ؟ 

گمان می کنم که مرکز هنرهای تجسمی که متولی اصلی این امر است؛ با توجه به اساتید برگزیده و متخصصین و زبدگان هنر، همه ی سعی و کوشش خودشان را نسبت به ارائه آثار برتر در اکسپو کرده اند. من فکر می کنم، در آینده باید فرصت و فضای بیشتری برای ارائه آثار ایجاد شود. می توانیم از هنرمندان رده دوم و جوانترها استفاده کنیم. در واقع تمام هنرمندان جوان و چهره هایی که به نوعی با همت و تلاش و کوشش و علاقه مندی زیاد و خلاقیت، خودشان را برای حضور در جشنواره، آماده و آثارشان را ارائه کرده اند، بتوانند مجال شرکت پیدا کنند.

کیفیت آثار را چطور می بینید؟

با توجه به این که شورای ارزشیابی آثار هنری یا شورای انتخاب آثار متشکل از استادانی است که در رشته های مختلف، در شمار کسانی هستند که با نهایت توجه، دقت و درایت و به نوعی کارنامه ی هنر معاصر ایران را مدنظر داشته اند و انتخاب آثار نشان می دهد که با چه دقت و توجهی، آثار انتخاب شده؛ گمان می کنم که آنها همه ی قابلیت ها را در جهت نمایش آثار برتر و آثاری که نمودار خلاقیت فردی و به نوعی چشم اندازهای هنر امروز هستند را در نظر گرفته اند. و تلاش کرده اند تا این توان را به نمایش در بیاورند. به باور من این اتفاق افتاده است و موافق این هستم که باید برای سال های آینده فضایی مختص اکسپو در نظر گرفته شود.

درباره حضور هنرمندان جوان بیشتر توضیح دهید؟

ما به هر حال نمی توانیم این قضیه را انکار کنیم که هنرمندان جوان ما به قدری به قابلیت رسیدند که در جشنواره های بین المللی حضوریابند و امروز در شمار کسانی هستند که می توانند در فضاهای خارج از کشور و در جشنواره ها و همایش های بین المللی شرکت کنند و با موفقیت رو به رو شوند. بنابراین اینها کسانی هستند که می توانند در جهت استمرار این نمایشگاه حضور داشته باشند. به باور من آن ها نه تنها ارزش مضاعفی به جشنواره می دهند؛ بلکه برای جوانترها نقطه امید هستند. چرا که می بینند هنرمندان و اساتید جوان در کنار هم در یک رویداد حضور دارند.
فضایی که آنها هم می توانند درآینده به آن فکر کنند و به امید رخ دادنش کار کنند و این استمرار و پویایی را که می تواند دوران درخشان هنر را در یک سرزمین ایجاد کند، شاهد باشیم.این امرسبب می شود آنها هم به این فرصت بیاندیشند.

اطلاع رسانی چطور بود؟

من فکر می کنم در حد و حدود ابعاد این نمیشگاه که یک فضای خیلی خیلی گسترده و با شکوه است؛ تبلیغات گسترده و در سطح رسانه ای انجام نشده است. شاید هم من بی اطلاعم؛ ولی فکر می کنم، با توجه به این که شهر ما از لحاظ امکانات تبلیغاتی غنی است
در این شهر به قدری امکانات نمایشی وجود دارد، که نقصان چندان قابل توجیه نیست. به خصوص تبلیغات محیطی و تبلیغات رسانه ای اعم از صدا و سیما و مطبوعات، می توانسته هم برای بازدید کنندگان و علاقه مندان و مشتاقان هنر به نحو گسترده ای ایجاد رغبت کند.
باید اطلاع رسانی بهتری انجام می شده است برای کسانی که قصد داشتند در این جشنوارده شرکت کنند، تبلیغات و معرفی کردن خیلی تأثیر دارد که ما کمتر شاهد این قضیه بوده ایم. چون به هر حال در هر جای دنیا که نگاه می کنیم یک جشنواره که قرار است بر پا شود؛ مسولان از ماه ها قبل تدارک می بینند؛ تبلیغات می کنند؛ به نوعی که همه کسانی که علاقه مند و مشتاق هستند اعم از کسانی که می خواهند خرید کنند، خبر می کنند. همین که این جشنواره بتواند یک صدای بلند در ایران و خارج از کشور ایجاد کند که یک نقطه عطف است. وقتی ما با دقت بیشتری نگاه می کنیم در می یابیم روز افتتاحیه ی جشنواره ها و همایش ها در خارج از کشور به قدری با شکوه و عظیم است که در دنیا منعکس می شود. همه ی این ها در گرو اطلاع رسانی و خبررسانی است.