نگاهی به یکی از فیلم های گروه «هنر و تجربه»؛
«پریدن از ارتفاع کم» اثر ضعیف و پر اطواری است
شب گذشته این فیلم به همراه عواملش در ایوان شمس اکران خصوصی را برگزار کرد تا این کارگردان نمایش اولین فیلم بلندش را در گروه «هنر و تجربه» تجربه کند. فیلم «پریدن از ارتفاع کم» اثر ضعیف و پر اطواری است که برای جوانان علاقه‌مند به سینما ارزش دیدن را دارد.
تاريخ : چهارشنبه ۲۰ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۵۸
حامد رجبی کارگردان فیلم سینمایی «پریدن از ارتفاع کم» از زمانی که فیلمش ساخته شد تلاش کرد تا در ایران و حتی جشنواه فیلم فجر اثرش را اکران کند که این اتفاق برایش نیافتاد و مسئولان برگزار کننده جشنواره فجر دلیل اینکه فیلم به جشنواره راه پیدا نکرد را عدم سطح کیفی مناسب فیلم اعلام کردند. این در شرایطی است که کارگردان طبق گفته‌هایش ملاک ارزشی و کیفیت فیلم را بر این اساس گذاشته است که فیلم در جشنواره بین المللی برلین حضور خوبی داشته است.
ابتدا باید این نکته را فراموش نکرد که هر جشنواره‌ای بر اساس سیاست‌هایی که دارد آثار مورد نظر را انتخاب می‌کند در حال حاضر بر هیچ کس پوشیده نیست که جشنواره‌های خارجی جدا از کیفیت فیلم‌ها و نوع فرم و محتوایشان با نگاه سیاسی، جناحی که دارند فیلم را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. در نتیجه نمی‌توان حضور در یک جشنواره را ملاکی برای داشتن کیفیت فیلم دانست حتی اگر آن جشنواه فجر باشد.
شب گذشته این فیلم به همراه عواملش در ایوان شمس اکران خصوصی را برگزار کرد تا این کارگردان نمایش اولین فیلم بلندش را در گروه «هنر و تجربه» تجربه کند.
«پریدن از ارتفاع کم» داستان زنی به نام نهال است که چهار ماهه حامله است و ناگهان می‌فهمد که جنین در شکمش مرده است. سکوت می‌کند و تصمیم می‌گیرد از این ماجرا به کسی چیزی نگوید.
فیلم نامه اصلیترین مشکلی است که فیلم از آن رنج می‌برد. فیلم نامه نویس در تلاش است تا در طول مدت فیلم حرف‌هایی را بزند که تلاش می‌کند جهان بینی اثر را به روشنفکر بودن تبدیل کند اما متاسفانه هیچ کدام از دیالوگ‌ها از درون اثر و کاراک‌تر‌ها بیرون نمی‌آید. (لازم به ذکر است که روشنفکر بودن یکی از الزامات جامعه ما است اما زمانی که به هرقیمتی تلاش می‌کنیم تا این برچسب را بر اثر هنریمان که در اینجا فیلم است بزنیم اتفاقی جز «شبه روشنفکر» بودن برای آن اثر نمی‌افتد).
باید به این نکته اشاره کرد که چرا نهال به یکباره دچار چنین تحول رفتاری و روحی می‌شود؟! مخاطب روند منطقی برای بروز چنین رفتار روانی در آن نمی‌بیند و از طرفی متوجه نمی‌شویم که آیا نهال پیشینه‌ای در ارتباط با این بیماری روانی داشته است یا خیر!
از نظر هر روان‌شناس و جامعه‌شناسی چنین شخصیتی با چنین رفتار نامعقولی که در فیلم از آن شاهد بودیم حتماً دارای مشکل روانی است. جالب اینجا است که کارگردان از نگاه یک بیمار روانی به گونه‌ای افراد جامعه را به تصویر می‌کشد که گویی آن‌ها مریض هستند و دارای رفتار نامعقول و شخص بیمار در جایگاه برتری نسبت به سایرین قرار گرفته است.
با فرض اینکه کارگردان و فیلم نامه نویس تلاش داشتند که از طریق یک بیمار روانی، بیماری و عیوب دیگر افراد جامعه را به تصویر بکشند که ایرادی هم ندارد، باید اذعان کرد که این نگاه در فیلم وجود ندارد. چیزی که شاهد هستیم این است که فردی که دچار مشکل روانی است در جایگاه بر‌تر اخلاقی به نسبت سایرین قرار گرفته است از طرفی در این فیلم سایر افراد جامعه که قرار است مورد مواخذه کارگردان و فیلم نامه نویس قرار بگیرند به نوع مضحکی به تصویر کشیده شده‌اند که از کمترین ضریب هوشی و معرفت اخلاقی برخودار هستند و با بازی‌های اگزجره توسط این نابازیگرانی که هدایت نشده‌اند این حس دو چندان شده است. چگونه یک فرد مریض می‌تواند جامعه را روانکاوی کند و آیینه‌ای شود تا دیگران عیوب خود را در آن ببینند؟!
فیلم نامه نویس در چند جا آن چنان از متن‌هایی که در فضای مجازی همچون وایبر وجود دارد استفاده کرده است که گویا وی نویسنده آن متن‌ها بوده و کاملاً مشخص است که آن‌ها را دست آویزی برای حرف گل درشت خود کرده است.
یکی دیگر از صحنه‌های آزار دهنده فیلم زمانی است که افراد جامعه وقتی متوجه می‌شوند نهال، کودکش مرده است از آن با بی‌رحمی فاصله می‌گیرند بدون هیچ حرفی با نگاه متعجب که گویا جادوگری مقابل آن‌ها ظاهر شده است تمام این بازی‌ها غیر قابل باور اجرایی شده است.
در صحنه‌ای دیگر زمانی که نهال دوستان و آشنایانش را برای دیدن خانه جدید دعوت می‌کند تا مهمانی را به این مناسبت برگزار کند از آن‌ها با یک لیوان آب پرتقال ساده پذیرایی می‌کند که همه از تعجب کم کم دست به رفتاری می‌زنند که نمی‌توان آن را باور کرد. در این صحنه کارگردان به تصاویر زیبای تو خالی رسیده است. «گروتسک» در این صحنه ناکام مانده بدون هیچ مفهومی به بلوغ نمی‌رسد.
رامبد جوان در این فیلم بازی یک دست و خوبی را ارائه داده است که شخصیت آشنای وی این فیلم را برای مخاطب قابل تحمل کرده است. در ادامه نوع حرکت دوربین روی دست که دلیلی برای آن حس نمی‌شد و هم چنین نور و صدا موارد ساختاری است که می‌توان در مورد هر کدام به طور جداگانه بحث کرد که بخشی از آن می‌تواند سلیقه باشد. تنها وجهی که «پریدن از ارتفاع کم» را از یک تله فیلم تلویزیونی متمایز می‌کرد نمایش آن در پرده عریض است.
فیلم «پریدن از ارتفاع کم» اثر ضعیف و پر اطواری است که برای جوانان علاقه‌مند به سینما ارزش دیدن را دارد.
بیوگرافی کارگردان:
حامد رجبی که در مقطع کار‌شناسی ارشد در رشته سینما از دانشگاه تهران فارغالتحصیل شده است علاوه بر ساخت چند فیلم کوتاه و دریافت جوایز بین المللی در نگارش فیلمنامه فیلمهای «فصل بارانهای موسمی» و «پرویز» با مجید برزگر همکاری داشته است.
بازیگران فیلم:
نگار جواهریان، رامبد جوان، محمود بهروزیان، مهر آل آقا، صدف احمدی، سعید اشتیاقی، شفق شکری، افشین لیاقت، علی اکبر مددی مهر، امیر حسین آصفی و ژیلا دایی از جمله بازیگران فیلم سینمایی «پریدن از ارتفاع کم» هستند.
سایر عوامل:
از دیگر عوامل این فیلم سینمایی می‌توان به نویسنده و کارگردان: حامد رجبی، مدیر فیلمبرداری: مجید گرجیان، طراح صحنه و لباس: لیلا نقدی پری، طراح چهره‌پردازی: الهام صالحی، مدیر تولید: مهدی برزگر، دستیاراول کارگردان و برنامه ریز: حمیدرضا غفارزاده، صدابردار: رضا تهرانی، تدوین: اسماعیل منصف، منشی صحنه: فاطمه فاضلی، مدیر امورمالی: محمود نیازی مدیر تدارکات: سیدامیر اسکندری، دستیار دوم کارگردان: نوید صلاحی، عکاس: احمد آقاسیانی، فیلم پشت صحنه: حمیدرضا برزگر، گروه صحنه و لباس: صدرا صدری، درنا لطفی، سارون شاهین، گروه چهره‌پردازی: امیرخدادادی، موناشاه بیگی، گروه فیلمبرداری: آرش ساسانی، امیر هدایتی، آرمان امیری، گروه تدارکات: هادی نوری، احمد عطایی، یاسر می‌رمجیدی، حمل و نقل: عزیز زینعلی، مجید فلاح امیرحسین احمدی، حامد خاکسار، محمد پاکزاد، اصغرخبازیان، سینه موبیل: محمد رضا میرزایی‌نژاد، مجری طرح: امیرحسین احد‌زاده، سرمایه‌گذاران: امیر حسین احد‌زاده، رامبد جوان، سعید سرخیل، مجید برزگر، تهیه‌کننده: مجید برزگر اشاره کرد.
