اردیبهشت امسال اصغر خمسه یک عکاس خبری از ایران با مجموعه عکس «آتش نفرت» با موضوع جشنواره پسند و ضدایرانی قربانیان اسیدپاشی، برنده جایزه جهانی عکاسی «سونی» شد.

به گزارش هنرنیوز، روزنامه جوان نوشت: جشنواره‌های عکاسی خارجی همواره با استقبال از سیاه نمایی در ایران به اینگونه عکس‌ها روی خوش نشان و به این آثار جایزه داده‌اند. پرتره‌های خمسه برنده بخش عکاسی حرفه‌ای معاصر شد که مهم‌ترین بخش این رویداد است. داوران برای انتخاب به مجموعه عکس‌های ارسالی عکاس توجه و براساس آن برنده را انتخاب کرده‌اند. این رویداد در ۱۴ بخش، برندگان خود را که از کشورهای مختلف بودند، اعلام کرد.


از این رویداد ماه‌ها می‌گذرد اما آنچه سبب شد این ماجرای تلخ مجدد مطرح شود مطلبی است که یکی از مسافران هیئت اعزامی ایران به ژاپن در صفحه اینستاگرام خود به آن اشاره کرده است.
حامد یامین‌پور که اخیراً همراه با هیئت ایرانی به منظور شرکت در مراسم سالگرد بمباران اتمی هیروشیما و جشنواره فیلم صلح و دوستی ایرانیان به ژاپن سفر کرده در متن اینستاگرامی خود نوشته است: «متأسفم که این عکس‌ها را منتشر می‌کنم. این عکس‌ها برنده جایزه جهانی «سونی» شده‌اند. آقای اصغر خمسه به خاطر ارائه این تعریف از ایران ۲۵‌هزار دلار جایزه گرفته است. جهانیان از طریق تصاویر اسیدپاشی با ایران آشنا می‌شوند. بنده ایشان را نمی‌شناسم ولی به نظر من ایشان ارزان فروشی کرده‌اند.»

این فعال فرهنگی در ادامه این متن آورده است: این خبر مربوط به چند هفته قبل است. ولی در سفر اخیرم به ژاپن با برخی نخبه‌های ایرانی آشنا شدم که از این اتفاق بسیار ناراحت بودند. آنها می‌گفتند هرقدر ما تلاش می‌کنیم چهره‌ای فرهنگی و انسانی از ایران ایجاد کنیم، عده‌ای نظیر این عکاس رشته‌های ما را پنبه می‌کنند. همچنین متأسفم که عرض کنم از میان دهها فیلم ایرانی فیلم توقیف شده «خانه دختر» برای نمایش در فستیوال توکیو انتخاب شده است!
امیدوارم از این طریق بتوانیم جلوی تکرار چنین اتفاقات تأسف‌باری را بگیریم. آدم‌هایی داریم که هیچ اعتقادی به جمهوری اسلامی ندارند ولی دست‌کم دغدغه آبروی وطن‌شان را دارند. وطن، شرف ماست.

نوبت ارزان فروشی به «خانه دختر» رسید
روزنامه «جوان» در چند شماره قبل طی مطلبی به نگاه توهین‌آمیز و مفسده‌آمیز فیلم «خانه دختر» و سخنان تازه تهیه‌کننده این فیلم برای دریافت مجوز اکران این فیلم اشاره کرده بود.
آنجا به این موضوع اشاره کردیم که نفس ساخته شدن چنین فیلمی حتی اگر راه به اکران عمومی نبرد؛ تبعات ضدفرهنگی و ضدملی خود را برجای خواهد گذاشت و چه بسا سازندگان و تهیه‌کنندگان این آثار اصولاً به سفارش و انگیزه‌های دیگری غیر از نمایش عمومی در ایران چنین فیلم‌هایی را می‌سازند.
این ادعا وقتی بیشتر رنگ واقعیت به خود می‌گیرد که چندی پیش یکی از اعضای شورای پروانه نمایش صراحتاً از این سخن گفته بود که کارگردان فیلم غیرقابل نمایش «ارادتمند؛ بهاره، نازنین، تینا» اصولاً نباید تردیدی در دریافت نکردن مجوز نمایش فیلمش به خود راه داده‌باشد، با این‌حال او این فیلم را بدون نگرانی ساخته است.

نکته اینجاست که چنین آثاری اصولاً به منظور ارائه به جشنواره‌های خارجی ساخته می‌شوند و از این نظر نیز هیچ دغدغه‌ای برای بازگشت سرمایه ندارند. فیلم‌هایی که پیش از این از آنها با عنوان فیلم‌های سفارتی یاد شده بود.
گرایش‌های موذیانه و ضدفرهنگی از این دست نیازمند تدابیر وزارت ارشاد برای جلوگیری از اشاعه چنین تصاویر ضدملی به خارج از کشور است.