با نگاهی به فهرست شبکه‌های تلویزیونی در سیستم دیجیتال می‌توان تحمیل بی‌تفاوتی صدا وسیما بر این دسته از هنر و هنرمندان اصیل ایرانی را به وضوح دید. اما این در حالیست که هنرمندان این رشته‌ها که رسانه‌ای به جز شبکه نمایش خانگی و مطبوعات ندارند بارها اعتراض خود را به گوش مسئولان رسانده‌اند. شاید نپرداختن به موسیقی در این رسانه مردمی از تمایل آن ها به نمایش آلات موسیقی سرچشمه می‌گیرد و این امر باعث شده که مسئولان موسیقی را در صدا وسیما هنر موسیقی را جدی نگیرند. 
در حال حاضر و در قرن بیست یکم به نمایش گذاشتن سازی مانند تار که ریشه در فرهنگ و تاریخ کشور دارد برای دوربین‌های تلویزیونی بیگانه است. در جایی که مهران مدیری در «طنز شوخی کردم» بارها اجرای موسیقی زنده وسازهای که برای مردم بیگانه است را به نمایش گذاشت و با نشان دادن آلات موسیقی و به نوعی سعی در تابو شکنی در سیستم رسانه‌ای وجذب مخاطب بیشتر داشت؛ در نگاهی دیگر گروه «پالپ» نیز توانست با ساختن کلیپی طنز و نوازندگی بدون ساز اعتراض خود را از نپرداختن صدا وسیما به این هنر نشان دهد. در هنرهای تجسمی نیز که چندین شاخه را شامل می‌شود و هر ساله هنرمندان در بینال‌های جهانی هنر اصیل ایرانی مانند نقاشی، نگارگری، مجسمه سازی، خوشنویسی و... را بر سر زبان‌ها می‌اندازند هنوز در صدا و سیما جایگاهی ندارند. شاید یکی از عمده دلایل بی‌توجه‌ای رسانه ملی و کمبود این دسته از شبکه‌ها در تلویزیون، ناشی از جذابیت و فراگیر بودن سینما و سریال‌های خانوادگی در میان مردم است که مسئولان

ترجیح می‌دهند بیشتر به این برنامه ها و برنامه های ورزشی بپردازند. با این حال و توجه شبکه سوم سیما به ورزش اما شبکه‌ای به نام ورزش افتتاح می‌شود. با این حال هنر یک امر حیاتی در جامعه است و نپرداختن آن تنها می‌تواند هنرهای اصیل ایرانی را روبه زوال ببرد. این در شرایطی است که نگاه جدی به این امر باید از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان پیش قراول عرصه فرهنگ و هنر، مطرح شود و به صدا و سیما برسد. داشتن شبکه‌ای با عنوان شبکه هنر از الزامات جامعه امروز هنری است، تا مردم بیش از پیش با ارزش‌های معنوی و مادی هنر و آثار هنری آشنا شوند. 
فرح اصولی، هنرمند پیشکسوت نقاشی در خصوص عدم توجه صدا وسیما به هنر های تجسمی و موسیقی به هنر نیوز گفت: متاسفانه رسانه ملی از زیبا شناسی و ارزش های تجسمی شناختی ندارد و این باعث نا امیدی اهالی هنر می شود ما در رشته های تجسمی غنی هستیم و در دنیا حرف های بسیاری برای گفتن داریم. در هنر های مانند معماری، قالیبافی، صنایع دستی، سرامیک و نقش برجسته‌ها و حتی در فولکلور و فرهنگ عامه‌مان زیبایی شناسی قدرتمندی حاکم بوده و هنوز هم هست. وقتی یک کشور چنین پیشینه‌ای دارد، توقع بیشتری هم بوجود می‌آید که نه فقط در بحث هنرهای تجسمی‌ بلکه در اتفاقاتی که در سطح شهر رخ می دهد و تولیداتی که روبنای تجسمی‌ دارند این ارزش‌ها رعایت شود. وی در ادامه تصریح کرد: نه تنها مخاطبان عام جامعه سر رشته ای از هنر ندارند که افرادی که در سطوح بالاتری چه از نظر علمی‌ و چه اقتصادی قرار دارند هم نسبت به هنر شناختی ندارند چرا که هیچ گاه در رسانه‌های جمعی به این موضوع بهایی داده نشده است. به همین دلیل شاهدیم که فرد ثروتمندی هم که قصد دارد اثری هنری را خریداری کند گاهی مبلغی گزاف برای اثری که ارزش آنچنانی هم ندارد می‌پردازد. در پایان گزارش باید گفت که اگر در یک ساعت استاد حسین علیزاده و یا فرهنگ شریف در تلویزیون اجرای زنده داشته باشند در آن یک ساعت ترافیک، جرم، شلوغی در شهر به کمترین حد خود می‌رسد. با این حال رسانه ملی هیچگاه نگاه جدی به این امر نداشته وامیدواریم که در آینده ضرورت نمایش هنر در رسانه ملی از سوی مسئولان صدا وسیما جدی تر گرفته شود. 

وحید استرون