محمدرضا عباسیان مستند ساز در خصوص اینکه چرا پس از گذشت ۲۵ سال سینمای مستند و داستانی ایران آثار چندانی در خصوص فاجعه سقوط هواپیمای ایرانی به دست ناو آمریکایی وینسنس نساخته است گفت:نکته مهم این است که تاریخ انقلاب اسلامی و تاریخ معاصر ما اینقدر فرازهای متعددی دارد که اگر سال‌ها در مورد خیلی از آنها کار کنیم بازهم تعداد بیشماری از آنها باقی می‌مانند و پس از انقلاب و چه پیش از انقلاب آنقدر اتفاقات مهم و نکات کلیدی داریم که در مورد آنها کار نشده است.
وی افزود: حتی در موضوعات بین‌المللی و جهان اسلام که ما داعیه دار آن هستیم آنقدر موضوعات مختلفی نظیر قتل شیعیان پاکستان که سال‌هاست دارد در این کشور اتفاق می‌افتد رخ داده، که ما در مورد هیچکدام از آنها کاری نکرده‌ایم.
سازنده مستند «قانا» ادامه داد: اما مهمتر از اینکه ما بخواهیم در مورد حوادث مختلف از جامعه فاجعه «ایرباس» فیلم بسازیم دیده شدن این آثار است و باید کاری کنیم تا این فیلم‌ها دیده شوند. ممکن است در خصوص بعضی حوادث فیلم‌هایی ساخته باشیم اما در آرشیو‌ها در حال خاک خوردن هستند.
عباسیان تاکید کرد: متاسفانه توان عرضه بین‌المللی آثار را نداریم که اگر فیلمی را در مورد یک اتفاق مهم می‌سازیم بتوانیم حرفمان را به دنیا بزنیم و مهمترین کار این است که بتوانیم شرایطی را برای عرضه بین‌المللی محصولات خود پیدا کنیم و گرنه ده‌ها اتفاق مهم نظیر فاجعه «ایرباس» رخ داده و اگر ما هم ده‌ها فیلم در این خصوص بسازیم اگر نتوانیم حرفمان را به گوش دنیا برسانیم،فایده‌ای ندارد.
مدیرعامل سابق موسسه رسانه‌های تصویری خاطرنشان کرد: بنابراین اولا باید براساس اولویت‌های موجود در ارتباط با وقایع و حوادث مختلف تولید اثر کنیم و مهمتر از ان تولیداتی باشند که مردم دنیا این قصه را ببینند. به هر حال همه مردم ایران در جریان فاجعه ایرباس هستند و آنرا محکوم می‌کنند و موضوع مغفولی در ذهن مردم ایران نیست،بنابراین در مورد وقایعی نظیر «ایرباس»،طبس،دخالت آمریکا در جنگ تحمیلی،
درگیری مستقیم نیروهای ارتش و سپاه در خلیج فارس با آمریکا و ده‌ها مورد دیگر باید فیلم‌های ساخته شود که این چشم انداز را داشته باشند که در عرصه بین‌المللی مورد توجه قرار گیرند.
وی تصریح کرد: دلیل اینکه ما در موسسه رسانه‌های تصویری پروژه «ایرباس» را با وینترز،کیلمر،اسکات فرانک و آقایان حیدری و طالب‌زاده با آن نگاه پیش بردیم این بود که بتوانیم عرضه جهانی را برای این محصول داشته باشیم و از توان سینمای هالیوود برای عرضه بین‌المللی استفاده کنیم و اگر قرار است یک چنین اتفاق مشابهی رخ دهد باید همین نگاه حاکم باشد.
این مستندساز ادامه داد: در مورد سینمای مستند هم اوضاع به همین شکل است و مستند‌های زیادی در کشورمان ساخته شده و یا در حال ساخت است اما این مستند‌ها حتی در داخل کشور هم دیده نمی‌شوند چه برسد به اینکه بخواهیم در عرصه بین‌المللی کارها را عرضه کنیم و مستند «قانا» شاید در تمام سال‌های اخیر یک مورد استثنائی بوده است که با وجود اینکه کاملا ضداسرائیلی است در جشنواره‌های
مختلف شرکت کرد و توانست جوایز مختلفی را بگیرد.
محمدرضا عباسیان در خاتمه تاکید کرد: متاسفانه در کشور ما نهادهای حمایتی خوبی برای تولید مستند وجود ندارد و مراکز اصلی تولید مستند این موضوع را کنار گذاشته‌اند و مستند‌سازان مجبور هستند با شرایط نابسامان امروزی کنار بیایند.
